Hans bezoekt 3.000 voetbalstadions in negentig landen: 'Ontsnapt na arrestatie in Rusland'

Achternagezeten worden door een herdershond als je in Rusland over een hek klimt om een stadion te bekijken. Of gearresteerd worden in datzelfde Rusland, én ontsnappen, omdat je over een militaire basis loopt op zoek naar een voetbalarena. Hans Douw uit Voorschoten kan er een boek over schrijven. En dat heeft hij ook gedaan.

Een groundhopper, zo noemt de Voorschotenaar zichzelf. Oftewel iemand die zoveel mogelijk stadions bezoekt in binnen- en buitenland. In 45 jaar tijd ziet Douw in negentig verschillende landen, verspreid over vijf continenten, zo’n 3000 stadions. Mediapartner Omroep West sprak met hem.

Aan het begin van deze eeuw is Hans Douw op een koude maandagochtend in maart in het Russische Sint-Petersburg als hij de voetbaltempel van Zenit wil bezoeken. Om bij het stadion te komen, moet hij over een hek klimmen. Dat doet het erelid van voetbalvereniging Voorschoten ’97. Hij maakt er vervolgens in alle rust foto’s in het stadion.

Totdat hij wordt opgemerkt door een herdershond die op wacht staat. “Ik begin te rennen”, vertelt de auteur in Radio West Sport. De hond komt naar eigen zeggen tot twee meter afstand als ineens zijn redding opduikt. “Er lag een slotgracht om het stadion. Via het ijs ben ik ontkomen, want het ijs was te glad voor de hond. Was dat niet gebeurd, hadden wij dit gesprek nu niet gehad.”

Hans Douw in Maracana (Rio de Janeiro, Brazilie). (Privéfoto)

Voor- en nadelen corona
Negentig losse verhalen, opgetekend op 304 pagina’s, vormen ‘Voetballiefde zonder grenzen’. “Het is een reis- en voetbalboek in één”, prijst Douw aan. “Het is een boek waar enerzijds reisverhalen in staan, maar ook anekdotes.” Tijd hebben om een boek te schrijven, heeft ‘ie normaal gesproken nooit. Maar ja, corona…

Het schrijven van een boek ziet ‘De Groundhopper des Vaderlands’ dan ook als de ultieme oplossing voor het gat in zijn leven. “Ik had dit nooit kunnen doen in mijn normale leven. Corona heeft heel veel nadelen, maar ik heb daardoor wel dit boek kunnen schrijven.”

Maradona en Pelé
En als corona voorbij is wil Hans Douw, in het dagelijks leven hoofd bedrijfsvoering bij Omgevingsdienst Midden-Holland, naar Estadio Azteca in Mexico-Stad. Dat is het enige WK finale-stadion dat hij nog niet heeft bezocht in zijn leven.

In 1986 wordt in het Mexicaanse stadion het Argentinië van Diego Maradona onder het toeziend oog van 114.600 toeschouwers wereldkampioen ten koste van West-Duitsland. Zestien jaar eerder kroont het Pelé’s Brazilië zich tot ’s werelds beste door Italië te verslaan.

“Ik heb een jaar geleden deze reis aangeboden gekregen van mijn familie voor mijn 55ste verjaardag. Om het laatste WK-gat te dichten. Dat ga ik als eerste doen met mijn vrouw en kinderen zodra deze situatie voorbij is.”

Schieten, achtervolgen of laten gaan?
Nog één anekdote? Om af te sluiten dan. “In een buitenwijk van Moskou, het stadion van CSKA Moskou”, begint Douw. Dat stadion ligt op een militair complex. Doordeweeks is het terrein hermetisch afgesloten, tijdens wedstrijden wordt een klein deel van het territorium geopend voor het publiek. “En je weet, zelfs vliegtuigspotters worden daar opgesloten”, zegt hij.

Hans Douw in Vale Farm (Londen, Engeland). (Privéfoto).

“Ik kom aan bij de poort en de wachter lag te slapen. De herdershond lag ook te slapen. Die dichtte het gat in de beveiliging niet. Groundhoppers krijgen dan een intelligente waas voor de ogen.” Want, ga je dan toch het terrein op of ben je verstandig en doe je het niet? Hij besluit het te doen het, maar wordt gesnapt en gearresteerd. In Rusland dus.

In de winkel
“Ik dacht: hoe gaat dit aflopen?’ Hij vraagt of hij de taxichauffeur – die buiten op hem staat te wachten – mag wegsturen. Dat vinden de Russen goed. Maar ze volgen hem wel, op een afstandje. “Buiten de poort ben ik heel hard gaan rennen. Ik dacht: ze kunnen drie dingen doen. Op mij schieten, in de jeep achter mij aankomen of mij laten gaan. Dat laatste hebben ze gedaan.” Na een kwartier hardlopen komt de voetbalgek hijgend aan bij een metrostation. “Ik was veilig.”

Het boek ‘Voetballiefde zonder grenzen’ ligt vanaf 16 april in de winkel.

Maatschappij Sport Voorschoten