Leidse deelnemers Vierdaagse van Nijmegen: 'Om 7 uur aan de appelflappen'

Vorig jaar waren ze ‘rookies’, maar dit jaar is de Vierdaagse van Nijmegen een feest van herkenning voor Greet Meesters en Christine Robben. “Toen we dinsdagochtend de zon zagen opkomen boven de Waalbrug, voelden we echt: het is weer begonnen”, zeggen ze in koor.

Ze zijn halverwege het beroemdste wandelevenement van Nederland. Robben en Meesters houden allebei van wandelen, zowel in het Leidse Singelpark als in Spanje, Ierland en Italië. In maart vertelden ze in Sleutelstad Gezond over de positieve effecten van wandelen. Meedoen aan de Vierdaagse is daar wel een wat extreme variant op. Vier keer veertig kilometer is het doel. En vrijdag een glorieuze intocht op de Via Gladiola.

Boterhammen
“We staan om kwart over vier op”, zegt Meesters, “en dan pakken we heel stilletjes onze spullen. We logeren bij iemand in huis en die willen we natuurlijk niet wakker maken. De avond ervoor hebben we dan al onze boterhammen gesmeerd.”

Meedoen aan de Vierdaagse van Nijmegen is geen solitaire aangelegenheid. Meesters en Robben lopen met een clubje van vijf vrouwen. Maar in totaal komen er 47.000 wandelaars aan de start. “Dit jaar mocht iedereen die  4×40 km loopt om vijf uur in de ochtend starten”, zegt Robben. “Dat was wel een beetje veel en dan moet je wachten voordat je echt op gang komt.” Maar veel mensen is ook veel gezelligheid. “We lopen de hele tijd te kletsen.”

En ze komen oude bekenden tegen. Robin Kole die ook te gast was in Sleutelstad Gezond op woensdag 6 maart en haar wandelmaatje. “Op een gegeven moment hoorden we ‘Broodje van Kootje’ van Barry Badpak achter ons”, zegt Meesters. “Dat kon alleen maar Robin zijn. En dat tussen al die duizenden wandelaars.”

7 uur
Onderweg delen mensen aan de kant van alles te eten en te drinken uit. Snoep, koekjes, komkommers. En dan is er nog van alles te koop. “Die appelflappen konden we echt niet laten liggen”, zegt Robben. “Je besef van tijd is helemaal weg. Want voor mijn gevoel was het al eind van de ochtend. Maar we zaten dus om 7 uur ’s ochtends al aan de appelflappen.”

Verzorging is er onderweg ook voldoende. “We hadden ons weer ingeschreven voor de verzorgingsposten van de scouting”, zegt Meesters. “Dat is fijn want dan weet je wanneer er een rustpunt is. Daar hoef je dan zelf niet over na te denken. Ze hebben van alles en je kunt er ook even zitten.”

Knipkaart
Aan het eind van de Vierdaagse is er natuurlijk een beloning. Maar dan moet je wel de hele route hebben gelopen, zonder afsnijden. “Maandag moesten we ons melden”, zegt Meesters. “En toen kregen we allemaal een polsbandje en een eerste knipkaart. Onderweg lopen groepjes controleurs die knipjes uitdelen.” Die knipkaart moeten de deelnemers na de finish laten controleren. En dat moet allemaal voor 17.00 uur. “Vandaag kregen de laatste lopers een kwartier uitstel”, zegt Robben. “We liepen meestal wel vijf kilometer per uur. Maar op sommige plekken was het zo druk, dat je niet goed door kunt lopen.”

In de groep zijn al wel wandelaars met veel blaren, maar Meesters en Robben zijn grotendeels gespaard gebleven. “Ik heb er een”, zegt Meesters. “Preventief een pleistertje erop en doorgaan. Na afloop zijn we nog naar de massage geweest en dat is wel lekker, anders word je zo stijf als een plank.”

Plaktattoos
De grote hit van vorig jaar was ‘Engelbewaarder’. “Die hoorde we dit jaar ook nog vaak, maar ook het nummer ‘Signorita’ van een lokale volkszanger. Verder liedjes als You’ll never walk alone, Final countdown, en veel van Andre Hazes. We zingen alles mee.”

Een eigen hit scoren Meesters en Robben met de plaktattoos op hun kuiten. Een schoen met de tekst Walk on, of een gladiool met You never walk alone. Het worden vier mooie dagen.

Leiden Sport