Ontdekken op Peel Slowly And See

“Een tip?! Nou, dan de openingsact. Urvanovic, uit Schotland, met strijkers, lekkere muziek”. Voor de elfde(!!) keer organiseerde platenzaak Velvet uit Leiden Peel Slowly And See, een staalkaart van ‘muziek die op het punt staat door te breken naar het grote publiek’. Maar vooral een muziekfeest, ontspannen, doorlopend programma en vooral niet te groot(s). Met nummer twaalf in aantocht, 14 oktober weer in de Leidse Schouwburg.

Dé ontdekking
Ze hebben er wel wat voor over gehad – “We hebben door de storm slecht geslapen op de boot” – maar Urvanovic speelde wel meteen de zaal plat. Van de nervositeit, waarover Tom Irvine achteraf vertelde, was niet veel te merken. Wel dat de band gróeide gedurende het optreden. Urvanovic – de naam betekent niets; het blijkt Toms bijnaam – maakt aanstekelijke muziek. Lastig in een hokje te persen door de combinatie van tweestemmige zang, strijkers, keyboards en een gevarieerd drumwerk. Het succes overdonderde een beetje. Twee uur na het optreden stonden de bandleden nog steeds lp’s te signeren en met instant fans te praten “we are a vinyl-band. The cd was made especially for this gig”.

Onontkoombare Liquid Sun
Waar Urvanovic zondagavond weer met de boot terug moet – de studie van enkele bandleden wacht – heeft Liquid Sun Orchestra het een stuk gemakkelijker. Leiden is hun thuisbasis. Met woest aanstekelijke African/Caribean/Jazz-beat sleurde de band de toeschouwers uit de stoelen. Onontkoombaar deed de muziek al snel de veel mensen meewiebelen in hun stoel om te eindigen in een feestzaalsfeer, swingend als een … .

Luistermuziek
Niet alles was uitgelaten. Nederland – singer-songwriterland sinds kort, zo lijkt het – heeft ook zát ingetogener, intiemere muziek. Die was er dan ook. Laura Beekman bijvoorbeeld in een koffie-nis, Jono McCleery, in Boven1 waar met ogen dicht werd geluisterd, Yorick van Norden, die vooral in samenspel met Maarten Kooiman ook prachtig dynamisch bleek te zijn, en uiteraard Eefje de Visser.

Geluidslekken
Eefje de Visser maakte wel een valse start doordat binnenkomende mensen meteen geluid vanuit de foyer binnen lieten. In de foyer zong en speelde voor een enthousiast meezingend publiek Stefanie Hempel Beatles-nummers. Pas toen dat was opgelost, kon Eefje de Visser beginnen. Een goed concert, en ook duidelijk voor begeleiding met een band, want alleen al haar voetenwerk met de pedalen links en rechts was een act op zich.

Black Oak
Verstaanbaar zingen is een vaardigheid die niet vanzelfsprekend is. Eefje de Visser speelde het soms parten en ook ‘combinatieband’ Black Oak kent het. Niet dat het storend is, maar in het geval van Black Oak was het leuk te horen van de ‘vergissing’ in de uitspraak van het woord Melee, maar dat niet terug te kunnen hóren. Een optreden overigens dat gewoonweg áf was: goed, vakkundig en mooi, meer dan de eerste twee bands muziek die wat klinischer overkomt.

Moe?!
Vlak voor middernacht staat in de schouwburgzaal wéér een bijzondere band: Kapok, drie-mans jazz/rock/pop/klassiek ergens in die omgeving “we spelen wat we mooi vinden”. Voor wie dan ‘moeilijke’muziek verwacht; da’s niet zo. Zelfs de niet-geschoolde luisteraar hoort de lól in de muziek, in het spelen. Ook hier werkt dat aanstekelijk. Na meer dan vier uur muziek vloeit de vermoeidheid net zo makkelijk weer weg. We kunnen weer, maar het zit er op.

Alles zien en horen
De programmering was zo goed en zo strak gevolgd dat haast niets hoefde te worden gemist. Geen ingewikkelde routes in blokkenschema’s; het meest was bereikbaar. Misschien dat de poppenkast van Eefje Wentelteefje een ónverwacht succes was, want dáár was het druk zeg! Als drukte een indicatie is voor populariteit: ook John McLeery en Eefje de Visser bleken magneten. Dat zegt níets over de kwaliteit van de anderen”. “Een leuke avond” is een geregeld opgevangen opmerking van bezoekers.

Nieuwe Ondernemers
Peel Slowly And See is een soort parel in een oester. Het was bijna uitverkocht. Dat gun je Velvet ook, maar tegelijk wil je zoiets voor jezelf houden. Velvet laat wel zien wat het nieuwe ondernemen is. Voor Leiden zijn dit sleutel-ondernemers – zoals ook Kooyker: het gaat om ‘muziek’ (of ‘boeken’), niet vooral om kassa-verkoop, en dus organiseer je instore concerten of dus een heel festival! Dat alleen al verdient lof en bewondering. En voor de stad Leiden iets om te koesteren.

(Voor degene die geen genoeg kan krijgen van impressies van de avond: ook collega Peter Visser van dé Leidse muziekblog MuziekGezien was er)

Cultuur Nieuws Reportage