Hiddink-tentoonstelling in Rijksmuseum voor Volkenkunde

In juni 2002 bracht Guus Hiddink het Zuid-Koreaanse voetbalelftal naar de vierde plaats op het WK voetbal. Zuid-Korea was daarmee het eerste Aziatische land dat de halve finale van het WK-voetbal bereikte. Totale voetbalgekte was het gevolg en Guus Hiddink werd mateloos populair. Fotograaf Paul van Riel reisde af naar Zuid-Korea en ging op zoek naar het Hiddink-effect. Het Rijksmuseum voor Volkenkunde laat in deze tentoonstelling foto’s van de Hiddinkmania en portretten van Koreanen zien. In de begeleidende teksten vertellen Koreanen wat Hiddink voor hen persoonlijk betekent.

Als de naam Hiddink valt, raakt vrijwel iedere Zuid-Koreaan in een opperbeste stemming. Op straat ballen schoolmeisjes meteen hun vuist, heffen hun arm en roepen ‘Hiedienkuh!’, als ze horen dat je uit Nederland komt. In de avonduren zijn mensen die van het werk komen minstens zo enthousiast. Ook zij roepen onmiddellijk de strijdkreet ‘Hiedienkuh!’, waarbij uitbundig wordt gesprongen en gedanst. Hiddink blijkt hét symbool van het goede en het mooie. Dat laatste ook in letterlijke zin: vanwege zijn uiterlijk vallen vrouwen op Hiddink.

Park Tae-keun, een restauranteigenaar, is idolaat van Hiddink. Hij wijzigde de naam van zijn restaurant in het stadion van Kwangju in ‘Hiddink Snack’. Er is inmiddels ook een Hiddink Hotel in Kwangju. Cho Hyang-ok, werkzaam in een souvenirwinkel bij de historische Jikjisa-tempel had de presentatie van Hiddinks autobiografie My Way op de televisie gezien. Cho Hyang-ok: “hij is een aantrekkelijke, mooie man. Daarom heb ik het boek meteen besteld en steeds opgebeld om te vragen waar het bleef.”

Lee Sang-oh chauffeerde tijdens het WK buitenlandse voetbalsupporters. “De politiek was een puinhoop. Daar hadden de mensen hun buik van vol. Hiddink gaf de mensen weer hoop. Hij liet ons weer dromen van succes. Hij maakte ons trots en gaf ons zelfvertrouwen. Er heerst nu een gevoel van ‘we kunnen het’.” Op een fototentoonstelling van het WK bij het World Soccer Stadium, die in september door Hiddink werd geopend, waren opvallend veel vrouwen afgekomen. Eén vrouw slaagde er zelfs in om Hiddink een zoen te geven. In de sensatiepers werd zij een ‘kiss terrorist’ genoemd.

Al tijdens het WK werd in de Nederlandse media gesuggereerd dat Hiddink de Zuid-Koreaanse maatschappij had veranderd. Er zou zelfs sprake zijn van een Hiddink-effect. Dat effect gaat vooral op voor de conservatieve voetbalwereld, waar de strenge hiërarchie doorbroken is. Bij het nationale elftal kregen oudere spelers, ongeacht hun vorm, altijd de voorkeur boven jongere spelers. Hiddink stelde de beste spelers op.

Leiden