Hakketak, Francine sprak... Daaf Sloos van de Leidse Rederij

“Ach ja, de intocht van Sint natuurlijk!” Denk ik als ik rijen pietenpakjes keurig aan hangertjes tegen een wand in het Havenkantoor van Daaf Sloos zie hangen. Het is vrijdag de 20e, de dag vóór de intocht van de goedheiligman in Leiden. Inmiddels weten we dat die dag leuk is verlopen en dat is voor een groot deel te danken aan de planning van Daaf.

 

David-Jan Sloos is een bekende ‘kop’ in het Leidse. En een zeer gewaardeerde, weet ik. Dat is ook de reden dat ik eens een praatje met hem wil maken. Veel Leidenaren zijn niet alleen gecharmeerd van, maar ook geïnteresseerd in deze altijd vriendelijk glimlachende, tikkie zwijgzame stadsgenoot die jaarlijks behoorlijk wat steentjes bijdraagt aan plezier en ontspanning van veel Leidenaren en duizenden bezoekers aan onze stad.

Wie ben je?
“Joh”, is zijn enige commentaar op mijn mededeling dat niet alleen ik op het idee kwam om eens een Hakketak over hem te schrijven maar dat het me ook meerdere malen gevraagd is. “Je bedoelt zeker dat men wil dat je eens schrijft over onze voorzitter Peter Labrujère?” Nee Daaf, het gaat om jou! Daaf glimlacht en begint zijn verhaal. Hij is geboren en getogen Leidenaar. Hij zat als niet-katholiek jochie toch op een basisschool van dat geloof. Simpelweg omdat die school het dichtst bij zijn ouderlijk huis, nabij Holiday Inn was. Daarna ging hij naar ’t Vlietland College aan de Apollolaan. En toen het ROC. Aanvankelijk elektrotechniek, maar daar zag hij geen spanning in. Dus werd het technische bedrijfskunde in Rijswijk. Zijn moeder zag toen hij 18 jaar was een advertentie in een lokaal suffertje. Er werden vrijwilligers gevraagd bij de watertaxi’s van Leiden. De watertaxi’s waren tot tien jaar geleden een vervoersmogelijkheid van het Stadsparkeerplan aan de Haagweg naar het centrum en Daaf mocht op zaterdagmiddagen aan het roer van één van de vier sloepen.

Oneerlijk
De lokale rederijen die destijds actief waren, kwamen in verweer tegen de zoals zij het noemden ‘oneerlijke concurrentie’ van die watertaxi’s. De zin van de vrijwilligers om aan het roer te blijven werd hen min of meer ontnomen en tot overmaat van ramp werd er een boot met trailer en al van de scheepswerf gestolen. Daarna werden de andere boten ook verkocht. Maar na een tijdje begonnen de vrijwilligers de vaartochtjes enorm te missen. Dus toen Peter Labrujère en aantal andere eigenzinnige ondernemers opperden om met eigen middelen een eigen stichting op te zetten, werd iedereen weer enthousiast. Er werd één boot op de kop getikt die ze met zijn allen in vrije uurtjes opknapten. Alle vrijwilligers van het verdronken watertaxiproject meldden zich aan bij ‘Stichting De Leidse Rederij’. Zo ook Daaf dus.

Familie en namen
“We lijken wel een soort familie met zijn allen”, glimlacht Daaf: “met dit Havenkantoor als vast punt. Er wordt hier gewerkt en gelachen, er is een enorm gevoel van saamhorigheid!” En jij bent hier altijd, vul ik vast in. Ja, dat is niet moeilijk want ik woon hierboven! Lacht Daaf en geeft me vervolgens een rondleiding door het oude pand. Een piepklein binnenplaatsje en een enorm groot uitzicht. Vanaf de eerste verdieping kijk je links tot aan Annies en rechts, door de iets schuine ligging van de Apothekersdijk, tot aan de historische haven en Molen de Put. Als je naar beneden kijkt, heb je een mooi overzicht over de op dat moment aangemeerde vloot van Stichting De Leidse Rederij. Ik lees -de Doordouwer-, -de Welvaart-, -de Gedagvaart-, -de Aanwinst-, -de Rechtvaardig-, -de Irma la Douche-, -de Koekeroe-, -de Sodeju-, – de Cocosmacroon-, de Wattanjûh en –de Nondeju-. Dat zijn de namen van de inmiddels alweer elf zelf verdiende sloepen die de vloot vormen van Stichting De Leidse Rederij. Die geestige namen – waardoor de rederij ook heel herkenbaar is – worden bedacht door de voorzitter en founder van het geheel: Peter Labrujère.

Directeur? Welnee!
Het begin van de rederij. De inspanningen van de vrijwilligers loonden. De eerste sloep zag er fantastisch uit, voer continu en door de goede website en correcte telefoonbeantwoording groeide het bedrijf snel uit. Daaf is feitelijk de directeur maar noemt zichzelf liever coördinator. Zijn hele studie bedrijfskunde op logistiek gebied komt nu dagelijks van pas. De sloepen op tijd laten varen, planning verhuur en festiviteiten, schoonmaakwerk, onderhoud en alles wat ermee te maken heeft. Daaf is de verantwoordelijke en hij geniet ervan! Dat is ook te merken als hij aan de telefoon zit die tijdens ons gesprek een aantal malen voor boekingen gaat. Snel en enthousiast legt Daaf dan uit wat de mogelijkheden en kosten zijn.

Leiden plus en min
Recent was Daaf nog in Gent. Prachtige stad maar zo uitgekauwd en doordacht volgens Daaf. Leiden is nog lekker in beweging, overal wordt nog gewerkt en gebouwd en de kwaliteit en afwerking van alles wat er gebeurt, zie je met het seizoen verbeteren. Passagiers zijn verrukt over Leiden vanaf het water. Toeristen beginnen meestal aan een vaartochtje als ze uitgewandeld zijn. Als Daaf dan met hen door de Nieuwe Rijn of het Rapenburg glijdt, zitten de meesten verrukt te roepen dat ze nóg meer willen gaan lopen! Dan blijkt dat men alleen de Haarlemmer- en Breestraat op en neer gewandeld heeft in de veronderstelling dat dát het hele Leidse centrum was. Vanaf het water zien ze ineens de rest. Daaf ziet voor Leiden nog veel uitbreidingsmogelijkheden. De meeste van zijn plannen zijn al bekend bij de gemeente, maar beslissingen duren helaas stroperig lang. Ten kantore van Stichting De Leidse Rederij wordt bijvoorbeeld al drie jaar op een vergunning gewacht om een herkenbare opstapplek voor de vloot te mogen maken. Ook heeft Stichting De Leidse Rederij sinds 2015 ‘Het Venetië van het Westen’ gecreëerd. Een pendeldienst over het water tussen het centrum van Leiden en het Katwijkse strand. Drie keer per dag heen en weer. Maar verdorie, er komt zo weinig respons en actie vanuit de Gemeente! Met de handen op elkaar kan zoveel meer…

Neee…!
“Als Leiden verdwijnt dan gaat Daaf naar?” Het blijft stil als ik die vraag stel, dus ik kijk op en in een paar bijna angstige ogen. “Hou even op zeg, Leiden moet niet verdwijnen, dat kan niet en dat wil ik niet!” Ehmm, Daaf, het is spreekwoordelijk bedoeld hoor maar welk plekje op de wereld is dan na Leiden jouw keus? “Niets, ik ga nergens heen. Ik ga al zo min mogelijk op vakantie. Daar vind ik eigenlijk ook al niet veel aan! Leiden is van en voor mij. Ook in mijn vrije tijd”. Wat doe je dan in die vrije tijd als je niet klust aan een van de boten Daaf? “Dan vaar ik ermee!” Hij kijkt zo bloedserieus bij deze stellige uitspraak dat ik nu maar even zwijg en een handje kruidnootjes neem uit de goedgevulde pot die op tafel staat. Lekker!

IJsbaan
Vijf jaar geleden heeft Daaf met Peter Labrujère en het Centrummanagement Leiden meegedacht over de verplaatsing van de toenmalige Beestenmarkt ijsbaan naar die we nu kennen op het water van de Nieuwe Rijn. “We hadden nauwelijks structuur in het plan of de realisatie ging al van start”, vertelt Daaf met duidelijk plezier op zijn snuit. “Vindt je dat werken aan die ijsbaan leuk?” Jazeker, het Centrummanagement Leiden is de financiële drager en organisator van het evenement maar verder komt alles waar ik in ben opgeleid en van hou er weer van pas. Vrijwilligers coachen, kassa, controleurs, schaatsenuitgifte, schoonvegen, muziek, reclames. Er wordt met twee ploegen van zeven vrijwilligers per etmaal op de ijsbaan gewerkt en Daaf coördineert dat. Hij kan weer niet wachten! Vier december is het voor hem, eindelijk, weer zover en wordt de ijsbaan 2015 geopend.

Daaf komt niet alleen sympathiek over, hij ís het ook! Zijn motto is hetzelfde als dat van de rederij: “Niets is hem te gek”. Dames op hakken vindt hij wel gaaf als ze erop kunnen lopen en in en uit de bruidsboot stappen. Bruidsboot? “Ja, dit jaar voer Stichting De Leidse Rederij tot nu toe al met 83 bruiloften door Leiden en de dames wiebelen allemaal even onzeker die boten in en uit op die nieuwe opgehoogde zooltjes”, zegt hij met een vertederende glimlach.

Dag Daaf!
“Zorg je er wel voor dat in dat stukkie van je onze vrijwilligers goed geëerd worden?, ik ben niet zo belangrijk hoor!” Ja hoor Daaf… Zal ik doen hoor Daaf, dahag Daaf! Haha, Daaf en zijn vrijwilligers, ik denk eerder dat het andersom is, dat die mensen daar allemaal hun ‘directeur’ Daaf op handen dragen!

De Leidse Rederij: www.leidserederij.nl
De Leidse Rederij: op Instagram: www.instagram.com/leidserederij

Hakketak Leiden