Nadere kennismaking nieuwe directeur Lakenhal

Vanmiddag stelde cultuurwethouder Paul Jonas de nieuwe directeur van Stedelijk Museum De Lakenhal, Edwin Jacobs voor aan de Leidse Pers. Jacobs volgt per 1 september vertrekkend directeur Jetteke Bolten-Rempt op. Jonas: “Met Edwin Jacobs hebben we een creatieve man in huis gehaald, die vindt dat een museum midden in de samenleving moet staan en ook voor de jongere generaties van groot belang is. Hoewel Jacobs nog een ‘jonkie’ is (1960), heeft hij zijn sporen op het culturele en organisatorische vlak ruimschoots verdiend”. Na een korte en vooral praktisch gerichte introductie van zichzelf, beantwoordt Jacobs vragen van de pers. Natuurlijk komt de vraag aan de orde, of er een relatie bestaat met de SP. Deze suggestie is gewekt door berichtgeving in de Leidse dagbladen, zo ook door reacties van lezers op artikelen van Sleutelstad. Jacobs zegt, dat er zeker geen sprake is van ‘handje klap’ en dat in die zin geen relevante relatie met de SP bestaat.

Wel heeft Jacobs samengewerkt met de commissie van de SP en minister van onderwijs Plasterk in verband met plannen voor het gratis openstellen van de nationale Rijksmusea. Jacobs vindt principieel, dat Rijksmusea Rijkscollecties bezitten, die voor iedere Nederlander gratis toegankelijk zouden moeten zijn. Jacobs: “Het probleem is echter, dat bijvoorbeeld in het Zuiden van ons land geen Rijksmusea zijn. Leiden heeft, gemeten op schaal, de meeste musea van Nederland” hij vervolgt: “Ik zie de Rijkscollecties als nationaal, collectief bezit; daar betaal je belasting voor en iedereen moet daar gebruik van kunnen maken. Dat kost geld, net zoals bij de ‘Zorg'” Op de vraag of hij zelf ook lid is van de SP laat hij het antwoord in het midden.

Reizende tentoonstelling

Jacobs ziet de verschillende collecties van de lakenhal niet als een driedeling, maar als een drie-eenheid: oude kunst, moderne kunst en lokale/nationale kunst. Het lijkt de nieuwe directeur fantastisch om een tentoonstelling te organiseren met de combinatie van kunsten, wetenschappen en essayisten. Jacobs gelooft sterk in meedenken en samenwerken en heeft goede relaties met verschillende fondsen. Hij beoogt vooral langlopende projecten en programma’s. Daarnaast is hij een voorstander van ‘reizende tentoonstellingen’, die plaatsen aandoen waar geen musea in de buurt zijn, maar die wel historische plekken bezitten, die als eigen onderdeel mee kunnen doen.

Historie

Jacobs heeft voor Museum Jan Cunen in Oss een groot aantal belangrijke solotentoonstellingen georganiseerd. Daarmee heeft hij het Osse museum landelijk op de kaart gezet. Onder zijn leiding werd de organisatie van het museum geprofessionaliseerd en verwierf daarmee een internationale voorbeeldfunctie op het gebied van educatie. Jacobs zocht steeds naar nieuwe mogelijkheden om groepen, die normaliter niet naar het museum gaan, samen te binden. Met dat idee zette hij het project ‘Ossensia-meanwhile’ (2005-2006) op. Er werd een structurele samenwerking aangegaan met VMBO leerlingen, wat resulteerde in een ‘Museumschool’, een initiatief, dat erg veel belangstelling trok waardoor het aantal bezoekers van het museum verdubbelde. Daarnaast organiseerde Jacobs groepstentoonstellingen, die uitblonken door ongewone kunstenaarscombinaties zoals de tentoonstelling: ‘Schemering tussen licht en donker’ waarin hij werk combineerde van negentiende eeuwse kunstenaars als Jongkind en Alma Tadema met Mondriaan, Dibbets en Andriesse.

Mooiste ‘stuk’

Op de vraag wat Jacobs het meest indrukwekkende ‘stuk’ van Museum De Lakenhal vindt, antwoordt hij zonder enige aarzeling: “de prachtige drieluik van Lucas van Leyden, een absoluut ijkpunt”. Indrukwekkend vond hij de tentoonstelling over de beeldende vergelijking tussen de vuurwerkramp in Enschede en de buskruitramp in Leiden. De tentoonstelling tijdens het Rembrandtjaar vond Jacobs de beste ooit!

Leiden