Deel dit bericht!  

Niet spannende Monumentendagen, wel plezierige

Het is maar de vraag of een zonovergoten dag in het voordeel van Open Monumentendagen uitpakt. Goed, het wás op eigenlijk alle locaties gezellig druk. Maar had het niet drukker kunnen zijn. Of, zoals de suppoost in het Kamerlingh Omnes zei, “meestal is het op zondag drukker dan op zaterdag”. Dan is er bijvoorbeeld geen concurrentie van de zaterdagse boodschappen. Maar met een gemiddelde van boven de 400 bezoekers – en alleen op zaterdag, vóór 15.30 uur – per monument mag toch wel van een succes worden gesproken. De sfeer in de stad was in elk geval opperbest.

Verwend
Overal in de binnenstad van Leiden liepen mensen met boekjes, turend en zoekend. Wat dat betreft, waren de Open Monumentendagenbezoekers makkelijk herkenbaar. In een stad als Leiden is het lastig het aanbod te waarderen; de stad heeft zoveel en laat ‘slechts’ een deel zien. We zijn verwend. Echt spannend en verrassend was het aanbod dit jaar niet. Natuurlijk, er is altijd wel iets te vinden wat je nog niet zag of deed. De omloop van de Pieterskerk is en blijft een hele klim, maar met als beloning een mooi uit- en neerzicht.

Druk
“Voor sommige mensen is het een hinderpaal: een kaartje – ook al is het gratis – om onder begeleiding hier rond te kijken. Maar er zijn hier ook gewoon werkplekken, die we niet kunnen afsluiten” Aan het woord één van de talloze vrijwilligers, in dit geval in het Gravensteen met z’n kerkers en imposante deuren. Let vooral ook op de schimmel op de muren en de verflauwde muurschilderingen. U móet er echter wel even een toegangskaartje voor ophalen. Dat is op de meeste andere plaatsen niet nodig. In het Kamerlingh Omnes is onbegeleid rondwandelen een optie, naast een begeleide tour. In de moderne studiezalen wordt overigens gewoon verder gestudeerd, of het nu zaterdag is of niet.

Alibi
Open Monumentendagen bieden ook meteen een mooi alibi eens binnen te lopen waar de nieuwsgierigheid allang naartoe dreef. De tempel van de Vrijmetselaars bijvoorbeeld, waar men “zo’n half uur moest wachten om de tempel zelf te kunnen zien, mét een uitleg”. Die wachttijd viel overigens goed te gebruiken door op de begane grond een expositie over de (geschiedenis van de) vrijmetselarij te bekijken. Of, schuin aan de overkant, de Heilige Lodewijkkerk, een plek waar je vele malen kunt langs komen en nooit binnen gaan. Wellicht niet de meest spectaculaire kerk, maar wel eentje die de explosie van het beroemde kruitschip nog aan den lijve heeft ondervonden. Hier “druppelen de mensen binnen. Zo’n tweehonderd tot nu toe?!”

Voltooid
Veel monumenten zijn ‘af’. Waar in het verleden nog geregeld gekeken kon worden naar ‘werk in uitvoering’ is dat dit jaar een stuk minder. Een uitzondering is het P.J. Vethgebouw, het botanisch laboratorium, waar restauratie-aannemer Burgy volop aan het werk is. Een gebouw voor fotografen, met z’n details, hout- en staalwerk, en – heel stevig beschermde – glas-in-lood ramen. Maar wat natuurlijk óók kan, is weer eens te gaan kijken in één van de panden die een van de vorige keren nog her- of verbouwd werd. Hoe is dat geworden?

Kidsgids
Op het Pieterskerkhof zitten Silke(8), Annerose(8), Laura (8), Katja(10) en Charlotte(10) in de schaduw van de enorme pleinbomen wat te drinken en de vragen door te kijken. Vragen uit de Kidsgids: de speurtocht voor kinderen, die ook onderdeel is van de Open Monumentendagen. Ze moeten nog minder dan de helft van de vragen (maar het is wel al bijna 16.00 uur dan). “Leuk” vinden ze het zeker, en ook “niet heel moeilijk”. De ouders van Annerose vinden het in elk geval een “erg leuk” onderdeel, óók als je, zoals zij, de route niet helemaal precies volgt (zij begonnen aan de Steenschuur). Maar de tijd dringt en volgens de dames “stel je wel heel veel vragen, hoor”. Doorspeuren, dus.

Interactieve gemeente
Op een héél andere manier is er nog iets leuks en interactiefs te vinden. Mocht u vinden dat een gemeente saai is: op het Stadhuisplein is van 12.00 tot 14.00 uur de mogelijkheid een mening te geven over het atrium van het stadhuis. Dat komt leeg te staan en wat moeten we er mee? De gemeenteraad wil ‘iets met contact tussen burgers en overheid’. In de marge van de markt, in de schaduw van de bomen (ook hier), proberen ambtenaren ons die ideeën te ontfutselen. Er zijn zelfs tekenaars ingeschakeld om wat ze horen uit te beelden. Er loopt een wethouder rond, toevallig ook degene die ‘over het geld’ gaat. En het mooie weer heeft ervoor gezorgd dat de hele opstelling búiten staat, in het zicht van de marktbezoekers. Of het Gouden Idee er tussen zat?