Vluchtelingen vang je op. Toch?!

De kans dat je bij de Hartebrugkerk of op de zaterdagmarkt in Leiden wordt aangesproken is groot, heel groot. Krantenabonnementen, innovatieve hapjes en drankjes; de colporteurs proberen je te verleiden. Veel winkelend publiek heeft daardoor inmiddels een ontwijkende houding naar iedereen die ‘iets wil’.
En toch vroeg Amnesty International zaterdag 19 september op de markt om handtekeningen onder een petitie die de regering oproept haar toezegging na te komen, die ontstond toen zij het Vluchtelingenverdrag tekende.

online

Niet aarzelen, geen vage toezeggingen, geen afwachten wat andere landen doen, maar een evenredige opvang van vluchtelingen in Europa en dus ook in Nederland realiseren. Omdat dat zo is afgesproken. De oproep iets te dóen, kan de komende dagen nog online worden ondertekend. In Leiden en Nijmegen deden lokale Amnesty-groepen de oproep ook op straat.

Veel handtekeningen

De Leidse coördinator van de straatactie, Gerard van der Veer, toonde zich tevreden. Natuurlijk, het gros van de mensen loopt door, zonder te luisteren. Afwerende handen en ‘nee, dank je’ nog voordat iets was gezegd. “Maar Leiden heeft ook een warm hart. De mensen tekenden, deden dat overtuigd”. Hoeveel mensen er tekenden, kon hij nog niet zeggen. “Vanavond gaan we tellen. En dan gaan de handtekeningen uit Leiden, en Nijmegen, bij de online steunbetuigingen. Wanneer we de petitie precies gaan overhandigen, hangt af van het moment waarop de EU bijeen komt over deze kwestie. Dan zal Rutte de mening van Nederland verwoorden”.

verschillende meningen

Op straat is het beeld, zoals te verwachten, wisselend. Wat vinden de mensen die doorlopen eigenlijk? Geheel willekeurig een aantal doorlopers aansprekend, is het beeld dat het vooral mensen zijn die of haast hebben of “gewoon geen zin” hebben om iets te ondertekenen. Opvallend genoeg willen de meesten wél kort vertellen wat ze vinden. Slechts een enkeling reageert nors “dáárom teken ik niet. Dan gaan ze, zoals jij nu doet, irritante vragen stellen”, loopt stug door of “heeft belangrijkere dingen te doen” op z’n telefoon.

echte vluchtelingen

Eén ding blijkt in Leiden wel: een bot “nee, we willen ze niet” is een minderheidsstandpunt. Een weigerende meneer legt uit dat hij vindt dat “échte vluchtelingen natuurlijk welkom zijn, maar dat weet je nu niet. Wat zit er allemaal tussen? Dat weet je toch niet?”. Misschien is dat nog wel het typerendst: is het verschil wel zo groot? De niet-tekenaar die eerst wil weten of het ‘echte oorlogsvluchtelingen’ zijn en de ondertekenaar die vindt dat eerst en vooral iedereen een (veilig) onderdak moet hebben.

tijdelijke opvang

“En als wij zelf ooit moeten vluchten? Dan hoop je toch ook dat je wordt opgevangen? Mensen die vluchten voor oorlog móet je opvangen.” “Tijdelijk opvangen, dat vind ik best” Het medeleven is er, maar de praktische invulling daarvan is lastig. Wat wel opviel, is dat men ook vindt dat de opvang niet, of zo min mogelijk, ten koste moet gaan van bestaande wachtenden. “Gemeenten die maar besluiten, zonder ons iets te vragen”. “Gebruik lege kantoren, ook als dat eigenlijk niet mag. Dit is toch nood?”

onzekere tijden

Dat de situatie ons overvalt, is een gegeven. Dat dat onzekerheid op kan leveren, ook. Op de Leidse markt blijkt echter ook dat je die serieus moet nemen. Echt serieus.

Leiden Nieuws Reportage