Deel dit bericht!  

Schoolklas Rosa Manus krijgt officiële status: 'Eerst landen, dan leren'

“Voor mijn verjaardag had een leerling een taart gebakken”, zegt leerkracht Lianne Trouerbach. “Zoiets verwacht je niet, die mensen hebben niks.” Dat maakt het werk op de vrouwenopvang Rosa Manus extra waardevol. Trouerbach is zowel schoolhoofd, juf, als conciërge. “Soms heb ik één kind en soms dertien in de klas.”

Het klasje bestaat sinds 2015. “Maar officieel bestond het eigenlijk niet”, zegt directeur van de vrouwenopvang Paula van den Boom. Deze week komt daar verandering. Rosa Manus gaat een samenwerking aan met verschillende partijen. Gemeenten en onderwijsinstellingen. “En er gaan ook meerder gemeenten meebetalen. Naast Leiden ook Katwijk en Alphen aan den Rijn. Juridisch wordt de klas ondergebracht bij PPO Leiden (Passend Primair Onderwijs in de regio Leiden).”

Verslaggeefster Gerry van Bakel in gesprek met Lianne Trouerbach en Paula van den Boom over de schoolklas van vrouwenopvang Rosa Manus.

De klas is vier dagen per week open. Van negen tot twaalf uur geeft Trouerbach les. “Rekenen, schrijven, lezen. Kinderen hebben vaak een achterstand als ze hier komen”, zegt Trouerbach. “Door de situatie thuis ging het op school vaak ook niet goed. Daar stond hun hoofd niet naar. Omdat ik veelal een-op-een met ze werk, lopen ze dat hier snel in.” ’s Middags doen de kinderen mee aan activiteiten zoals knutselen en buitenspelen. “Een enkeling heeft wat extra uitleg nodig en die krijgt dan ’s middags nog les van mij.”

Code rood
Sommige leerlingen zijn er enkele weken, maar het is ook weleens voorgekomen dat een kind twee jaar in de klas zat. Niet ieder kind kan naar een reguliere basisschool in de buurt van de opvang. Als een gezin code rood heeft, is er kans op bijvoorbeeld ontvoering en mag het kind niet buiten de opvang komen.

Een eigen, veilige schoolklas is noodzakelijk, weten ze bij Rosa Manus maar al te goed. “Kinderen komen hier midden in de nacht aan, hebben bijna niks bij zich”, zegt Van den Boom. En van alles gezien en meegemaakt. “Sporen van wurging, striemen op hun armen. Die kinderen kunnen niet naar een reguliere school. Ze hebben zulke heftige dingen meegemaakt.”

Gymspullen
“Bij mij mogen ze eerst landen, weer vertrouwen krijgen. Leren komt daarna wel”, zegt Trouerbach, die ook wel eens teruggaat naar de oude school van een kind om een rugzak, een etui of gymspullen op te halen. “Hebben ze toch iets vertrouwds terug.”

Ikje
Als kinderen doorstromen naar een andere school, zorgt Trouerbach voor een warme overdracht. “Ik houd contact met de intern begeleider en de leerkracht. Ik vind het mooi als kinderen weer kind kunnen zijn, hun eigen ikje ontwikkelen. Maar het is ook moeilijk om afscheid te nemen, dan wil ik ze stiekem nog even bij me houden.”