Deel dit bericht!  

Een frisse, veelzijdige Nacht van Kunst en Kennis

Het is alsof de snoeptrommel open gaat, als je het programma van de Leidse Nacht van Kunst en Kennis ziet. Een keur aan voorstellingen, lezingen, muziek en experimenten. Vijf uur heb je de tijd om daarin rond te dwalen, tussen het Museum van Oudheden, de Hortus, studentenvereniging Augustinus, het Rapenburg, de Sterrenwacht, Japanmuseum Sieboldhuis, en diverse woonkamers. Dat is een lastige opgave: net het zoeken naar dat ene lekkerste snoepje in de snoeppot. Om 19.00 uur begonnen de eersten daaraan.

Intergalactic Lovers
Intergalactic Lovers is een Belgische band met inmiddels drie albums op hun naam; de laatste, Exhale, kwam een paar dagen geleden uit. Zij beten de kop af van de Nacht; op een Pieterskerkplein waar een enorme rij mensen stond voor de koffie dan wel de toegangsbandjes, maar weinigen voor de band publiek vormden. Intergalactic Lover stoorde zich daaraan niet en zette een goede set muziek voor. Zangeres Lara Chedraoui toonde zich na afloop naast het podium tevreden: “We hebben best genoten. En er stonden vast mensen die ons of nog niet alles kenden.” Het feest rond het Rapenburg was begonnen.

Curatie
Grote wijzigingen kent de Nacht niet. Dat wordt ook lastig met een gebleken succesformule. Wel vind je ook dit jaar weer kleine verbeteringen. De fietsenstalling op het Gerecht: was die er eerdere jaar ook?! Of het gebruik van huiskamers, “een idee geleend van Stukafest“. Maar vooral het laten cureren van het programma door derden, het samenstellen brengt nieuwe spanning. Wat kiezen de mensen van 3voor12-Leiden? Wat de organisatie van Stukafest? Wat de Universiteit van Nederland? Programma’s door mensen die níet aan één van de deelnemende gebouwen zijn gebonden.

Handschrift-analyse
“Iedere keer helemaal vol. We kunnen misschien maar dertig mensen aan, maar die zijn er ook iedere keer” volgens de dame aan de deur van huiskamer ‘Rapenburg 21’. Niks lichtzinnigs: Descartes, Belle van Zuylen en Koerbagh zijn de namen die blijkbaar zo populair zijn. Maar dat geldt ook voor handschriftherkenning. In de garderobe van het Academiegebouw staat een lange rij te wachten. “Jazeker haalde ze er iets uit: ik maak dingen niet af” zegt Sabine(30) die net is ‘gelezen’, toch enigszins verbaasd?. Willem(64) ontlok je niet zo snel zijn verwachting daarover. Hij staat in de rij, is “wel bnieuwd”, verwacht iets als “een soort waarzegster” en “neemt het met een korrel zout”. En tóch staat hij samen met veel anderen in de rij om te horen wat zijn handschrift varraadt.

Netwerk-mens
Een verdieping hoger, in het Klein Auditorium van het Academiegebouw, treffen we een halfvolle zaal die een voorproef krijgt van Disconnect; een voorstelling die 5 en 6 oktober in Ins Blau te zien is. Lastig bepalen of dit nu wél of niet een goede voorstelling wordt. Het thema fascineert: wat ben je als je helemaal bent opgegaan in een digitaal netwerk en geen lichaam meer hebt? Bén je dan nog? Zaterdagavond (b)leek tekst belangrijker dan het (audiovisueel) beeld.

Tamino
Uit de snoeptrommel kiezen, kun je heel zorgvuldig en gericht doen maar je kunt ook gewoon een greep doen. In de Wintertuin van de Hortus staan Viktoria(21), Hanneke(21) en Lauke(21) klaar voor Tamino. Volgens Viktoria waren het “vooral de planten die we zagen” de reden om hier binnen te lopen. Heel gericht voor Tamino komen ze niet. Dat hij wel degelijk bezoekers trekt bewijst de Wintertuin: stampvol “hoe laat begint het? Nu? Nú?! Echt?!”. Mogelijk dat een recent tv-optreden bijdraagt aan de drukte. Een tv-optreden waarvan hijzelf zegt “nu dan het héle nummer”.

Op straat
De Nacht is voor een groot deel ook zichtbaar voor niet-betalenden, passanten. Of het nu op het Pieterskerplein is of op het Rapenburg. Er gebeurt ook zat búiten. Het Kringlooptoilet, de Nano-Supermarket – ook al ’s op het Stationsplein gesignaleerd – of Gezinsgeluk, afstudeerproject – Willem de Kooningacademie – van ‘Teuntje Fleur’. Blijkbaar een belangwekkende vraag, want op straat staat permanent een rijtje mensen te wachten om met koptelefoon op de verschillende aspecten van het geheim van gezinsgeluk te vernemen.

Augustinus
Ook Augustinus blijkt uitstekend in het programma te passen, alhoewel nu wel heel veel mensen weer weten dat de vloer van Augustinus’ begane grondzaal, Saint, énorm plakt en vasthoudend is. Los daarvan: met vooral hiphop in die zaal vormde Augustinus wél een uitzondering. Grote groepen enthousiaste fans trokken de hiphoppers echter – nog – niet. Op de verdieping, in het restaurant, was de Poepbank – de Nederlandse Donor Feces Bank – te vinden. Ook Living Colour en Contagious Paintings waren daar; óók al geënt op de onzichtbare wereld van bacterieën en micro-organismen, en hun effecten.

Gemist
Eefje de Visser, met Moeremans&Sons, hebben we gemist; net als Nyk de Vries, The Avonden (boven Jeugdboekhandel Silvester), of De Unieke Woordenschat, en De Ethische Grenzen van de Seksrobot. Niet alle snoepjes uit de snoeptrommel zijn met één hand, in één avond te pakken. Voor degene die tóch meer wil weten: er zijn de foto’s van Emile van Aelst, hieronder, en lokale omroep Sleutelstad hield een live blog bij, waarin nog voldoende interviews met wetenschappers, artiesten, politici, en mensen die ándere programma-onderdelen bezochten.

Tevreden
Het was koud, maar (eindelijk) droog. Het leek minder druk dan anders, minder buzz op straat. Maar het was wel weer bevredigend. Zo’n avond die je met een tevreden gevoel afsluit; alsof je tóch de juiste snoepjes uit de trommel pakte.