Restauratie Pieterskerk lijkt bodemloze put

De Commissie Onderwijs & Samenleving heeft zich gisteravond opnieuw gebogen over een garantstelling van 1,5 miljoen euro van de Gemeente Leiden ten behoeve van de restauratie van de monumentale Pieterskerk. Leek het er eerst nog op dat de gemeenteraad wel weer toestemming zou verlenen, maar door zeer kritische vragen van VVD-raadslid Arend Jan Sleijster stond de vlag er gisteravond opeens geheel anders voor. Wethouder Paul Jonas moest alles uit de kast trekken om de commissie ervan te overtuigen dat de Stichting Pieterskerk nu echt voor de laatste keer bij de gemeente aan de bel trekt.  Naast deze 1,5 miljoen heeft de gemeente eerder al garant gestaan voor 3,9 miljoen euro en het eind van de restauratie is nog lang niet in zicht. Minister Maria van der Hoeven heeft ook al een kanjersubsidie voor de restauratie ter beschikking gesteld. Alle partijen behalve GroenLinks en Leefbaar Leiden willen meer zekerheid van de wethouder alvorens toestemming voor de garantstelling te verlenen. De  raad wil niet onder een te grote tijdsdruk een beslissing nemen en wil de problematiek eerst uitgebreid bespreken in de fracties.

Paul Jonas complimenteerde raadslid Sleijster met zijn vele voorbereidende werk wat de overige commissieleden zeker op prijs gesteld zullen hebben. Arend Jan Sleister vond dat die informatie zo onduidelijk en onvolledig was dat het College in dezen ver achter gebleven is. Het College slaapt maar de raad niet, zo oordeelde een strijdvaardige Sleijster.

Er zijn te veel onzekerheden. Het lijkt hier echt een bodemloze put. De beantwoording van de technische vragen van Sleijster hebben meer vragen opgeroepen dan onzekerheden weggenomen. Sleijster vermoedt dat het allemaal nog veel erger is dan wordt voorgesteld. De Stichting Pieterskerk lijkt niet te beschikken over een meerjarenbegroting dus waar moeten de raadsleden zich dan op baseren in hun oordeel. Sleister vergeleek de Pieterskerk met een enorme porseleinkast, waar je heel voorzichtig mee moet omspringen. Er zijn te weinig garanties dat het allemaal wel goed komt.  

Jonas trekt geld uit voor de restauratie van de Pieterskerk op de punten van behoud, een minimaal risico voor de gemeente en veiligheid voor de bezoekers. Als er niets gedaan wordt dan komt over drie jaar als gevolg van roestvorming aan de bovenkant van de kapittelen de hele boel naar beneden en dat levert ernstige gevaren voor brezoekers en personeel op. Jonas denkt dat er bespaard kan worden op de restauratie door alleen het hoogstnoodzakelijke toe te staan. Bij de Rijksdienst voor de Monumentenzorg valt nog wel wat geld te halen. Ook wordt er wederom een fondsenwervingsactie gestart door de Stichting Pieterskerk. De nieuwe garantstelling wordt niet verleend voor de oude is afgelost.  

Een meerderheid van de commissie is er nog lang niet zeker van dat er opnieuw een beroep op de gemeente gedaan zal worden door de Stichting Pieterskerk. 

  

Leiden