Bakkerij Raaphorst sluit na 90 jaar de deuren: 'Het is goed zo'

Bij Bakkerij Raaphorst, dat in de Lage Mors al decennialang een begrip is, valt binnenkort het doek. Na negentig jaar sluit de bakkerij aan het eind van deze maand haar deuren. Een besluit dat zowel bij de eigenaren als de klanten gemengde gevoelens oproept. Maar bovenal klinkt er acceptatie: “Het is goed zo”, zegt Esther Raaphorst, een van de huidige eigenaren.

De overgrootouders van neef en nicht John en Esther Raaphorst openden 120 jaar geleden de eerste Raaphorst-bakkerij in de Pasteurstraat. Zij hadden drie zonen, waarvan één de bakkerij overnam. De anderen openden hun eigen bakkerijen, in de Van ’t Hoffstraat en in de Tesselschadestraat. In 2008 sloot de bakker in de Van ’t Hoffstraat al haar deuren. Nu, negentig jaar na de opening, sluit de laatste Raaphorst-bakkerij. Na vier generaties houdt het op.

‘Vrede mee’
“Na 34 jaar stopt het voor ons. Het is een bewuste keuze”, legt Esther uit. “De stijgende kosten voor personeel en energie spelen mee, maar we vinden het ook gewoon mooi geweest. We hebben keihard gewerkt, maar ook goed verdiend. Het is tijd voor iets anders.” Ook John, die dagelijks vanaf twee uur ’s nachts in de bakkerij stond om van niets iets moois te maken, kijkt met tevredenheid terug. “Het is een prachtig vak, maar zwaar. Ik werkte geen 32 uur, maar veel meer. Ik heb er vrede mee, het is mooi geweest.”

Rutger Bos in gesprek met John en Esther Raaphorst over de sluiting.

Plannen voor de toekomst
Wat de toekomst brengt? “Eerst wordt de bakkerij helemaal leeggehaald en omgebouwd tot woonhuizen. Ik word drie maanden bouwvakker”, grapt Esther. Maar ook persoonlijke rust en plezier staan op de planning. “Ik ga eindelijk een langere wintersportvakantie doen. Geen vier dagen Winterberg meer, maar tien dagen Oostenrijk. Echt even genieten.” Wat John hierna gaat doen? “Geen idee, iets heel anders. Een nieuwe uitdaging, dat vind ik al heel leuk op mijn 61ste.”

Mooie herinneringen
Terugblikkend halen Esther en John tal van bijzondere momenten aan. Van taarten waar een zangeres uitkwam tot reusachtige taarten die op locatie in elkaar gezet moesten worden. “Elke klant wil wat anders, en dat maatwerk maakte het vak juist zo leuk.”

Maar nu komt er een einde aan een tijdperk. De apparatuur van de bakkerij wordt verkocht aan andere ondernemers of opkopers, en de ruimte maakt plaats voor nieuwe woonhuizen. Toch blijft de familie verbonden met de wijk. “Ik woon zelf boven de bakkerij, mijn vader woont hier tegenover en John woont in de wijk hiernaast”, legt Esther uit. “Met collega’s en klanten blijf ik contact houden, wij willen ook verbonden blijven met de wijk. Tijdens de verbouwing blijft de voordeur open voor wie een kopje koffie wil drinken.”

Een waardig afscheid
Esther en John zijn bezig aan hun laatste maand. Er komt geen groot afscheidsfeest, maar het belooft wel een bijzondere afsluiting te worden. “Waarschijnlijk wordt het een enorme bende. Collega’s en oud-medewerkers komen oliebollen bakken. Vaste klanten komen ook langs. Ik denk dat het een onwijs gezellige zooi wordt”, lacht John.

De bakker kent veel vaste klanten. Harry Zwanenburg komt al jaren bij de bakkerij. “Ik heb vroeger Esther nog lesgegeven. Gezelligheid en natuurlijk het lekkere brood ga ik het meest missen.” Er staat een doos met gebruikte vormpjes voor klanten die daar zelf mee willen bakken. Zwanenburg neemt er zelf ook een paar mee. “Deze zijn niet voor mij hoor, maar voor mijn dochter.”

De klanten reageren met gemengde gevoelens. “Jammer, maar begrijpelijk”, horen de Raaphorsts vaak. Esther: “Ze zien ons buffelen en snappen dat het genoeg is geweest. Iedereen werkt steeds minder, het is niet de bedoeling dat wij steeds meer gaan werken.” De bakkers gaan hun klanten wel missen. “Er komen zoveel mensen langs, alleen maar om even een praatje te maken. Dat ga ik wel heel erg missen”. vertelt Esther.

Leiden