Hakketak, Francine sprak…Saskia van Zus en Zoon

Zo’n stuiterende tiener was ze, groeide op in Leiden-Noord waar ze een jeugd met een stralende glimlach had. Saskia… een Leidse lieverd met een gouden hartje en twee wapperende handen aan haar lijf. ’t Stedelijk was meer een must dan een wens, maar dat loste ze al rond haar 13e op met baantjes in de horeca om haar zakgeld aan te vullen. De Kunstacademie was een droom maar het was zo gezellig in haar werk.

En Saskia heeft ook een behoorlijk groot verantwoordelijkheidsgevoel. Dus bij sommige van onze lokale restaurantjes stond ze jarenlang prominent op het planbord. Met roosteren was ze zelf ook niet onhandig. De diverse krantenwijkjes die ze aannam liet ze deels door vriendinnen lopen. De handelaarster in haar boekte dus al jong resultaten.

En nu ik…
Toen de horeca steeds meer van hetzelfde werd, dook Saskia in iets totaal anders. Mobiele telefonie! Maar bij een bedrijf dat daarin handelde, voelde ze zich op de accessoire afdeling in een 9-5 functie niet écht lekker op haar plekje. Nét toen ze dacht; “Ja, ik ga nú naar die Kunstacademie, nú ben ik er klaar voor” keek ze blij en verwonderd naar de uitslag van een zwangerschapstest en begreep dat ze iets héééél anders klaar moest maken in verband met haar toekomst. En creatief als ze is, combineerde ze dat gewoon: Zus kreeg haar eerste zoon. En Leiden in april 2003 een bijna gelijknamig winkeltje in baby- en kinderkleertjes in de Lokhorststraat.

Zus & Zoon
Drie jaar later verhuisde Saskia het – inmiddels om de leuke collectie met merkjes zoals bijvoorbeeld; Jubel, Feetje, Babysteps en Trentino bekend staande winkeltje – naar de Hogewoerd nummer 13. Daar kreeg ze buiten een grote vaste klantenkring nóg twee zoons. Die drie jongens groeien nu dus midden in de stad op, terwijl Mam-Saskia het voor elkaar krijgt om haar knullentrio de benodigde aandacht te geven én die winkel te runnen. “Ach,” wuift ze mijn bewondering weg, “Ze zitten inmiddels op school hoor”. Jaja…

Thomas is wel eens zoek…
De eyecather, voor kindjes dan, is een leuke speeltafel met treintjes midden in de winkel. Ik leer al snel dat het hier om Thomas de Trein, Ja hoofdletters graag, want zo heet ‘ie echt! ..gaat.. Kleutertjes hebben er op deze manier geen hekel aan als hun Mams even in de rekken wil snuffelen. Met de Thomasjes zijn ze zoet. Maar soms, en dat is lachen, komt er na 1-2 dagen ineens een moeder met een rood hoofd en een Thomasje in haar handen terug. In ’t vuur van ’t spel domweg meegenomen!

Saskia weet dat. Met haar bijna fotografische geheugen weet ze al snel wat er ‘anders’ is. Ook met betrekking tot de voorraad in de rekken. Want ja, soms wordt de hele winkel bekeken, gekeurd, gepast en bij elkaar gecombineerd door de klanten, en een beetje rommel maken? Dat mág!

Leiden 
Als rasleidse kent ze de hele stad en is gék op ‘haar’ Hogewoerd. Niet alleen omdat het meer en meer een exclusief winkelstraatje begint te worden – met nu die mooie koffiecorner van Anne & Max op de hoek erbij – maar ook omdat er veel verschillende nationaliteiten om haar heen wonen, of een winkel hebben.

“Het is zo grappig dat in dit stukje Leiden weinig origineel Nederlands bloed stroomt,” zegt ze, terwijl ze glimlachend naar buiten kijkt. Baal je ook weleens van Leiden Saskia? “Niet van Leiden als stad maar wél van de meningen erover,” is haar antwoord. Bijvoorbeeld dat oeverloze gemiep over Parkeren hangt haar écht de keel uit. “Er is ruimte genoeg, alleen dat kóst wat! Een auto hebben kost sowieso (veel) geld, wimpel die frustratie niet af op alleen het parkeergeld alsjeblieft!” Dáár heeft ze wel een punt, peins ik.

Pareltjes
Saskia helpt even een klant, ik luister. Ze weet de maten van het kindje waar het over gaat uit haar hoofd, hoor ik. Dát is interesse in je klanten hebben, dat noem ik klantjes koesteren. De klant in kwestie is er ook zichtbaar blij mee en terwijl zij afrekent, trek ik het meest popperig jurkje voor een ongeveer 3-jarige uit een rek. Een little bit overdressed stukje naaldkunst afgewerkt met parelkettinkjes, het is té leuk!

“En niet eens zo duur,” hoor ik Saskia zeggen terwijl ze met één oog naar me kijkt en met het andere snel haar voorraad in haar computer bijwerkt. “Wat verkocht is, moet er direct af, want anders klopt de net opgestarte webwinkel niet meer, snap je?” Ja dat begrijp ik. Over ‘weg’ gesproken. Waar vertrek jij naartoe als Leiden verdwenen zou zijn? Naar wat ze hier mist, is het rappe antwoord. Warmte, zon en meer temperamentvolle mensen. Maakt niet zo uit waar op de wereld.

Ugg’s
Serieus, het is zomer en Saskia draagt Ugg’s. Ik vermoed dat mijn fronsrimpel hemelsbreed is want ze zegt snel: “Leuk hoor, die hakken van jou, écht! Maar ik ben al zo lang joh! Ik zou over iedereen heen kijken!” Ik vind dat ze ze wél kan dragen, de vrouw die als motto de regenboog heeft. Dat zijn ook de kleuren van haar winkel. Vrolijk, speels en slim overal in verwerkt. Als ik weer buiten sta en aan de overkant nog even een blik op het leuke pandje met de aantrekkelijk ingerichte etalage werp denk ik; De Regenboog…..en met drie koters een fysieke- en webwinkel drijven…Poeh! Zij verdient die pot goud die aan het eind van de regenboog staat!

Zus & Zoon de webwinkel //www.zusenzoon.nl/

Zus en Zoon op Facebook https://www.facebook.com/zusen.zoon

Hakketak Leiden Hakketak