Satya den Boer uit Oegstgeest ging deze zomer naar Ghana om voetbaltrainers les te geven. Nu heeft hij het zo goed naar zijn zin dat hij daar wil blijven. “Ik weet nog niet precies hoe ik aan geld ga komen, maar daar vind ik vast wat op. Take the risk or loose the chance.”
Den Boer vertrok deze zomer in eerste instantie voor korte tijd naar Afrika. “Ik werk voor een voetbalschool die in augustus trainingen gaat geven in Ghana. Ik ben twee maanden eerder alvast afgereisd om te inventariseren wat ze precies van ons nodig hebben en de organisatie alvast op poten zetten. Er is veel minder structuur dan in Nederland, ze kennen bijvoorbeeld helemaal geen verenigingen.” Maar toen hij daarmee bezig was, nam hij een ingrijpend besluit: “Ik blijf voorlopig in Ghana. Ik kan de kinderen hier een toekomst bieden en ik heb het hartstikke naar mijn zin. Het is een risico, maar het voelt heel goed.”
Het risico waar Den Boer op doelt is de financiering van zijn avontuur. “Op dit moment ben ik hier als vrijwilliger. Ik krijg een kleine vergoeding om eten te kopen en dat is het. Maar ik heb kennis van zaken en een groot netwerk, dus ik heb er vertrouwen in dat ik investeerders kan vinden die geld inbrengen om langer te blijven.” Dat is niet gegarandeerd: “Als er niks binnenkomt, vermoed ik dat ik het ongeveer een halfjaar uit kan houden. Maar wanneer mijn bankrekening onder de vijfhonderd euro uitkomt, vrees ik dat ik toch terug moet keren naar Nederland.”
Artikel gaat verder onder de foto
Vrouwen en kinderen eerst
Voetbal is een populaire sport in Ghana. “Iedereen hier wil prof worden. Dat lukt natuurlijk niet zomaar. Maar als het één of twee spelers lukt, is dat enorm motiverend voor andere kinderen.” Er zit in ieder geval veel potentie in de groep die hij traint. “De spelers zijn technisch veel sterker dan in Nederland. Dat leren ze allemaal, want ze spelen hier op velden van zand, met overal kuilen en stenen. In Nederland trainen clubs weleens op straat, om techniek aan te leren. Maar een Nederlandse straat is nog veel vlakker dan een Ghanees veld.”
Voor de tactische ontwikkeling van spelers zijn de slechte velden dan weer een nadeel: “Bij passes is het moeilijk te garanderen dat ze aankomen. De meest gebruikte tactiek is dan ook: lange bal naar voren en dan vrouwen en kinderen eerst.”
Toch is voetballen niet het enige doel van de nieuwe academie. “Kinderen komen uit belabberde thuissituaties. Gezinnen wonen met zes personen in huizen, of eigenlijk hutjes, ter grootte van een studentenkamer. Onze school kan echt het verschil maken. We willen kinderen een stevige basis geven in het leven door ze naar school te laten gaan. Je mag alleen bij ons voetballen als je ook naar school gaat.”
Artikel gaat verder onder de foto
UDO-mentaliteit
Als kind begon Den Boer met voetballen bij UDO in Oegstgeest, de club die later met VV Oegstgeest fuseerde tot FC Oegstgeest. “Bij UDO heb ik geleerd dat het belangrijk is om lol te hebben in het voetbal. De kinderen in Ghana zijn heel serieus, omdat ze allemaal prof willen worden. Ik probeer ze wat van de UDO-mentaliteit mee te geven, want als je plezier hebt, leer je veel meer.”
Om de kinderen zoveel mogelijk plezier te geven, heeft Den Boer vier prioriteiten. “Ik ben elke dag een paar uur bezig om geld binnen te halen voor de academie. Daar willen we allereerst goede trainers van betalen. Als we die hebben, kunnen we meer materiaal aanschaffen, zoals ballen en pionnen. Daarna willen we een echt veld aanleggen, met echt gras. Als die randvoorwaarden goed zijn, kunnen we de kinderen maaltijden gaan bieden.”
Racisme
In Nederland is de laatste jaren veel aandacht voor racisme in het voetbal. Ook in Ghana is racisme een groot probleem, ervaart Den Boer. “Ik ben de enige blanke hier, en ik word op een soort voetstuk gezet.” Dat merkt hij als hij gewoon over straat loopt. “Ik word nageroepen met ‘hé witte man!’. Dat voelt erg ongemakkelijk.”
Ook bij de voetbaltraining blijkt huidskleur een rol te spelen. “Iedereen luistert naar mij, en niet naar een donkere trainer die even goed is. Ik moet de kinderen op het hart drukken om ook naar andere trainers te luisteren. Dan zeg ik dat ik die in Europa graag een baan zou geven en dan luisteren ze wel.” Ook bij het netwerken voor stageplaatsen bij clubs speelt huidskleur een rol. “Als een donkere collega een club aanschrijft, komt er geen reactie. Als ik hetzelfde doe, krijg ik snel antwoord. Ik wil soms wel schreeuwen: ‘stop eens mij een witte man te noemen, ik ben gewoon één van jullie!’ ”
Artikel gaat verder onder de foto
Spitskool
Den Boer heeft het erg naar zijn zin in Ghana. “Het is één van de beste landen in Afrika om naartoe te gaan. Het is hier vredig en de politiek is stabiel. Ik heb me nooit onveilig gevoeld.” Hij moest wel wennen aan de drukte. “Ik woon en werk midden in de hoofdstad Accra. Dat is een grote, volle stad met veel drukte en smog. Ik mis de natuur en de ruimte in Nederland weleens.”
Om gezond te leven, moest Den Boer zelf ook een stapje terug doen. “Veel van het eten hier wordt gefrituurd. Ik wil graag gezond leven, dus ik doe daar niet aan mee.” Omdat hij rond moet komen van een kleine vrijwilligersvergoeding, koopt hij zijn eten op de markt, waar de groenten en fruit van het seizoen het goedkoopst zijn. “Ik ontbijt momenteel met bananen en sinaasappels. En voor de avondmaaltijd eet ik nu altijd spitskool met komkommer en ui.”
De toekomst ligt nog helemaal open wat Den Boer betreft. “Als ik voldoende geld kan verzamelen, wil ik hier wel vijf jaar blijven, of misschien nog wel langer.” Maar hij droomt ook al groter: “Als de academie een succes is, kunnen we misschien op meer plekken in Afrika actief worden. Dan reizen tussen de verschillende vestigingen.” Zover is het allemaal natuurlijk nog niet. “Ik moet eerst eens zien of ik langer dan een halfjaar kan blijven. Elke euro is welkom.”
Mensen die willen sponsoren of investeren kunnen Satya een mailtje sturen via satya@live.nl. Het is ook mogelijk om een donatie te doen via gofundme.
Sleutelstad Media
Middelstegracht 87A
2312 TT Leiden
E-mail
redactie@sleutelstad.nl
Telefoon Redactie
071 - 5235907
