ZZ Leiden in finale na gouden bal Love

Zorg en Zekerheid Leiden Basketball heeft gisteravond de finale om de landstitel bereikt nadat Landstede Zwolle in de laatste seconde van de wedstrijd met 63-60 werd verslagen. De stand in de best-of-7 reeks in de halve finale werd daarmee 4-0 in het voordeel van de Leidse ploeg. In de finale treft ZZ Leiden heersend landskampioen Donar. De finalereeks begint volgende week dinsdag in Groningen.

Er zijn in de nu 12-jarige geschiedenis van Zorg en Zekerheid Leiden al heel wat bijzondere wedstrijden gespeeld. Iedere fan kan moeiteloos een aantal krankzinnige momenten noemen. Daar kwamen er in de play-offs van dit seizoen nu al drie bij: het 17-1 kwart tegen Leeuwarden, de overwinning afgelopen zaterdag in Zwolle na een achterstand van twintig punten en als klap op de vuurpijl de zege van dinsdagavond (63-60), waarmee ZZ Leiden zich plaatste voor de finale tegen Donar.

Er schijnt te komende dagen wat regen te komen en het Sportbedrijf Leiden zou er goed aan doen om even te checken of overal het dak van de Vijf Meihal nog op de fundamenten rust. Wat dat dak ging er volledig af, toen in het eindsignaal de driepunter van Carrington Love – na drie keer stuiteren op de ring – binnenviel en zorgde voor de 63-60 eindstand. Ook zou het geen verrassing zijn als de vestigingen van Schoonenberg en Beter Horen de komende dagen wat extra klanten krijgen, want het was in de slotminuten van het duel werkelijk een orgie van lawaai.

Een heksenketel van jewelste, waarin Landstede nét de foutjes maakte, die Leiden nodig had. Want de ploeg van Paul Vervaeck zocht wanhopig naar de aansluiting en vervolgens de voorsprong. Maar die was er nooit. Zwolle had de hele wedstrijd de leiding. Van de eerste score van Sherron Dorsey-Walker tot 22 seconden voor het einde, toen Worthy de Jong 60-60 op het scorebord zette. Zwolle-coach Herman van den Belt had nog een time-out tot zijn beschikking, maar vertrouwde erop dat zijn floorcaptain Dorsey-Walker wist wat hij moest doen.

Dat was ongetwijfeld zo, maar de Amerikaan zette de laatste actie een paar seconden te vroeg in, waardoor ZZ Leiden na de misser nog acht seconden had voor een laatste schot. Dat is in basketball een eeuwigheid… En er is maar één speler die in zo’n situatie dat schot kan, mag en durft te nemen: Carrington Love. En hij deed het. Drie keer stuiterde de bal op de ring om vervolgens door het netje te glijden.

Hoe de toekomst er ook uit gaat zien, de naam van Carrington Love mag, nee móét, met gouden letters worden bijgeschreven in de geschiedenis van het Leidse topbasketbal. In het lijstje met klassieke namen als Mitch Plaat, Arthur Collins en Jimmy Woudstra en met versere namen als Danny Gibson, Seamus Boxley en Monta McGhee.

De vrije worpen van Monta McGhee in wedstrijd 7 tegen Donar in het kampioensjaar 2011 zullen wellicht altijd bovenaan de lijst met supermomenten blijven staan. Maar dit schot van Love komt in aanmerking voor de tweede plaats. Je moet er bij zijn geweest om het te kunnen geloven, al is het terugkijken van de livestream een goed alternatief…

Natuurlijk moet de vraag worden gesteld of ZZ Leiden de overwinning verdiende. Op basis van de hele wedstrijd moet je eerlijk zijn en die vraag met ‘nee’ beantwoorden. Maar het gaat om toeslaan op de juiste momenten. En dat deed Leiden perfect. Eerst al in het derde kwart, toen de achterstand met een 13-0 run werd teruggebracht van vijftien (29-44) naar twee (42-44) punten en aan het einde toen Worthy de Jong de achterstand van 55-60 wegpoetste en uiteindelijk Carrington Love de gouden bal maakte.

In de rest van de wedstrijd was Landstede Zwolle de bovenliggende partij, ging er te veel fout bij Leiden en waren de afstandsschoten bepaald niet om over naar huis te schrijven. In de laatste vijf minuten vielen er drietjes van De Randamie (weer hij!), Love, De Jong en weer Love, maar tot dan stond het Leidse vizier bepaald niet op scherp. Verdedigend was er bovendien onvoldoende antwoord op Sherron Dorsey-Walker en Noah Dahlman.

Vooral de eerste helft was ronduit slecht en eigenlijk volkomen terecht ging Zwolle met een ruime voorsprong (23-38) naar de kleedkamers. De Leidse ploeg bleef lang binnen. Niet zo vreemd, want er was natuurlijk wel een en ander te bespreken.

De instructies van Paul Vervaeck en wellicht ook een paar spelers leken gehoor te vinden. Leiden begon met twee scores. Maar het was schijn. Razendsnel was het effect uitgewerkt en was het gat weer vijftien punten: 29-44. Zaterdag was het vijftien verschil, toen de knop omging. En ook nu was dat het geval. De man aan de knop: Carrington Love. Vlak voor het einde van het kwart gooide Gregory Jordan er nog een driepunter in, maar de achterstand was teruggebracht tot vijf punten: 42-47.

In de lekker volle Vijf Meihal stegen de temperatuur en de hartslag van veel fans tot onverantwoorde hoogte. Wat kon hier allemaal nog gebeuren? De gekste dingen dus. Sergio de Randamie, die na acht missers uit driepuntsland zijn negende poging wél verzilverde en het gat terugbracht tot drie: 51-54. Maar Zwolle had de wedstrijd toch nog altijd onder controle. Dat is mooi, maar compleet waardeloos als het toch nog mis gaat.

En dat ging het voor de ploeg, die niet alleen nu moest winnen, maar ook de drie keer daarna nog. Die drie wedstrijden komen er niet. Op 52-58 schoot eerst Love een drietje raak, vervolgens maakte Leiden via Mohamed Kherrazi een perfecte verdedigende stop en maakte De Jong er een, zoals de Amerikanen dat zo fraai zeggen, ‘one posession game’ van. En dan moet je een beetje mazzel hebben. En ZZ Leiden had dat toen Dorsey-Walker (what’s in the name?) lopen maakte. En dan die ene bal van Love…

Zorg en Zekerheid Leiden-Landstede Zwolle 63-60 (12-19, 11-19, 19-9 en 21-13).
Scores Leiden: Carrington Love 22 (7 assists, 4 driepunters), Worthy de Jong 12 (13 rebounds), Clayton Vette 12, Alex Olah 6 (7 rebounds), Mohamed Kherrazi 5, Marijn Ververs 3 en Sergio de Randamie 3.
Topscorers Zwolle: Sherron Dorsey-Walker 21 en Noah Dahlman 16 (8 rebounds).

Leiden Sport