Deel dit bericht!  

Leiden Open voor Jazz, en de komst van de lentezon

Open. Leiden is eens per maand Open. Het blijft een ietwat curieuze slagzin, maar de laatste zondag van februari was Leiden Open voor Jazz. Stralende zon en zelfs vrij volle terrassen. 28 Februari: niemand had gerekend op mooi weer en dus waren de meeste optredens binnen geprogrammeerd. Da’s jammer, want dan schiet Open z’n doel voorbij. Want in de woorden van Jeroen Sprangers “Open is gericht op de openbare ruimte”. Eigenlijk richt Open zich dus op het zichtbaar laten bruisen van de stad. Deze zondag werd dat eigenlijk alleen gedaan door Brasta La Vista die in de openlucht er op los bliezen dat het een lieve lust was. Maar ook binnen was zat te vinden, zij het dat het altijd méér kan.

Fans
Of Open ook een commercieel effect heeft doordat bezoekers ook inkopen doen, is de vraag. Net zo goed als het de vraag is of de shoppers zich echt laten beïnvloeden door Open. De tiental koppels luisteraars zeiden desgevraagd gericht voor de muziek te komen – vijf – of voor de combinatie danwel toevallig tegen Open aan liepen – ook vijf. Maar eigenlijk maakt dat niet zoveel uit. Sprangers’ uitleg van Open komt immers neer op het creëren van een verwáchting dat er in Leiden altijd wel iets te doen is op straat. ‘Naar Leiden gaan’ moet dan synoniem worden met ‘een leuke dag hebben’. Dat lijkt wel te gebeuren: Zoeterwoude, Leiderdorp, Oegstgeest, Roelofarendsveen, zomaar wat plaatsen waar de toeschouwers vandaan komen. Daaronder overigens ook echte fans van Open: mensen die speciaal komen en aangeven dat “je geregeld dezelfde mensen ziet bij Open”.

Vooraf en Toe
Over de kwaliteit van het gebodene kun je kort zijn: topklasse. Bij Vooraf En Toe was het zó druk tijdens het optreden van Benjamin Herman en Anton Goudsmit dat van drank bestellen niets terecht kwam. “Maar het gaat me ook niet om extra omzet. Het is gewoon leuk. Het is goed voor de naambekendheid. En, ach, misschien blijft er zometeen toch weer iemand hangen voor een biertje”, zo verklaart Hadi zijn deelname aan Open, en vanwege het ‘Jazz in de Kamer’concept. Dat zijn kleinschalige optredens waarbij je bijna letterlijk op de schoot van de muzikant zit. Want Open voor Jazz is ook de aanloop naar het Rhythm Groove and Bass Festival, RGB.

De Waag
Ook in De Waag is min of meer hetzelfde geluid te horen “Nee, voor extra omzet hebben we dit niet nodig. Maar het is toch gewoon gezellig zo?”. Dat valt te beamen. De Waag zit helemaal vol met lunchgasten. Of dat prettig optreden is voor achtereenvolgens Toine Scholten, Birnie en Anoek van V valt niet goed te beoordelen. Wel dat beleefd wordt geapplaudisseerd. Ook hier overigens gasten die speciaal voor de muziek komen; en dan tellen we trotse moeders even niet mee. De muziek is hier minder prominent dan op andere locaties, maar dat maakt hoogstens een iets andere sfeer; meer (easy) listening. Gemoedelijk.

Stadsgehoorzaal
Dominant aanwezig is de jazz in de Stadsgehoorzaal. De foyer daar is geen restaurant, geen café, geen lunchroom-achtige. Het is een foyer. “Een kale bedoening daar, als ik eerlijk mag zijn” volgens een dame die op de Koornbrug naar Brasta La Vista stond te luisteren. Dat mag zo zijn, maar de bands maakten er wel wat van. Zoltan Polgar wordt beschreven in het programma als ‘opkomende getalenteerde jazzgitarist’. Als dat betekent dat hij lekkere jazz speelt met z’n band, dan klopt het als een bus.

Jazztalks
En Shirma Rouse en band dan? Alhoewel Wikipedia beweert dat ze vanaf Curaçao naar Rotterdam kwam op haar negentiende, blijkt ze eigenlijk eerst in Leiden te zijn beland. Preciezer: in De Mors. Ze kent de stad vooral uit haar studietijd. “The Duke, toen jazzcafé, nu niet meer hè? En de Pelikaan. Studentenplekken. Ik kom nog steeds af en toe in Leiden”. Het is dankzij het nieuwe initiatief Jazztalks dat de aanwezigen met haar in gesprek konden “ik werk nog steeds net zo hard als toen mensen me nog niet kenden”. Dat is nog even wennen, want wát vraag je? Nou, volgens Rouse moet je dóen. Staat er dus plots een organisator van Jazztalks mee te spelen. Of Rouse ‘commandeerde’ een paar keer leden van haar band naar voren om iets te laten hóren, laten vóelen. Vooral het moment dat eigenlijk de héle band stond te spelen bracht iets teweeg: elektriciteit in de foyer. Het was niet te missen. De hele foyer voelde de muziek. Dat belooft wat als de Jazztalks in het najaar geregelder gaan plaatsvinden (voor informatie: vooralsnog via Sumerjazz).

Afscheid en welkom
Deze editie van Open was ook het afscheid van Jeroen Sprangers. Vanaf dinsdag gaat hij worden opgeleid tot diplomaat. Ook Open verandert dan wat van vorm. Cultuurmakelaar Mirjam Flik gaat vanaf dan de ingediende projectvoorstellen inhoudelijk beoordelen. “Voor een groter bereik”, zeggen beide. De stad zal dat niet direct interesseren; als er maar gezellige reuring komt op straat. En dát is nu net wat Flik ook voor ogen lijkt te hebben. De project-ideeën voor Open kunnen doorkomen!