Nut en noodzaak Rijnlandroute voor Leidse raad aangetoond

Als het aan de gemeenteraad van Leiden ligt, komt er een verbinding tussen de A4, de A44 en Katwijk. De fracties in de raad blijken niet onder de indruk van de kritiek op twee notities die nut en noodzaak van deze Rijnlandroute hebben aangetoond. Met uitzondering van de SP stemmen partijen in met de boodschap van het college aan Holland Rijnland dat Leiden de aanleg steunt. Dat Voorschoten nog dwarsligt, is volgens wethouder John Steegh vooral bedoeld om de onderhandelingspositie zo sterk mogelijk te maken. De zuidelijke buurgemeente verzet zich als enige binnen de regio tegen de weg. Voor de Leidse politiek is het dus niet meer de vraag of de Rijnlandroute er komt, maar op welke manier die wordt ingepast in de voortuin van de Stevenshof.

Inspreker Henk Rosendal, inwoner van diezelfde wijk, probeerde de raadsleden vergeefs duidelijk te maken dat de notities, die nut en noodzaak hebben onderzocht, “rammelen aan alle kanten”. Hij gebruikte daarbij zijn eigen observaties als wetenschapper en de conclusies van een second opinion door TNO. In zijn ogen staat de gezondheid van een tot nu toe kindvriendelijke wijk op het spel. Als het onderzoek naar nut en noodzaak zorgvuldig zou worden uitgevoerd, zou daar volgens Rosendal wel eens uit kunnen volgen dat de Rijnlandroute helemaal niet nodig blijkt. Hij kreeg bijval van andere insprekers, voornamelijk wijkbewoners van de Stevenshof. Naast deze tegenstanders lieten ook de belangenvertegenwoordigers van het bedrijfsleven de kans niet onbenut om vóór een goede oost-west verbinding te pleiten. Kamer van Koophandel vertegenwoordiger Ben Schuttenbeld ziet zelfs kansen om 50 miljoen euro op te halen voor de aanleg als het in samenwerking met het bedrijfsleven wordt opgepakt. Dan moeten bestuurders volgens hem wel hun schroom laten varen.

Diverse fracties wilden nog wel van de wethouder weten wat hij nu precies met zijn toezegging bedoelt om “er voor te zorgen dat de Stevenshof gevrijwaard blijft van overlast”. D66 ziet het liefst dat de bewoners “de nieuwe weg niet zien, horen of ruiken”. Voor hen is een ondergrondse aanleg de enige juiste manier. Zo ver wilde Steegh echter niet gaan, al bevestigde hij wel de denkrichting van verdiepen in plaats van verhogen met geluidswallen.