Dodenherdenking in Voorschoten

“Bij de kinderen van toen, de ouderen van nu, maakte verdriet deel uit van het dagelijks leven. De verwerking deden ze op hun eigen manier maar over één ding waren ze het allemaal eens: nooit meer oorlog, nooit meer haat zaaien, nooit meer een bevolkingsgroep uitsluiten. En toch zien we het vandaag de dag weer gebeuren”, zei burgemeester Stemerdink in haar toespraak tijdens dodenherdenking zaterdagavond. Ondanks het slechte weer kwamen enkele honderden Voorschotenaren naar het herdenkingsmonument.

Ook dit jaar waren de scouts van de Mauritsgroep en Leif Erikson uitgenodigd om te helpen, net als een aantal Oekraïense kinderen. Elk jaar wordt een Voorschotense school gevraagd om mee te doen met de herdenking. Dit jaar was dat de Gevers Deynootschool. Linde en Femke schreven een gedicht en Sennie en Femke mochten met burgemeester Stemerdink een krans leggen.

Drumfanfare Laurentius verzorgde het muzikale deel. Na het spelen van het Taptoe Signaal werden de twee minuten stilte gehouden. Dat bleek in werkelijkheid iets minder te zijn en dat stoorde een enkeling. “Als burgemeester ben ik trots dat we hier met zovelen staan. Juist in deze tijd”, aldus Nadine Stemerdink. Ze wees op de toename van antisemitisme. “Zijn we dan werkelijk vergeten wat we 79 jaar geleden met elkaar hebben afgesproken?”

Stolpersteine
Voorschoten krijgt volgend jaar, tachtig jaar na de bevrijding, stolpersteine. Deze struikelstenen met daarop de namen van vermoorde Joden, worden gelegd bij de huizen waaruit ze verdreven zijn. Het is een initiatief van Voorschotenaar René die de stenen samen met kleinzoon Ruben gaat leggen. Hij vertelde aan de burgemeester het verhaal over zijn vader die jarenlang dwangarbeid moest verrichten in de grotten van Peenemünde waar onder andere de V1 en V2 raketten werden gemaakt. En over zijn kleine daden van verzet door de materialen voor deze moordmachines net niet goed op te meten. Hij overleefde, maar het tekende zijn leven.

Verhalen vertellen
“Die verhalen vertellen we gelukkig door en dat moet ook”, vond Stemerdink. “Wij staan hier vandaag in vrijheid. Laten we erbij stilstaan hoe bijzonder dat is. In de wetenschap dat de oorlog op het Europese continent dichtbij is. In de wetenschap dat de tegenstellingen in de samenleving steeds scherper worden. Praat met elkaar. Luister naar elkaar. Laten we elkaar houden aan de belofte die 79 jaar geleden is gedaan zodat we ook volgend jaar kunnen zeggen: dit nooit meer.”

Paraplu’s dicht
En terwijl het rond 20.00 uur net even droog was, valt even later de regen weer als Ewout het verhaal van zijn overgrootvader vertelt die in Frankrijk vocht. Aan het eind vraagt hij iedereen de paraplu’s in te klappen. “Die hadden ze in de oorlog ook niet.” En het publiek luisterde. Het gedicht van Fenna tenslotte krijgt de handen op elkaar van het publiek. “Ik vier de vrijheid voor de mensen die dat niet kunnen, want dat zou ik iedereen zo erg gunnen. Ik ben dankbaar voor het heden, dank aan hen, die in het verleden voor onze tijd streden.”

Na afloop van de toespraken was er gelegenheid voor verenigingen, organisaties en families om bloemen te leggen.

 

Maatschappij Voorschoten