Verbouwing Rembrandt ontvangsthal 1,2 miljoen duurder

Op zijn laatste werkdag als wethouder van cultuur had wethouder Ruud Hessing (D66) vandaag slecht nieuws voor zijn opvolgers in het nieuwe college en voor de Leidse belastingbetaler. De verbouwing van het Scheltema-complex, momenteel in gebruik als ontvangsthal voor het Rembrandtjaar, is maar liefst 1,2 miljoen duurder uitgevallen dan oorspronkelijk was begroot. De totale verbouwingskosten komen daarmee op een slordige vier miljoen euro. Volgens Hessing kon het zo enorm mis gaan, omdat er niet projectmatig is gewerkt. Niemand had daardoor in de gaten dat de begroting fors werd overschreden, totdat het te laat was. Bbureau Twynstra Gudde onderzocht het debacle en kwam eerder deze maand met de ‘Procesevaluatie Scheltamacomplex’. Vandaag werd dat 69.000 euro kostende rapport openbaar.

In november 2005 kreeg het college voor het eerst te horen dat de begroting zou worden overschreden. Dat kwam vooral door extra kosten die gemaakt moesten worden in verband met de brandveiligheid. De ‘schade’ werd toen geraamd op zo’n vier ton. In december lichtte wethouder Hessing de gemeenteraad tijdens een vertrouwelijke vergadering in.

Eind vorig jaar bleek al gauw dat de extra kosten geen vier ton waren, maar zouden oplopen tot 1,2 miljoen. Om de start van het Rembrandtjaar niet in gevaar te brengen, ging het college toen akkoord met extra uitgaven van acht ton om de verbouwing af te ronden. Een bedrag dat de gemeente vrijwel zeker niet zal kunnen verhalen via de exploitatie van het Scheltemacomplex.

Die exploitatie, en ook de verantwoordelijkheid voor de verbouwing, ligt bij de Stichting Scheltema. Daarin werken de verschillende partijen die het pand gaan gebruiken samen. Onder meer de Veenfabriek van theaterman Paul Koek en de Lakenhal. Volgens het rapport van bureau Twynstra Gudde heeft de gemeente bewust grote risico’s genomen bij de renovatie door niet goed vast te leggen wie precies welke verantwoordelijkheden had. Ook werd de dagelijkse leiding, ondanks waarschuwingen vanuit de Leidse gemeenteraad, overgelaten aan de artistiek leider van de Veenfabriek, terwijl niet duidelijk was of deze over de benodigde ervaring en capaciteiten beschikte voor een dergelijk project.

Volgens, inmiddels ex-, wethouder Hessing drukt er bij dit debacle ook een grote verantwoordelijkheid op de ambtelijke top van de gemeente: “Door de hoge kosten die oorspronkelijk al met de renovatie gemoeid waren, stond het project flink op de politieke kaart. Als er dan zoveel mis gaat, kan je niet zeggen dat er iemand ergens in de krochten van het stadhuis heeft zitten slapen. Dan is er gewoon een cultuurprobleem.”