Hakketak, Francine sprak... Lucy van Omnia Fausta

De Hogewoerd heeft op mij een magnetiserende werking. Het is een stukje Leiden met veel gevarieerd aanbod van kleine middenstanders omzoomd door goede Horeca. Precies dát wat een stad zo aantrekkelijk maakt. Sinds de opknapbeurt van de Breestraat is het gebied nóg aantrekkelijker geworden door het pleintje op de kop van de Bree waardoor je naadloos oversteekt naar ‘mijn Hogewoerdje’.

Terwijl ik de deur openduw van Omnia Fausta, een modewinkel die al 26 jaar op Hogewoerd nummer 8a gevestigd is, loop ik op te tellen: 1) Rinda Refuge met haar Sieradenwinkel, 2) Sevil Colak van Vriendinnen-Mode, 3) Achayla Nipshagen met haar Kaa-s kledingwinkel, 4) Tiny van trendy Ratjetoe en als je je kids in het nieuw wilt steken, ga je naar 5) Saskia van Zus & Zoon. Vijf toffe winkels in deze historische straat gingen Lucy voor. Want dát is de naam van deze 6e Hogewoerd-Hakketak.

Over merken en prijzen
Natuurlijk móét ik eerst langs de rekken. Links hangt de dameskleding, rechts de mannenlijn. Mooie merken zoals Paul Smit, Hugo Boss, Isabel de Pedro en Tiger of Sweden hangen in klassieke, tedere en zakelijke kleuren klaar voor kopers die kwaliteit waarderen en de bereidheid hebben daar ook voor te betalen. “Een T-shirt kost hier gemiddeld € 45,00 legt eigenaresse Lucy uit. “Maar dan draag je het ook 10 jaar.” Als ik de prachtige stoffen van haar collectie aai, voel en zie ik het. Een rokje ‘valt’ hier precies goed om je heupen, jasjes hebben ‘snit’ in plaats van een model. De bedragen op de prijskaartjes zijn mijlenver verwijderd van die van H&M maar het is écht niet duur. En de keus of je ‘kleren aantrekt’ of ‘gekleed wil zijn’ maak jij nog altijd zelf.

Wie is zij zelf?
Lucy is vrolijk en ziet er fleurig uit in een limekleurige prachtige blouse. Ze is geboren in Paramaribo en kwam als tiener naar die ‘andere provincie’ van haar land. Want Suriname was toen nog niet onafhankelijk. In het begin was tienertje Lucy hier niet zo happy. Het weer en al die mensen die op elkaar lijken! Allemaal blanke gezichten, mannen én vrouwen met lang haar. Het waren de jaren ’70. Ze hield ze nauwelijks uit elkaar! Daarom stoomde ze door ‘het Rembrandt’ om zo snel mogelijk haar wens te vervullen: de Kleermakersschool en het Ondernemersdiploma! Lekker bezig zijn, dan is het minder koud!

Ze startte haar ondernemersleven met het ontwerpen en maken van bruidsjurken. Helaas is zelfstandig zijn niet alleen hard werken maar ook ‘The school of hard knock’s’ inzake de vaste lasten. Ze greep daarom een vaste baan bij SuperConfex dan ook met beide handen aan. Bij die grote textielgrutter leerde ze al snel hoe het beter kon. Ze onderbouwde haar visie op het zakenleven door in de avonduren tussen de bruidsjurken de diploma’s Nima-A en -B te scoren. “Nu weet ik goed hoe het (niet) moet, ik weet dat ik het (best) kan en nu ga ik het ook DOEN,” besloot Lucy. Ze rechtte haar rug, schreef haar eigen ondernemersplan, meldde zich bij de KvK en begon. Haar ideeën: bestaande uit:  a) lever kwaliteit, b) koester je bestaande klanten en c) blijf jezelf, blijken tot op vandaag een nooit verouderend concept.

Visie á la Lucy
“Je winkel bestaat al meer dan een kwart eeuw, hoe kreeg je dat voor elkaar?” Lucy is loyaal, vriendelijk en wil best iets verklappen over haar zakelijke formule: “Ik zie geen heil in globaal reclame maken, ik richt me met persoonlijke aandacht, mails, telefoontjes en speciale inkopen op mijn klanten,” begint ze haar uitleg. De merken die zij verkoopt trekken die klanten aan, ze toont interesse in hen en heeft de bereidheid buiten openingstijden een afspraak te maken. Natuurlijk hoort ze dan ook veel over de mens achter haar klant. Ze komen naar haar winkel om te vertellen dat ze gepromoveerd zijn, een andere baan of relatie hebben en het kan zelfs voorkomen dat je Lucy in de zaal ziet zitten bij de uitreiking van een Bull of, zoals recent nog, bij de Spinozaprijs. “Dat is best apart ja,” beaam ik.

Telefoontje
Terwijl ik gezellig aan Lucy’s balie zit te luisteren naar wat zij mij vertelt, gaat de telefoon. Ik maak een lesje ‘colporteurs afpoeieren’ op hoog niveau mee. In ABN vraagt Lucy aan haar beller hoe hij aan haar nummer komt want ze staat op de *bel me niet lijst* om daarna te vragen waar zij het *geluk* aan te danken heeft dat een enorme aanbieding precies aan háár gegund wordt. Het gesprek is snel afgelopen en als Lucy mij vraagt: “Waar waren we ook alweer?” stel ik me de verdere dag van de persoon voor die deze telefonische acquisitie pleegde. Die zoekt wellicht een nu andere baan. Er was geen kleermakersspeldje tussen te krijgen!

Zoeterwoude-Leiden
Lucy en haar man houden van varen. Het bootje ligt achter de woning in een lekker breed water van Zoeterwoude. Heerlijk ’s avonds een rondje tuffen door de prachtig verlichte Leidse grachten. Ze voelt zich verbonden met Leiden. De kerken zijn zo mooi, de stad heeft sfeer en is een historisch plaatje! Dolgelukkig is ze met de opknapbeurt van de Bree waardoor háár Hogewoerd ook een flinke upgrade kreeg. “Met gemeentelijke figuren en beslissingen bemoei ik me nooit,” lacht ze: “Maar hiermee hebben ze mij en de andere ondernemers in dit straatje erg aangenaam verrast.” Ik kan haar alleen maar gelijk geven: “Dat is zo, ga maar eens kijken. De Bree, de Hogewoerd en het ertussen liggende pleintje, ik noem het Grandeur!”

Motto en hakken
Ze ergert zich nergens aan: “Ben je gek! Het leven is toch veel te mooi! Klagende mensen gaat ze uit de weg, daar kan ze niet goed tegen. Een speciaal motto houdt ze er niet op na, ze maakt het gewoon elke dag leuk! En jazeker heeft ze flinke hakken onder haar voeten: “Ik ben al zo klein en het staat mooier en vrouwelijker.”

Doos
Als ik Omnia Fausta verlaat, zie ik een kartonnen doos met kledinghangers buiten staan. Gratis… maar tóch keurig op soort met elastiekjes eromheen in pakjes van 5. Vakkundig, goede smaak, netjes, (milieu)-vriendelijk, vrolijk en vlijtig dát is Lucy! Als ik over de Hogewoerd loop, zie ik in mijn verbeelding een vrouw in haar lingerie achter een hondje aan rennen. Lucy kreeg alweer de slappe lach toen ze het vertelde. Dat was wel de meest vreemde beleving in haar winkel ooit. Een hondje ontsnapte. Lucy probeerde het beestje te grijpen, maar werd ineens ingehaald door haar eigen klant die in de paskamer begreep wat er aan de hand was. Hilariteit alom! Maar iedereen ook blij dat het viervoetertje niets was overkomen. “En dat is waarom Leiden zo leuk is, hier kijkt niemand van iets dergelijks op,” zei Lucy met een warme glimlach toen ze mij het voorval vertelde als antwoord op mijn vraag wat het gekste was dat ze had meegemaakt in haar winkel.

Omnia Fausta is latijns voor ‘Alle goeds – Alle geluk’. Een erg passende naam in een stad met veel universiteiten. En ook twee woorden die we graag aan Lucy terug geven. Lucy; wij wensen jou OMNIA FAUSTA!

Omnia Fausta: www.omnia-fausta.nl
Omnia Fausta op Facebook: www.facebook.com/omnia.fausta

Hakketak Hakketak