Deel dit bericht!  

Voortgaan op de koers GoNoord!

Als het aan Greet Meesters ligt, zou in Leiden veel meer moeten worden samengewerkt en zou er veel meer kennis onderling moeten worden gedeeld. Meesters is de ‘opdrachtgever’ voor de Stadssessie GoNoord!. Haar vraag is hoe projecten die in het kader van GoNoord! ontstaan, kunnen worden verduurzaamd, langer blijven bestaan dan een vaak korte start- of projectperiode of tot het subsidiegeld op is. Meesters: “Verduurzamen is meer dan geld. Het is óók een sociale infrastructuur. Niet allemaal eilandjes die niet van elkaar weten”. Zo’n vijftien mensen waren woensdagavond in Meet&Greet bijeen om GoNoord! daarbij te helpen met goede ideeën.

Plannen
Makkelijk of vanzelfsprekend is het niet dat een goed idee wordt gerealiseerd, laat staan automatisch een vervolg krijgt. Drie projecten legde Meesters de groep voor: Gezond Ontbijt, het Handwerkatelier, en de Verwonderwandeling. Alledrie goede ideeën, maar ook alledrie geconfronteerd met de vraag ‘hoe verder?’. Gezond Ontbijt organiseert gezamenlijk ontbijten in Het Gebouw. Naast het belang benadrukken van een goed ontbijt, hebben de initiatiefnemers de ambitie ook educatief aan de slag te gaan door bij voorbeeld discussies te stimuleren. Het Handwerkatelier is gebaseerd op de vaststelling dat in Leiden Noord (veel) vrouwen zijn te vinden die (willen) naaien, breien of handwerken, en dat er ook mogelijkheden lijken te zijn dat soms tegen betaling te doen. De vakkundigheid van de vrouwen kan worden gebruikt door ondernemingen in de wijk. “Het mooiste zou zijn”, zegt Meesters dan ook “als sociale ondernemingen in de wijk iets in deze initiatieven gaan betekenen”. Het derde project is Verwonderwandelingen, studenten van het ROC die met ouderen wandelingen maken. De wandelen zou moeten gebeuren in bij voorbeeld de groene omgeving van Tuinvereniging Ons Buiten.

Hoezo?
Lot Vegter – initiator van de brainstormbijeenkomsten Stadssessies – stelt de prikkelendste vragen. Waarom zouden (burger)initiatieven moeten samenwerken? Is hun karakteristiek niet juist hun uniciteit? Of, aan initiatiefnemers: wie is degene die belang heeft bij het project? Wie degene die treurt of het mist als het stopt? Het is dan wel geen brainstormen in de zuivere betekenis van het woord; het is wel waar de projecten behoefte aan hebben: advies, goede raad, maar ook kritisch doorzagen.

Eigenaar
Een project als Verwonderwandeling struikelt. Niet omdat het idee niet goed zou zijn, maar stomweg omdat er niemand blijkt te zijn die zich verantwoordelijk voelt voor de voortgang en het -bestaan van het project. Er is geen probleem-eigenaar en dat wreekt zich. De gewonnen geldprijs en waardering zijn niet doorslaggevend voor continuering. Is het een educatieve natuurwandeling? Wie heeft het project op het oog? Iedereen? Ouderen? Gezonde ouderen? Ondanks deelname van Ons Buiten, van het ROC en van Topaz-Overrhijn blijkt er geen partij te zijn die de vlam levend kan of wil houden. Ook dát kan een conclusie zijn van een Stadssessie: dat er in de ogen van de aanwezigen kwetsbaarheden zijn of dat er geen basis is voor continuering.

Omdraaiing
Sombere geluiden? Eerder een reality check, een terugzetten op aarde. Roy Montero, tweedejaars student SMD aan het ROC, reageert op de ideeën om ‘zijn’ Verwonderwandeling te verduurzamen “Probeer klein te denken. Jullie maken het te groot”. Ook dat blijkt een belangrijke conclusie: blijf dicht bij het oorspronkelijk idee en waak voor uitwaaieren. De Stadssessie houdt van omdraaiing “bedenk waarom iets gegarandeerd kan mislukken en draai dát daarna 180 om in een ‘hoewel…'”. Uiteindelijk blijkt Verwonderwandeling dan mogelijk eerder een studie-onderdeel te kunnen zijn dan een natuurwandeling, eerder een kennismaking van studenten SMD met (een deel van) hun toekomstig werkveld dan een activiteit in het kader van ‘vitaliteitsbeleid’.

Concreet
De Stadssessie is gericht op concrete aangrijpingspunten. Zo suggereert de groep aan het Handwerkatelier om voor het vinden van een ’trekker’ bij voorbeeld de diverse handwerkwinkels en -verenigingen in te schakelen. Maar ook wordt direct de – aanwezige – onderneemster aangesproken of zij niet een rol voor zichzelf ziet weggelegd. Het is een klassieke uitdaging bij het verankeren van initiatieven: zo lang ze vrijwillig zijn, is het vaak een kwestie van bevlogen individuen. De Stadssessie stelt niet voor niets voor om vooral te kijken naar (bestaande) organisaties en ook naar bij voorbeeld duo’s. Continuïteit zou dan minder een probleem kunnen zijn. Vraag is wel welke karakteristieken en vaardigheden nodig zijn: is het vooral kunnen organiseren, of ook verstand van de inhoud (bij voorbeeld handwerken) hebben?

Projectencarrousel
Misschien is de wens om te beklijven, te blijven bestaan wel te groot. Naast de door Vegter opgeworpen meer fundamentele vragen, leken af en toe ook onderlinge stekeligheden de kop op te steken. Of het zinvol is, zoals gesuggereerd, financiers een voorwaarde te laten opnemen over continuering van te project ná de subsidieperiode? Of meteen na te denken over verdien- en bedrijfsmodellen. Het krachtigste aan alle drie de projecten in GoNoord! is het enthousiasme om iets waarin je gelooft, van de grond te tillen. Misschien dat het bestaan van een projectencarrousel niet negatief is, maar juist initiatief stimuleert.