Onderzoek Universiteit Leiden: walvispoep zit vol plastic

Onderzoekers van de Universiteit Leiden ontdekten na onderzoek van walvispoep dat walvissen in de buurt van de stad Auckland, Nieuw-Zeeland, dagelijks grote hoeveelheden microplastics ‘mee-eten’. Het is de eerste keer dat een dergelijk onderzoek wordt gedaan bij walvissen, waarbij poep zorgvuldig wordt onderzocht in plaats van alleen watermonsters, om de omvang van de vervuiling te bepalen.

Voor Thijs Bosker, universitair hoofddocent Milieuwetenschappen bij Leiden University College The Haque was het geen schok dat er microplastics aanwezig waren. “We weten dat die microplastics overal zijn.” Het was echter de hoeveelheid plastics die walvissen consumeren die hem verbaasde, naar schatting 3 miljoen microplastics per dag. “Walvissen nemen voortdurend ‘voedselmonsters’ van zowel hun omgeving als hun prooi wanneer ze zich voeden,” zegt Laura Zantis, promovendus aan de Universiteit Leiden. “We wilden via het onderzoeken van hun poep begrijpen hoeveel microplastics ze elke dag consumeren en of die microplastics in het voedsel van de walvissen zaten of afkomstig waren van water dat ze tijdens het voeden inslikken.”

Herkomst
Het onderzoeksteam ontdekte via de poep dat de walvissen in de Harauki Golf bij Auckland vooral klein plankton zoals krill aten. Door te berekenen hoeveel prooi de walvissen per mondvol krill consumeerden, heeft het team een schatting gemaakt van de hoeveelheid geconsumeerde microplastics elke keer dat ze een prooi vangen. Veruit de meeste microplastics zijn afkomstig van de prooi en slechts ongeveer 1 op 1.000 komt uit het water.

De microplastics zijn afkomstig van een grote verscheidenheid aan door de mens gemaakte producten, zoals sigarettenfilters, kleding en plastic flessen. Bosker zegt dat hun bevindingen waarschijnlijk een onderschatting zijn van de hoeveelheid plastic die de walvissen consumeren, omdat de nog kleinere nanoplastics geen deel uitmaakten van het onderzoek.

Vervolg
Bosker en Zantis verwachten dat hun bevindingen helpen bij verder onderzoek. Bosker: “Van de drie belangrijke vragen: Zit het in het milieu? Is er opname en zijn er negatieve effecten? zijn er nu twee beantwoord. De volgende vraag die we willen beantwoorden is: hebben deze microplastics negatieve effecten op het organisme? Drie miljoen klinkt veel, maar we moeten vaststellen hoe schadelijk dat is.”

Leiden Onderwijs