Student Mickey maakt veel mee in ziekenhuis: 'Probeer het onderweg naar huis af te sluiten'

“Tijdens het allereerste uur van mijn studie in het ziekenhuis kreeg ik meteen een geamputeerde voorvoet in mijn handen gedrukt, met de vraag of ik wilde helpen bij het verzorgen van de wond.” Dat vertelt Mickey Reedijk (28) uit Leiden. De student begon anderhalf jaar geleden aan zijn studie verpleegkunde.

Deze studie volgt hij sinds de eerste dag grotendeels in het HagaZiekenhuis. Daardoor heeft hij al heel wat indrukwekkende gebeurtenissen meegemaakt nog voordat hij afgestudeerd verpleegkundige is.

Als tiener had Reedijk al interesse in het vak van verpleegkundige. “Nadat ik de havo had afgerond, heb ik gekeken naar de studie verpleegkunde”,  vertelt de student. “Maar op dat moment liep ikzelf op krukken vanwege een lang ziektetraject en wist ik nog niet goed wanneer en of ik van die krukken af zou komen”, gaat hij verder. “En verpleegkundige zijn op krukken, dat gaat gewoon niet. Dat is nogal een dingetje”, grinnikt hij. “Dus toen heb ik een HR-opleiding gevolgd en ben daarna op de HR-afdeling gaan werken in het ziekenhuis.”

Overdag, ’s nachts en in de weekenden
Maar toch bleef tijdens zijn werk bij personeelszaken een studie verpleegkunde kriebelen. “In het ziekenhuis zag ik natuurlijk verpleegkundigen rondlopen en daardoor bleef het toch een beetje knagen. Ondertussen liep ik zelf ook weer zonder krukken en dus heb ik uiteindelijk de beslissing gemaakt om toch nog verpleegkunde te gaan studeren”, zegt de student trots. Reedijk koos daarbij niet voor de gebruikelijke studie verpleegkunde die begint in de schoolbanken, maar een deeltijd-variant. “Dat houdt in dat ik één dag in de week school heb en de rest van de week werk en leer in het HagaZiekenhuis volgens een verpleegkunderooster”, legt hij uit. “Dus ik werk overdag, ’s nachts en in de weekenden.”

Stoma’s en dichtgeslibde bloedvaten
“Vanaf dag één leerde ik het vak dus meteen in de praktijk”, voegt hij toe. “Daardoor gaat het leerproces best hard. Maar dat vind ik eigenlijk wel lekker.” Dat Reedijk vanaf zijn eerste dag de echte praktijk meemaakt, is niet gelogen. “Mijn eerste studiejaar liep ik op de afdeling heelkunde. Op die afdeling komen vooral mensen voor operaties aan hun buik en bloedvaten. Je kan dan denken aan het plaatsen van een stoma of operaties waarbij dichtgeslibde bloedvaten weer open worden gemaakt.”

“Mijn eerste dag op die afdeling begon ik om 7.30 uur en om 8.30 uur kreeg ik een geamputeerde voorvoet in mijn handen gedrukt met de vraag of ik kon ondersteunen bij het verzorgen van de wond”, vertelt Reedijk met een voorzichtige lach op zijn gezicht. “Toen dacht ik wel meteen: zo, we zijn begonnen.”

“Dat zal me ook altijd bijblijven. Het was geen zachte start van mijn studie”, lacht Reedijk . “Maar daarnaast vond ik het ook meteen reuzeboeiend. Ik schrok er niet echt van.”

In de hal van het HagaZiekenhuis spreekt Fred Zuiderwijk van Omroep West met de Leidse student Mickey Reedijk.

Inmiddels heeft Mickey zijn leerjaar op de afdeling heelkunde afgerond en leert en werkt hij op de longafdeling. “In de afgelopen anderhalf jaar heb ik eigenlijk aan de lopende band gebeurtenissen meegemaakt die indruk op mij hebben gemaakt”, vertelt hij. “Het komt wel eens voor dat ik de ene dag nog hele gesprekken heb met een patiënt die herstellende is. En één of twee dagen later blijkt die persoon opeens toch te zijn overleden”, vertelt de verpleegkundige is spe. “Dat zijn soms best zware en ingrijpende gebeurtenissen.”

Afsluiten
Maar hoe zorg je ervoor dat je het vak verpleegkundige leuk blijft vinden als je dit soort dingen meemaakt? “Als ik aan het einde van de dag naar huis rijd, probeer ik het altijd een soort af te sluiten. Dan zet ik een muziekje op of luister ik een podcast”, vertelt hij. “Daarnaast heb ik het er veel over met collega’s, familie en vrienden, dat helpt ook.”

“Als het slecht gaat met een patiënt of er iets heftigs gebeurt, dan bedenk ik me ook altijd dat ik er alles aan heb gedaan om iemand te helpen’, voegt hij toe. ‘Die gedachte stelt mij ook gerust.”

Na de longafdeling moet Reedijk nog anderhalf jaar leren en werken op de afdeling interne geneeskunde. “Over twee jaar hoop ik mijn diploma te hebben en aan de slag te kunnen als afgestudeerd verpleegkundige.”

“Ik vind het namelijk gewoon heel mooi dat je als verpleegkundige mensen kan helpen als ze heel kwetsbaar zijn”, legt Reedijk de passie voor zijn studie uit. “Daarbij kan ik mensen niet allen fysiek helpen, maar ook mentaal.”

Koetjes en kalfjes
“Tijdens gesprekken met kwetsbare patiënten ga je namelijk meteen de diepte in en heb je meteen een goed gesprek. Dat mag ik gewoon elke dag doen”, zegt de student enthousiast. “Maar ik voer natuurlijk ook nog steeds gesprekken over koetjes en kalfjes met hen”, voegt hij lachend toe.

“Over een jaar of tien zou ik graag verpleegkundig specialist willen worden”, gaat Reedijk verder wanneer hij wordt gevraagd naar zijn toekomstdromen. “Dan werk je meer samen met de arts en denk je vaker mee over de behandeling van een patiënt.”

Voorbeeld
“Ik heb vroeger zelf ook een verpleegkundig specialist gehad toen ik lange tijd op krukken moest lopen”, vertelt de student. “Daar heb ik echt heel veel aan gehad en een goede band mee opgebouwd. Zij is eigenlijk mijn voorbeeld”, besluit hij trots.

Leiden