Zilver voor Vermaas op vernieuwde Tafeltennismasters

Kim Vermaas van het Leidse Scylla is dit weekend tweede geworden bij de Nationale Tafeltennismasters. Het toptoernooi werd dit jaar voor de zevende keer op rij gehouden in het Scylla Tafeltenniscentrum. Vermaas verloor in de finale met 4-0 van de Chinese Yaping Ding en pakte daardoor voor de vierde keer in haar carrière het zilver.

Voor het eerst namen dit jaar op uitnodiging ook enkele buitenlandse spelers deel aan het toernooi. Het was een gevolg van een nieuwe koers van de Nederlandse Tafeltennisbond om het toptoernooi een nieuwe impuls te geven. Om het niveau van de wedstrijden omhoog te halen werd bovendien het aantal spelers sterk ingeperkt waardoor het toernooi ook van drie naar twee dagen ging.

Hoog niveau
Zo kreeg het toernooi door de aanwezigheid van de Belg Cedric Nuytinck (nr. 40 van de Wereldranglijst) en de jonge Duitser Cedric Meissner een duidelijke kwaliteitsimpuls. Beide jonge spelers toonden fantastisch aanvallend spel, en lieten het publiek genieten van tafeltennis op het hoogste niveau. Toch ging de winst niet naar een van hen. Het was Laurens Tromer, de nummer een van Nederland, die voor de vierde maal de Masterstitel voor zich opeiste. Na een formidabele 4-1 winst op Nuytinck trof Tromer in de finale Meissner tegenover zich, die even eerder Rajko Gommers van tafel had gezet. Het werd een finale waarbij Tromer voluit moest gaan. Meissner vocht zich na verlies van de eerste twee games terug in de wedstrijd maar moest zich uiteindelijk toch met 2-4 gewonnen geven. Het was reclame voor het tafeltennis.

Ook op andere tafels waren de wedstrijden dit weekend van een hoog niveau. Zo verraste de 14-jarige Gabrielius Camara velen met zijn sterke spel. Hij won niet de Jeugdmasters, die titel ging volledig verdiend naar Kas van Oost. Maar bij de senioren liet Camara zijn klasse zien. Zo versloeg hij in de achtste finale Scyllaan Kazeem Nasiru – toch een van de smaakmakers in de eredivisie – met maar liefst 4-0. En het scheelde even later maar weinig of hij had zelfs Gommers verslagen. Het kan haast niet anders of dit is een speler die in de toekomst de Masters op zijn naam zal schrijven. Ook Scylla-spelers Gerard Bakker Jr. en Joey Boekkooi wisten zich tot dag twee van de Masters te knokken. Vooral van Boekkooi, die op een wildcard mee mocht doen was het een knappe prestatie. Beide spelers strandden echter in de achtste finales.

Kwaliteitsverschil bij vrouwen te groot
Bij de vrouwen kreeg het thuispubliek wat het wilde. Kim Vermaas, als speelster opgeleid en groot geworden binnen Scylla, haalde voor de vierde maal in haar carrière de finale. En voor de vierde maal was het een Chinese die alsnog de titel voor haar wegkaapte. Ditmaal heette de tegenstandster Yaping Ding. Hier toonde zich wel het risico van het uitnodigen van buitenlandse topspeelsters. Om spanning in een toernooi te krijgen zijn topspelers van buiten welkom, maar het verschil moet niet te groot zijn. Dat was dit keer wel het geval. Zo declasseerde de in Duitsland wonende Ding in de kwartfinale de winnares van de Jeugdmasters, Ermine Ernst, en dat kan niet de bedoeling zijn. Zeker niet wanneer men de spanning in een toernooi terug wil brengen. In de halve finale wist Ana Gogorita nog wel een game af te snoepen van Ding, maar in de finale was ook Nederlands Kampioene Kim Vermaas niet opgewassen tegen de Chinese verdedigster.

Het kwaliteitsverschil is dus wel iets waar de toernooidirectie zich komend jaar bij haar uitnodigingsbeleid over moet buigen. Vermaas was terecht blij met het zilver en ook voor de organiserende vereniging Scylla was het een bonus. Maar de spanning in de finale was er niet. Die was er overigens wel in haar eerdere wedstrijden. Zo kwam Vermaas in de kwartfinale met de schrik vrij in een thriller tegen Sanne de Hoop. In de beslissende zevende game wist Vermaas ternauwernood een 0-5 achterstand om te zetten in 11-9 winst. Het was een wedstrijd die liet zien dat een toernooi er ook bij gebaat kan zijn wanneer spelers aan elkaar gewaagd zijn. Met de ervaringen van dit toernooi op zak kan verder gebouwd worden. Want dat buitenlandse toppers het toernooi extra zuurstof kunnen bieden is duidelijk. Nu is het nog zaak om een goede balans te vinden. En dat moet mogelijk zijn, dat heeft het mannentoernooi wel duidelijk gemaakt.

Leiden Sport