Studenten zien buitenlandavontuur in rook opgaan: 'Ik had mijn duikspullen al verzameld'

De Universiteit Leiden besloot eerder deze maand om alle uitwisselingsprogramma’s van dit collegejaar te annuleren. Maar wat betekent dat voor studenten die hun buitenlandavontuur nu in rook zien opgaan? En biedt de universiteit wel genoeg ondersteuning met het zoeken naar alternatieven? Twee gedupeerde studenten doen hun verhaal.

Nadat de uitwisselingsprogramma’s van het huidige semester al waren geannuleerd, hing een beslissing voor volgend semester al een tijd in de lucht. Twee weken geleden ging de kogel dan ook door de kerk: er zullen ook volgend semester, dat duurt van februari tot en met augustus, geen uitwisselingen plaatsvinden van en naar Leiden.

Een bittere pil voor Nathalie Winkster (25), een masterstudent Biologie. Ze zou naar Zanzibar vertrekken om onderzoek te doen naar koraal en had haar duikoutfit al aangeschaft. In eerste instantie zou ze in maart al gaan, maar toen werd de reis op het laatste moment geannuleerd. Nu was het alternatief om vanaf februari alsnog haar onderzoek te doen.

Rixt Vellinga (20) studeert psychologie en was van plan om naar het evenzo zonnige Lissabon te gaan ter invulling van haar minor. Beide plannen zijn in het water gevallen en de universiteit heeft daarvoor niet zomaar een oplossing.

Wat was je eerste reactie toen je hoorde dat het buitenlandverblijf niet door kon gaan?
Vellinga: “Dat was natuurlijk erg jammer. Ik had deze reis al twee jaar in mijn hoofd, en ik was enthousiast geworden door de gave verhalen van andere studenten. Toen ik het definitieve mailtje kreeg, heb ik meteen mijn moeder opgebeld om te zeggen hoeveel ik hiervan baalde. Nu heb ik er wel vrede mee.”

Winkster zag de beslissing al wel aankomen: “Het coronavirus is er nog steeds, dus ik had hier al rekening mee gehouden. Ik kon me eigenlijk niet voorstellen dat het volgend semester wel door zou kunnen gaan. Dit gevoel was afgelopen maart, tijdens het begin van de coronapandemie, wel anders. Toen gaf de universiteit de ene dag aan dat mijn reis nog wel mogelijk zou zijn, en de volgende dag was de reis geannuleerd. Dat was een grote klap en ik was in die tijd echt even van slag.”

Ik had twee weken voor en na mijn reis in quarantaine kunnen gaan, en dan had mijn duikstage naar mijn mening gewoon door kunnen gaan.

Is de beslissing van de Universiteit terecht?
Vellinga: “Ik snap het wel. Het is onverantwoord om zoveel studenten naar allerlei plekken te sturen. Maar als ik vanuit mezelf kijk, zou ik wel kunnen gaan. Zowel Portugal als Nederland zijn code oranje, en daar kan me hetzelfde overkomen als dat me hier kan overkomen.”

Winkster vult aan: “Als de universiteit deze knoop niet had doorgehakt, was er veel verwarring geweest en hadden studenten geen kans gehad om een andere invulling voor hun studiepunten te vinden. Maar op individueel niveau had ik het denk ik wel gedaan. Ik had twee weken voor en na mijn reis in quarantaine kunnen gaan, en dan had mijn duikstage naar mijn mening gewoon door kunnen gaan.”

Wat is nu het alternatief?
Vellinga: “Je hebt bij mijn studie heel veel opties, ik ben het spoor een beetje kwijt. Ik kan in ieder geval geen minor volgen, omdat die voor het grootste gedeelte in september beginnen. Ik denk dat ik een aantal losse vakken bij andere studies ga volgen, zodat ik nog wel de kans heb om buiten mijn eigen studierichting te kijken.”

Winkster: “Ik loop helaas sowieso een half jaar uit, omdat ik nu een nieuw project moet beginnen. Ik heb latere onderdelen van mijn master naar voren geschoven, en ik ga volgend jaar september met de verplichte stage beginnen. Op dit moment is het nog onduidelijk hoe ik die stage op ga vullen. Het is niet zeker dat ik een droomstage, zoals bijvoorbeeld die in Zanzibar, kan doen.”

Wat betreft het aantal stageplekken, denk ik dat er een groot probleem is bij de universiteit

Vind je dat de universiteit genoeg ondersteuning biedt bij het zoeken naar een alternatief?
Vellinga: “Dat vind ik lastig. Het was in principe makkelijk om een afspraak te maken met de studieadviseur, maar zij was niet op de hoogte van de beslissing, en kon me niet zo goed verder helpen. Daarom voelde ik mij niet zo gesteund.”

Ook Winkster miste ondersteuning van de universiteit: “Ik heb het gevoel dat ik na het begin van de coronapandemie in het diepe ben gegooid. Ik mis informatie van de studieadviseur. Eigenlijk is de boodschap: ‘Maak zelf een nieuw plan, kijk maar of dat lukt.'”

Wat zou je de Universiteit willen aanraden?
Winkster: “Wat betreft het aantal stageplekken, denk ik dat er een groot probleem is bij de universiteit. Het is geen kwestie van onwil, maar feit is dat er een groot tekort is aan geschikte stages bij mijn master: er zijn meer studenten en een deel van de stages wordt geannuleerd. Daarom zou ik ervoor willen pleiten dat de universiteit minder strenge regels oplegt voor stages, zodat studenten bijvoorbeeld ook bij bedrijven terecht kunnen. Op die manier kan het tekort sneller worden opgelost.”

Interview Leiden Onderwijs