Hakketak, Francine sprak…Lodi van Brussel

Op een ijzige dag in februari van dit jaar ontmoette ik Lodi van Brussel bij Vooraf & Toe waar hij buiten(!) druk in gesprek zat met Aad van der Luit. We schudden ijskoude handjes en ik schoot naar binnen waar Sabine Verschoor mij wenkte: “Ik zit hier bij de kachel hoor! Lekker warm. Laat die twee partijgenoten van mij daar maar.”

Ik had een afspraak met haar. Zij werd toen mijn volgende Hakketak. Tijdens ons gesprek vertelde Sabine mij dat ze een enorme drive in Lodi zag en het haar niet zou verbazen als hij zich wat vaster zou gaan nestelen in de Leidse Politiek. En ze heeft gelijk gekregen. Precies één maand na ons gesprek werd Lodi gemeenteraadslid van D66 in Leiden.

Dachtutniet
Lodi spreek ik bij Café van Engelen aan de Nieuwe Rijn. Hij zit al op zijn eigen plekje te wachten als ik als een verzopen kat arriveer. “Het komt vandaag nog goed met dat weer hoor!” belooft hij mij, terwijl hij om koffie wenkt. “Ben je altijd zo lekker positief joh?” Is mijn eerste vraag terwijl ik mijn drijfnatte pumps verdrietig bekijk. “Mensen motiveren, dat is wel iets wat bij me hoort,” lacht hij, om daarna in een adem door te vertellen dat hij die instelling in zijn vorige baan als projectleider in het Haagse Welzijnswerk wel móést hebben om mensen te verbinden zodat zij zich samen inzetten voor de eigen leefomgeving.

Door het begrip positiviteit met Lodi te bespreken herinner ik me die uitspraak van Sabine weer en heb het er met hem over. Hij grijnst en zegt “Serieus, had me vijf jaar geleden verteld dat ik nú raadslid en beleidsmedewerker zou zijn, dan had ik je écht even gek aangekeken!” Hij had wel altijd al interesse, zelf noemt hij het nieuwsgierigheid, in de politiek. Meldde zich in 2009 via internet aan bij D66 en keek bij die partij rond op een congres in Rotterdam.

Hij wilde iets dóén, iets betekenen en ’t liefst voor zijn eigen stad. Leiden… En dat kon. Vandaar nu volksvertegenwoordiger. Een volgende stap voor Lodi in een tijd waar nieuwe taken en verantwoordelijkheden aan de orde van de dag zijn, de maatschappij verandert, duurzaamheid het motto is en samenwerking gewenst.

Van Brussel, een begrip
Als Lodi’s achternaam je bekend voorkomt dan ben je, net zoals hij, een ras Leidenaar. Zijn opa heeft heel veel speelgoed verkocht op de Haarlemmerstraat, jarenlang! Toch heeft Lodi ook een lijntje met Den Haag. Zijn moeder komt er vandaan en zelf studeerde hij er aan de Hogeschool, had een studentenbaan bij perscentrum Nieuwspoort maar het wonen wilde er niet lukken. “Niet in Leiden wonen, ik werd er doodongelukkig van.” Het is de eerste keer dat ik tijdens ons gesprek die pittige bruine kijkers van hem zie verflauwen. “Ach joh…Ja, wat kan een woonplek belangrijk zijn hé?”

Leiden is z’n huis
Je bent vast wel bekend met oude rijmpjes waar ik ineens een parodie op bedenk. “Lodi leerde lekker lang lopen langs de Lieve Leidse Lanen.” Zoiets is het eerste wat in me opkomt, terwijl hij vertelt het allerliefst met zijn handen in zijn zakken gewoon zomaar rond te lopen door héél Leiden. Ik vergeet totaal mijn koffie als ik hem vól passie over onze stad hoor spreken. Hij slaat niets over. Het Singelpark, de steegjes, de hofjes, de kerken, de markt, het Imperium Theater waar hij ooit leerde toneelspelen. Het is bijna ongelooflijk hoe gedetailleerd zijn stadskennis is en met hoeveel liefde hij daarover spreekt.

Plus & Min
Je omschrijft Leiden bijna als een paradijs maar je hebt toch ook wel wat minpuntjes te melden? “Oud Leyden zit niet overal,” zegt hij stellig. Ik begrijp er niets van. “Kijk naar de Haarlemmerstraat. Ik erger me niet aan de verschillende panden, integendeel! Maar de schoonheid van de panden zit hoger. Het is de inrichting/bestrating die niet helemaal past bij een winkelstraat in een historisch centrum.” Ah, ja, als je het zo bekijkt…dat klopt!

Verder heeft hij geen minpuntjes over Leiden te noemen. Die worden juist op dit moment opgelost toch? Er is samenwerking; de aanleg van de Breestraat, de tijdelijke benutting van grote leegstaande panden. Hij is daar erg gelukkig mee. Maar mocht het zo zijn, dat Leiden van de kaart verdween, dan heeft hij met de Haagse woonervaring nog in zijn achterhoofd, écht geen zin om weer zo’n foute keus te maken dus dan vertrekt hij naar Caldonnazo in Italië, daar liep hij als kind al door de bergen. “Dát is pas de hemel op aarde!”

Goed doen…
Zijn levensmotto bestaat uit handelen in de sfeer van ‘Wie goed doet, goed ontmoet’. Het is niet zijn eerste doel om direct iets terug te ontvangen, maar inmiddels vind hij het wel frappant dat het kennelijk zo werkt. Die ervaring heeft hij al. En hij wordt er blij van, want wat is nu leuker dan een ander helpen?

Mijn vraag wat hij van vrouwen op hakken vindt, slik ik in. Mijn eigen tenen zwemmen nog heen en weer in mijn peep-toe zomerpumps en zijn blik daarop toen ik binnenkwam ga ik niet snel vergeten! Zijn ogen trouwens ook niet, je kunt ze lezen. Zelden heb ik zoveel verschillende kleuren bruin in een halfuurtje voorbij zien flitsen, van historisch amberkleurig tot en met het donkerste koffiebruin! Lodi gaat, net als zijn opa, een begrip in Leiden worden. Zijn opa had al iets met treintjes, wie weet gaat Lodi middels samenwerking onze stationsbuurt nog ’s mooi maken. Hij heeft de potentie en hij heeft er zin in.

Het zonnetje begint te schijnen, redelijk opgedroogd neem ik afscheid van Lodi, een Leidenaar die – als je hem met zijn neus in de wind ziet lopen – niet arrogant is ofzo maar gewoon ons mooie Leiden ‘hoog’ aan het bekijken is. Moet je óók eens doen!

Lodi van Brussel op Linkedin: //nl.linkedin.com/in/lodivanbrussel
Lodi van Brussel bij D66: https://leiden.d66.nl/mensen/lodi-brussel
Lodi van Brussel op Twitter: https://twitter.com/LodivanB

Hakketak Leiden Hakketak