Wijkvereniging reikt prijzen schrijfwedstrijd uit

Tussen de Rijnen heeft zaterdagmiddag de prijzen uitgereikt van de schrijfwedstrijd die de wijkvereniging eind vorig jaar organiseerde. Er waren twee winnaars; Ida Nijkamp en Lynn Colder. De winnaars stuurden allebei een gedicht over de wijk in en kregen daarvoor beiden een cadeaubon en een oorkonde.

Alle wijkbewoners konden meedoen aan de wedstrijd en dat leverde van alles op. Proza, gedichten, rap-teksten en nog veel meer. Het thema was ‘Wat ik nu heb meegemaakt’ (in de wijk).

Jury
Twee onafhankelijke juryleden hebben het wijk bestuur geholpen bij de beoordeling. Dat waren Marije Slangen, oud-docent van de Hogeschool Rotterdam en communicatieadviseur Dirk-Jan de Vink. Beide gedichten hebben een eigen sfeer en de auteurs een eigen context, zo oordeelde de jury over de winnende inzendingen.

Ida Nijkamp
Ida heeft in haar gedicht goed rond gekeken in de wijk. Ze heeft zich ingeleefd in een vis die rondzwemt in de waterrijke buurt, vervolgens verre avonturen beleeft, maar toch weer terugkeert in de vertrouwde Herengracht. Het gedicht is speels, met oog voor detail. Het speelt met rijm en ritme. Het gebruik van het woord sjeetje getuigt van maatgevoel èn lef. “Wat ons bijzonder trof was de leeftijd van de inzendster: elf jaar. Wij hebben dan ook besloten om twee categorieën te maken, een voor jonge deelnemers en een voor wat oudere.”

Lynn Colder
De 27 jarige Lynn kwam daardoor dus in de groep oudere deelnemers terecht. “Zij stuurde ons een gedicht over hoe zij Leiden leerde ervaren als een moedige stad die iedere keer keer weer nieuwe vormen ontwikkelt. Ze beschrijft de stad met warme gevoelens. Het geeft haar de kracht om ’tussen de Rijnen’ in haar eigen leven ook opnieuw te beginnen.” Het is een geluid dat het bestuur van de wijkvereniging vaker hoort van nieuwe bewoners. “Wij nodigen haar dan ook van harte uit eens te komen kijken of Lynn en wijkvereniging iets voor elkaar kunnen betekenen.”

Ida Nijkamp – Wat hij had meegemaakt

Daar zwom hij in de Oranjegracht,
Genietend van het uitzicht in al zijn pracht.
Via de Zuidsingel naar de Herengracht,
Met al die bruggen, wie had dat verwacht.
Daarna zwom hij naar de Utrechtse Veer,
Dat vod hij leuk, dat deed hij nog een keer.

Want hij was een vis die jarig was,
En hij was benieuwd naar die ene plas.
Die aangelegd was in het gras,
En die er eerst nog niet was.

Ja hij had gehoord van de Speeltuin de Doorbraak,
En wat daarna gebeurde was een goede zaak,
Hij stond, van wat daar kon, paf.
Pardoes gleed hij van de waterval af.
En belandde op het dak,
Van een heel oud wrak.

Hij zwom terug naar de Oranjegracht,
En zag daar een echte grachten-wacht.
Hij zag ook een kind dat speelde viool,
En nam de verkeerde afslag naar het riool.

Daar zwom hij verder en verder
En ontmoette daar zijn redder
Of toch niet hij dacht het verkeerd
Zoals een kreeftje in het riool had beweerd

De vis kwam uit in de zee,
Hij keek om zich heen en zag bij de rijnen een ree.
De zee lag vol plastic dat vond hij niet fijn
Gelukkig had hij nog geen pijn

De vis zag sjeetje zoveel
Hij ontmoette zelfs een makreel
Hij ontweek die vis maar raakte verstrikt in een net
Toen werd hij echt gered
Terug naar de vrijheid in de Herengracht
En daar stond dan geen grachten-wacht

 

Lynn Colder – Wat ik nu heb meegemaakt

Ik wil je wat vertellen
maar ben de draad even kwijtgeraakt
In mijn eigen stilte
laat ik Leiden spreken
zij is altijd zo welbespraakt;
De Singel die is eindeloos
haar verhalen vaak oneindig rond
alle tijd kan zij overbruggen,
met diepgaande gesprekken
snoer haar grachten eens de mond!
Ook al lijkt ze defensief
ze is eigenlijk best lief
Haar poorten staan altijd open
ze luistert goed,
gaat een rondje met je lopen.
Het plantsoen daarentegen
die houdt het korter
twijfelt, slingert,
is verlegen
Maar ook kort en krachtig
geeft een groet, lach of knik vertrouwen
Ik ben van elke bocht
en elke tegenligger
in ons gezamenlijk groen gaan houden.
Mijn straat vertelt verhalen
over wol en haar veelzijdigheid
lakens, duffels, dekens
echte Leidse nijverheid.
Na elke verandering
onvoorzien of ongekend,
vergaarde ze weer nieuwe moed
een fundament om op te bouwen

ik dacht:
Als mijn straat al zoveel vormen kent,
komt het met mij misschien ook wel goed
leer ik ook weer houden..
..van mijn buren
de huizen
en de gedichten op de muren,
mocht ik woorden lenen
letters uit elke taal
Nu kan ik je eindelijk terug vertellen
over mezelf
en mijn verhaal:
“Een gebroken hart
Een nieuw begin
ik vond mezelf
Oud en nieuw,
tussen de twee Rijnen in”

Cultuur Leiden Maatschappij