Internationale studenten blijven in hun thuisland: 'Soms moet ik om 5 uur uit bed voor een college'

Het coronavirus heeft veel impact op studenten, zo ook op internationale studenten die in Leiden studeren. Sommige van hen hebben besloten om vanuit hun thuisland colleges aan de Universiteit Leiden te volgen. Wat zijn hiervoor hun redenen? En wat zijn de voor- en nadelen van studeren in Leiden terwijl je zelf in het buitenland bent?

Toen het coronavirus begin dit jaar in Nederland voet aan de grond kreeg, werd de situatie voor internationale studenten in Leiden al snel onzeker. Omdat het niet zeker was of reizen mogelijk bleef, besloten veel studenten halsoverkop terug te keren naar hun thuisland.

Bij aanvang van het nieuwe collegejaar afgelopen september zag de situatie er niet veel rooskleuriger uit. Om die reden heeft een deel van de internationale studenten besloten niet opnieuw naar Leiden af te reizen. Aangezien bijna alle colleges online worden aangeboden, hebben zij de mogelijkheid om op afstand hun studie af te ronden. De redactie sprak met David Emminger, Xin Chen en Bethel Haile die ieder vanaf een ander continent Leidse colleges volgen.

David Emminger (Wenen, Oostenrijk, UTC +1)
Emminger volgt sinds begin 2019 de tweejarige onderzoeksmaster Aziëstudies in Leiden. Hij begon met een kleine kamer in Den Haag, maar hij voelde zich pas echt op zijn plek toen hij kon verhuizen naar Leiden. “Op de nieuwe plek voelde ik mij veel meer thuis, in het midden van de stad en op loopafstand van de universiteit.” Voor het resterende jaar had Emminger grootste plannen, waaronder een onderzoek aan de Universiteit van Honolulu, Hawaï.

Maar na een maand op het zonnige Hawaï sloeg het coronavirus toe. En toen ging het heel snel. Op de eerste dag kondigde president Trump een reisverbod aan voor Europeanen om naar Amerika te gaan. De volgende dag sloot de Universiteit Leiden haar campus. De dag daarna ging ook de campus in Hawaï dicht. Vier dagen na het reisverbod ontving Emminger van zowel de Universiteit Leiden als de Universiteit in Hawaï het verzoek om naar huis te gaan. Hij gaf daar gehoor aan en maakte zich klaar om terug te keren naar Oostenrijk.

Dat was echter makkelijker gezegd dan gedaan. Eenmaal aangekomen op het vliegveld, bleken alle vluchten te zijn geannuleerd. Uiteindelijk kon Emminger via Los Angeles en Atlanta in Amsterdam komen. Daar moest hij 24 uur wachten voor hij in het vliegtuig kon stappen richting Wenen. De laatste reismogelijkheid, zo bleek later. Eén dag later, en het was een heel ander verhaal geworden.

Emminger had het geluk dat hij zijn onderzoek vanuit Wenen kon vervolgen. Op dit moment hoeft hij alleen nog zijn scriptie te schrijven, en volgt hij een paar extra taalvakken. “Ik heb besloten in Wenen te blijven, omdat ik hier mijn eigen appartement heb en dus geen extra huurkosten. Daarnaast kan ik bij een mogelijke lockdown zonder veel te reizen naar mijn ouders.”

Hoewel Emminger dol is op Wenen, mist hij het Leidse studentengevoel. “Ik vond het fantastisch dat je zelfs buiten de campus merkt dat je in een studentenstad bent. Dat is in Wenen heel anders.”

Xin Chen (Guangzhou, China, UTC +8)
Chen is een tweedejaarsstudent Computerwetenschap in Leiden. Nadat ze haar bachelor in China had afgerond, wilde ze graag naar het buitenland voor haar master. “Ik was op zoek naar een universiteit die een goed programma aanbood voor computerwetenschap, maar waar ook niet al te veel van mijn landgenoten rondlopen. Leiden was een geschikte optie.”

Toen het coronavirus ook Nederland bereikte, was de beslissing om terug te gaan naar China snel gemaakt. “Ik woonde in die tijd in een kleine kamer met huisgenoten die ondanks de crisis, hele nachten aan het feesten waren. Daarnaast vertrouw ik het Nederlandse gezondheidssysteem minder dan die in China. Mijn ouders wilden ook dat ik naar huis zou gaan, dus ben ik op het eerste vliegtuig terug gestapt.” Haar laatste ervaring bevestigde voor Chen dat huiswaarts keren een goede beslissing was. “Ik was op Leiden Centraal één van de weinigen met een mondkapje en voelde me erg bekeken.”

Op dit moment volgt Chen de colleges van de Leidse universiteit op afstand. Je zou zeggen dat het tijdsverschil het lastig maakt, maar voor de studente is dat juist precies het omgekeerde. “Ik vind het heel vervelend om vroeg op te moeten staan, en ik ben ’s avonds het meest productief. Omdat het vroegste college bij mij pas om 16.00 uur ’s middags begint, kan ik elke dag uitslapen!”

Bethel Haile (Lorton VA, Verenigde Staten, UTC -5)
Haile is een masterstudent Politieke Wetenschappen.  Ze koos voor Leiden, omdat het programma een perfecte combinatie van haar interesses aanbood. Bij de aanvang van haar studie had ze grootste plannen. In de zomer wilde ze een stage lopen bij een internationale organisatie in Den Haag, en na haar studie was ze van plan in Nederland te blijven werken.

Deze plannen kunnen echter de prullenbak in. Twee maanden na de start van haar studie in februari brak de coronacrisis uit. Al snel hing in de lucht dat de VS de grens met Europa wilden sluiten. De familie van Haile was ongerust en dus besloot ze terug te keren naar haar thuisland, waar ze nu nog steeds haar colleges volgt.

En het volgen van die colleges is behoorlijk ingewikkeld. Omdat de tijd in Virginia zes uur achterloopt op de tijd in Leiden, moet ze regelmatig vroeg haar bed uit om colleges te volgen. “Ik mag me gelukkig prijzen dat ik geen college heb dat om 9.00 uur Nederlandse tijd begint. Toch moet ik ook nu soms om 5.00 uur ’s ochtends mijn bed uit om een college te volgen.”

Als Haile begin volgend jaar haar opleiding afrondt, is ze meer dan bereid om enkel voor de ceremonie helemaal naar Nederland te vliegen. “Als de pandemie in kracht is afgenomen, heb ik de reis daar dubbel en dwars voor over. Ik heb er hard voor gewerkt.”

Leiden Onderwijs Regio Wetenschap