Hakketak, Francine sprak... Marijke van Dam van Rijschool Rijnland

Onderweg naar de Rijschool van Marijke en haar broer overpeins ik twee dingen: Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat veel mensen mopperen dat dit land overbevolkt raakt als je binnen vijf minuten van Leiden zoveel mooie, groene ruimte ziet en hoe lang is het nu eigenlijk geleden dat ik met mijn eigen motorrijschool stopte?

Na amper 20 minuten vanuit Leiden rij ik over de Geerweg in Ter Aar. De landelijke weg slingert een beetje. Ik zit vol spijt dat ik niet per motor naar Marijke ben gegaan want op deze weg kun je motorrijden zoals het hoort, vanuit je heupen! Wat een bofkontjes zijn de leerlingen van Rijschool Rijnland eigenlijk. Ongeacht welk rijbewijs je bij deze school wilt halen, alleen deze weg al biedt genoeg leerstof voor alle categorieën waar zij les in geven. En dat zijn er veel! Het Brommobiel-Bromfiets-Motor-Auto-Aanhangwagen of Vrachtauto & Aanhanger rijbewijs; je kunt ervoor bij Rijschool Rijnland terecht.

Verleden – Heden
15 Jaar geleden is het bijna, weet ik na even rekenen, dat voor mij de uitdaging van het mensen leren motorrijden af was. Ik vond het een prachtige tijd met heel fijne collega’s en ook Marijke was voor mij toen iemand die te hulp schoot als ik even vastliep. Met motorpech, teveel leerlingen, of gewoon een ‘dagje-ziek’. Ik verheug me er dan ook op om haar vandaag weer te zien en even bij te beppen.

“Wow, dat wordt een langer gesprek dan gepland,” zoeft het door mijn gedachten als ik mijn auto op één van de voor leerlingen en bezoekers bestemde parkeerplaatsen op een enorme lap beton parkeer waar in de verte (écht in de verte!) een aantal motoren draaien en draaien… “Het achtje,” herinnert mijn instructeursinstinct zich en… “Ze hebben hier gewoon een eigen oefenterrein!” Ik kijk naar de gerealiseerde droom van elke rijschool.

“Kom je nu nog binnen of wil je echt door- en door nat worden?” Ik herken haar stem en ren in de plensregen op Marijke af die vanuit een open deur in een megagrote bedrijfshal naar me zwaait. Met een “Hoi!” en “Dát is lang geleden!” begroet ze me en dan gaat haar telefoontje. Ze móét even opnemen. Ja tuurlijk, the show must go on toch? En ik vind het altijd wel lekker als mensen even afgeleid worden. Dan kan ik lekker rondneuzen.

Stiekem rondneuzen
In de veronderstelling dat Marijke bezig is met een wervelende uitleg over hoe haar rijschool een aspirant-leerling van dienst kan zijn, kijk ik rond. Tot mijn verbazing zie ik een flinke receptie met twee dames met headphones die me vriendelijk groeten met een handgebaar maar volop in de conversatie blijven. Ik sluip de gang door en druk een deur stiekem open. Bam! M’n mond valt open. Ik sta in het walhalla voor elke C-instructeur (dat is de vrachtwagen). Ik loop om een enorme aanhanger met daaromheen pilonnen, lospalen, de mogelijkheid tot dock lossen enz, enz. Wat een ruimte! Verderop een hele kamer vol helmen en motorpakken (ik kan het niet laten om die even te aaien). Die kamer loopt door naar een hal vol ‘snoepjes’. In mijn ogen dan. Hele rijen lesmotoren en brommers in lichte en zware categorieën en wat je daarbij nodig hebt om les te kunnen geven.

De droom van elke rijschool
Marijke steekt haar hoofd om de deur en lacht. “Ben je nu in je knollentuintje?” Ja! Wat is dit allemaal? Ik vraag het bijna wanhopig want zo’n droomrijschool vol met prachtig materiaal heb ik nog nooit gezien. “Het werd echt tijd voor de samenvoeging van Alphen en Ter Aar, na het werken vanaf twee locaties de laatste jaren, begint zij haar verhaal. “We hebben nu alle categorieën plus hetgeen we extra bieden aan opleidingen voor taxi- en vrachtwagens chauffeurs, zoals onder andere de nascholing voor chauffeurs (code 95) samengevoegd op deze plek.” Marijke gaat me voor en opent deur na deur. Ik zie twee leslokalen met elk meer dan 30 bureautjes, white boards, beamers, informatie aan de muren met betrekking tot verkeersborden en zelfs het originele theorie-examen druktoetssysteem om de leerlingen het real-life examen te kunnen laten oefenen.

Er is een vergaderruimte voor de beroepsopleidingen, ik hoor termen die voor mij allemaal nieuw zijn, wat is er veel veranderd! “Ja joh, is Marijke’s nuchtere antwoord: “De wereld staat niet stil, de verkeersveiligheid kan altijd verbeterd worden. Wij zijn BOVAG aangesloten opleiders, dus volgen die ontwikkelingen op de voet.” Later begrijp ik dat Rijschool Rijnland zelfs in de denk-tank van de BOVAG zit om mensen alsmaar meer verkeersbewust te maken. Er zijn fraaie dames- en herentoiletten op een rij en is een trap naar boven. Marijke maakt een uitnodigend gebaar en volkomen in het ongeloof dat er nóg meer ruimte is loop ik achter haar aan.

Ongelooflijk, examinatoren en geitjes
Een kantoor, van minivoetbalveldformaat, bureau’s, een bespreekhoek en ramen van plafond tot vloer met uitzicht over het terrein waar die motoren van daarnet nog steeds hun rondjes draaien. “En dit is mijn plekkie,” grijnst Marijke: “Door die ramen hou ik binding met het oefenen en examineren buiten.” Ik geloof dat ik stotterde toen ik stamelde: “Ex-a-mi-neren?” Ja! lacht Marijke, zie je die twee mannen in die bushalte? Herken je ze niet?” Verhip, het zijn lui van het CBR zie ik! Een bushalte? En wat doen zij hier? Marijke legt uit dat vanwege alle faciliteiten Rijschool Rijnland óók een van de werkplekken van het CBR is geworden. Op het moment dat ik er ben, worden er motorexamens in de bijzondere verrichtingen afgenomen. De bushaltes heeft Marijke neergezet zodat de mannen droog staan als het regent, verderop op het terrein is een apart kantoor gemaakt voor het CBR, met weer: Bespreekkamers, een keuken en eigen toiletten. Want: “Dan kunnen de heren examinatoren, leerlingen en andere rijschoolhouders, lekker hun eigen gangetje gaan” En over een poosje verleggen we de inrit en dan komen in dat weilandje daar pony’s en geitjes voor de kinderen van de leerlingen die hier komen oefenen want we geven ook anti-slip lessen hier op het terrein.

Val bijna om…
Ik ben een appelflauwte nabij van al deze informatie. Marijke ziet het en lacht “Ja, joh, als jij nú nog motorrijles zou geven, dan zou je hier mogen komen met je leerlingen als ze deeltje twee van het A-rijbewijs willen scoren. Hetzelfde geldt voor de vrachtwagens, dus het CBR zetelt hier en andere rijscholen huren ook ons terrein af. De leerlingeninstroom en verhuur wordt geregeld door de dames die je net zag op kantoor en ik geef gewoon mijn lesjes en ben, samen met mijn broer, de beslisser voor kwesties die zij naar mij of hem doorkoppelen, vandaar daarnet dat telefoontje”

Het is maar goed dat Marijke een lekkere kop koffie aanreikt want ik moet dit allemaal even verwerken. Ik ga haar uithoren over Leiden, onze stad waar zij dagelijks doorheen rijdt en dus elke hoek kent.

Leiden plus en min
“Heerlijk lesgebied als het gaat om omgaan met fietsers. Vooral in de avonden met die domoren die zonder licht rijden! De omgeving van de Kooilaan is op dit moment helemaal prachtig om leerlingen te leren reageren op onverwachte omstandigheden inzake werkverkeer. Leiden is waardeloos vanwege het eeuwig gedoe met omleidingen en geknoei aan de wegen.” En bloedjelink met hier en daar brede scheuren in het wegdek, herinner ik me nog. Een tweewieler, of het nu een fiets, brommer of motor is, kan daardoor goed van zijn route afdribbelen. “Precies,” beaamt Marijke, en of de Gemeente zich dat altijd bewust is? Ze vraagt het zich af.

Herindeling, Hakken en een motto
Aan Marijke vraag ik eens iets anders dan waar zij naartoe zou gaan als Leiden verdween, want in haar geval verplaatst het lesgebied zich vermoedelijk nog dezelfde dag naar een andere grote stad. Marijke mag mij vertellen wat ze zou willen veranderen in deze agglomeratie. “Niets,” is direct haar reactie: “Helemaal niets. Leiden en omgeving zijn een prachtig gebied. Behoorlijk uniek te noemen zelfs, dat moet beslist zo blijven!”

Ze loopt zelf op hakjes van ongeveer 4 centimeter en Rijschool Rijnland komt stiletto-draagsters tegemoet door in de lessen extra aandacht te wijden aan het rijden met dat soort schoeisel. Want, als een vrouw er altijd op loopt gaat ze echt geen gympjes in haar kofferbak gooien. Dan moet ze gewoon weten hoe je ermee op de rem trapt. “Het gebruik van mobieltjes gaan wij ook in de lessen integreren,” verklapt Marijke: “Leerlingen krijgen op enig moment van ons de opdracht om een tekst te appen. Dat ze bijvoorbeeld om 18.00 uur thuis zijn of zo. Uiteraard hier op het terrein. En dan mogen ze zelf de omgereden pilonnen op gaan rapen om goed te begrijpen dat niemand met die afleiding achter het stuur kan omgaan!”

Jongste instructrice van NL
Ze was 18 jaar en (toen) de jongste instructrice van Nederland. Haar ouders waren de rijschool gestart in 1958. In 1998 nam ze de school, samen met haar broer, over. Maar, zelf in het bezit van alle categorieën rijbewijzen, (want als instructrice wil zij weten hoe het vanuit elk voertuig werkt) bleef zij alleen autorijles geven. Marijke heeft twee kinderen waarvan een inmiddels ook instructeur. Haar broer heeft er drie, dus vermoedelijk gaat Rijschool Rijnland nog wel een paar decennia mee. Ze springt op alle barricaden voor veiligheid en denkt als een moeder. Haar insteek is dat ouders niet met kromme tenen thuis moeten zitten als het grut achter het stuur kruipt. Ze haat het dat bijvoorbeeld Benno L rij-instructeur van beroep was en op zo’n moment zo’n valse schaduw over de hele beroepsgroep in het nieuws werpt. Ze heeft binnen de BOVAG een werkgroep opgericht die de kwaliteit van rij-instructeurs controleert. Sinds zij dat deed, zijn er al 175 personen (terecht) uit de beroepsgroep verdwenen.

Respect
Het motto van deze dame uit de polder – die zóóó nuchter is gebleven – is, hoe kan het ook anders: “Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden.” Zo’n motto had ik eigenlijk wel verwacht. Respect staat hoog in het vaandel van deze overbekende regionale zwart-oranje Rijschool. Marijke en haar broer, zijn voortvarend, innoverend en succesvol in wat zij doen. Ze hebben kennis en visie, geven vol gas waar het nodig is om een toekomst te realiseren waarbij mensen wat meer op de rem gaan trappen als het gaat om zelfbewustwording in het verkeer.

Als ik wegga kijk ik nog even overal rond. Het instructeurtje in mij wordt overspoeld met herinneringen, emoties, respect, nieuwsgierigheid en zelfs, ik geef het gewoon toe, een tikkie jaloezie. Want potverdikkie jongens, je hebt het als rij-opleider toch wel gemáákt hoor, als je collega’s naar jouw locatie karren om daar hun leerlingen aan de beoordeling van het CBR over te geven. En daar merk je niets van aan Marijke. Zij en haar broer vinden de leerlingen en de lesprestaties het belangrijkst en hebben daar veel voor over. Geen moeite of kosten zijn teveel als het om investeren in jouw rijvaardigheid, of in die van jouw man, vrouw, zoon of dochter gaat.

Mooi weer en heel mooi weer
Als ik van het terrein afdraai, plenst het van de regen. Glimlachend denk ik terug aan de tijden dat ik zelf tegen mijn leerlingen zei: “Als motorrijder ken je twee soorten weer, mooi weer en héél mooi weer, nu is het mooi weer.” Dat no-nonsense gedoe aan aspirant-leerlingen overbrengen zal de reden wel zijn dat Marijke en ik altijd goed met elkaar over(de)weg konden. Over weg gesproken, in de verte komt net de grote Rijschool Rijnland C eraan buffelen… ook helemaal zwart-oranje met een vriendelijk glimlachende instructeur ‘op de bok’ zoals dat in jargon heet. Ik ben diep onder de indruk. Wil jij weten wat C inhoudt en welke opleidingen, trainingen en hercertificeringen Rijschool Rijnland jou nog meer biedt? Snuffel dan de site maar eens goed af. Er gaat een rollende wereld voor je open!

Als je hen belt, om je aan te melden, of met vraagjes of voor info, dan krijg je een van de telefonistes aan de lijn. Want Marijke? Die zie je wellicht ergens in Leiden rondsnorren, ze vind het veel te leuk om gewoon rijles in dat gewone autootje te blijven geven!

Rijschool Rijnland: www.rijschoolrijnland.nl
Rijschool Rijnland op Facebook: www.facebook.com/rijnlandopleidingen
Rijschool Rijnland op Twitter: www.twitter.com/rijschrijnland

Hakketak Leiden Regio Hakketak