Hakketak, Francine sprak... Susan van Studio de Klare Lijn

Eigenlijk hoef je niet eens van design meubelen te houden om de vierde vestiging van ‘De Klare Lijn’ aan de Nieuwe Rijn een enorm mooie winkel te vinden. Het prachtige negentiende-eeuwse pand met natuurstenen gevel en pilasters rondom de grote winkelruiten is op zich al het bekijken waard. Het is daarom te begrijpen dat deze winkel veel gefotografeerd wordt.

 

Als je goed let op de mensen die daar plaatjes schieten, zie je ze direct nadat ze de camera hebben laten zakken met veel interesse recht op het pand aflopen om in de etalage te kijken en daarna naar binnen te gaan. Want, hier is een ‘snoepjeswinkel’ gevestigd! Een winkel waar men Moooi met drie o’s schrijft en dat is, voor de kenners die weten wat ik bedoel, nog maar slechts één van de prachtige merken meubelen die je daar kunt bekijken, proberen, keuren, kiezen en uiteraard aanschaffen.

Susan
De Klare Lijn is al jarenlang een bekende onderneming in Leiden. Oprichter Hans Olijerhoek begon tweeënhalf decennium geleden aan de Hooigracht zijn eerste winkel in originele vintage designmeubels en lampen. Het leuke van de Klare Lijn is dat er nu vier winkels in Leiden centrum zijn die ieder een eigen identiteit hebben, gebaseerd op de oorspronkelijke gedachte: betaalbare, bijzondere en karaktervolle woonartikelen met een artistieke touch. Ik vind het een behoorlijk knap uitgewerkt concept. Want als je alle vier winkels zou samenvoegen, heb je een samenhangend assortiment, gericht op het hedendaagse interieur, maar los van elkaar hebben de winkels elk een eigen sfeer en collectie. Tijd om eens te babbelen met, nu eens niet: Meneer de Klare Lijn, als ik Hans Olijerhoek over wie ooit al geschreven is, zo zou mogen noemen, maar met zijn vrouw: Susan.

“Achter elke succesvolle man staat een sterke vrouw “, denk ik als ik de winkeldeur openduw en de rustige, warme sfeer van de winkel in me opneem. Ik ga proberen erachter te komen of dat gezegde ook op het echtpaar Olijerhoek slaat. Persoonlijk ben ik dol op meubelen en design dus ik loop héél langzaam, genietend, door de zorgvuldig en fraai ingerichte zaak naar Susan Olijerhoek die me lachend wenkt met de mededeling dat ze voor Koningsdag oranje chocolade van Banketbakkerij Jacob’s bij de koffie heeft. Ik kies een mooi, solide en uitnodigend exemplaar designstoel uit van het merk HAY om er de rest van het gesprek met Susan héérlijk op te zitten. Gaaf dat zo’n comfortabel, op jaren ‘70 Scandinavische stijlen gebaseerd, ontwerp in deze tijden weer zo geliefd is. “Ojaha… dat is zeker zo”, zegt Susan, terwijl we beiden genieten van de koffie met de sinaasappelchocolade.

“Dat is nu de trend, maar wij letten erop dat onze meubels niet in de clichés passen van de nu zo populaire vintage stijl. Met zogenaamd oud gemaakte schoolstoelen, meubels van nog vers sloophout of aangespoeld hout wat nog nooit de zee gezien heeft, hebben wij niets. Leef in je eigen tijd, zou ik zeggen, geef kans aan de goede hedendaagse vormgevers. Het is zonde, dat alles wat goed is, alleen erkend wordt door de volgende generaties.” Je kunt er niet omheen want je hoort het direct. Deze van gezicht bekende Leidse, want ze woont samen met haar Hans binnen de singels, is geen Nederlandse van origine. Ze heeft een ongelooflijk leuk, zelfs aantrekkelijk, Hongaars accent. Charmant glimlacht ze als ik haar dat zeg waarop ze vertelt dat ze toch al sinds de jaren ’80 in Nederland woont.

Roots
Als studente psychologie streek ze neer in Leiden. Om haar studie en leven te kunnen betalen werkte ze in de horeca, vertaalde teksten naar het Hongaars voor films en televisie, schreef toeristische woordenboeken die je destijds meenam om jezelf verstaanbaar te kunnen maken op vakantie in de Hongaarse taal. Omdat er ook Nederlanders worden uitgezonden náár Hongarije gaf ze deze mensen spoedcursussen in Hongaarse taal en cultuur op het Taleninstituut van de universiteit. Jaren lang gaf ze Hongaars ook op de Volksuniversiteit hier in de stad.

Er komt een klant de winkel in en dan zie ik iets leuks gebeuren. De klant heeft een bepaalde interieurwens. Susan laat hem helemaal uitpraten en daarna zie je haar ogen een beetje in haar eigen hersens ‘kijken’, heel grappig. Er veranderde niets aan haar gezicht maar ze ‘zocht’ als het ware naar wat de klant vroeg in het repertoire in haar hoofd. Net als ik denk: “Oja, m’n koffie!” en een slokje neem zegt Susan tegen de man dat hij het gewenste meubelstuk zal kunnen vinden in de vestiging van de Klare Lijn op Nieuwstraat nummer 1. Ze legt de man uit hoe hij de nauwelijks 400 meter naar de nevenvestiging kan lopen en als hij weg is richt ze zich weer naar mij. “Weet jij uit je hoofd wát er in welke winkel staat?” is direct mijn vraag. Weer die charmante glimlach: “Natuurlijk!”

Galerie
Vanaf haar vroege jeugd heeft Susan belangstelling voor kunst. Tijdens haar studie volgt ze een bijzondere werkgroep over kunstpsychologie. In het begin van de jaren ’90 opent zij een kunstgalerie in Leiden en richt een culturele stichting op voor het bevorderen van culturele uitwisseling tussen oost en west Europa. Zij was de curator van talloze kunsttentoonstellingen en culturele manifestaties. Maar de Klare Lijn van haar man groeide en gedeeltelijk ging Susan meer voor de winkels werken, helpen met inkopen, vormgeven aan de winkels en zelf in de winkels staan.

Maar tot op vandaag de dag kun je bij de Klare Lijn óók terecht voor een fraaie artistieke uiting in je interieur. Susan selecteert de kunst en kan er alles over uitleggen. “Ik vind leuk dat ik nu kunst als het ware in een huiskamer kan laten zien. Kunst verrijkt je interieur, maakt het persoonlijk, geeft ziel aan je huis. Dan praat ik niet over de makkelijke plaatjes en beeldjes die je gemakzuchtig inhuurt. Kunst moet je veroveren.” Het valt me op dat ze in ons gesprek met regelmaat haar geboorteland noemt. Hoogtijd om daar eens wat meer over te vragen aan deze dame die met regelmaat met haar man gespot wordt op een van de terrassen aan de Botermarkt of Nieuwe Rijn en die ook door de Klare Lijn winkels wel van gezicht gekend wordt maar waarvan een enkeling eigenlijk weet wie zij is.

Hongarije
Ze komt uit een beklemmend klein industriestadje dat omgeven is door mooie bergen en veel natuur ten noorden van Budapest. Haar familie bezoekt ze daar nog regelmatig en wat het gekke is (ik ben echt verbaasd zoals zij dat omschrijft) haar lichaam wil, tegen beter weten in, met regelmaat in haar geboorteland zijn. “Dat verlangen is niet rationeel maar ook niet puur emotioneel. Mijn hoofd zegt je heb het goed hier en ik voel me hier zeer verbonden met mijn dierbare vrienden, maar het is het lichaam dat mij daarheen dicteert. Mijn ogen verlangen naar de lijnen en kleuren in dat landschap waarin ik opgegroeid bent, mijn oren naar die klanken, mijn neus naar die geuren. Naar de smaak van de walnootkoekjes die mijn moeder maakte en die ‘liefdesbriefjes’ heten. Als ik aan de bloeiende kersen en appelbomen langs alle wegen in de lente denk en aan de geur van de lindebloesem daar op een zwoele meiavond, dan wil ik gelijk vertrekken. En als ik eenmaal daar ben ontspant mijn lichaam zich en zucht: hier ben ik thuis.” Nou, dat is dan lekker, is mijn conclusie, want vermoedelijk heeft je man dat andersom! Hoe lossen jullie dat op? Ze schatert, oh, ja dat komt wel goed hoor. “Ik hou van Hollandia , hoe wij het in het Hongaars noemen en zou het nooit voorgoed kunnen verlaten, nee, elke keer wanneer ik thuiskom in Leiden besef ik dat heel goed! “ Hoewel, vervolgt ze, laatst had ze gedroomd dat ze nooit meer naar thuis kon, ze werd beroerd wakker maar verbaasde zich dat ze niet eens wist wat thuis in haar droom was. Ze besefte dat ze in een combinatie van de twee landen leeft. Maar het is goed zo, ze prijst zichzelf daarom ook als een gelukkig mens. Hier vrienden, daar vrienden, een man vol begrip en de bereidheid om af en toe te heen en weer te reizen, wat wil een mens nog meer? Ik word vrolijk van haar stralende gezicht bij die uitspraak.

Leiden
“Ik vind de gemiddelde Nederlander vrijdenkend, slim, rationeel, met het gezicht tegen de toekomst. Bovendien vind ik Nederlanders, tegen de algemene opvatting in, wel heel gastvrij! Ook in bredere zin. In conflicten wordt hier snel naar oplossing gezocht en er is altijd ruimte voor een andere mening. Maar voor wijsheid heb je ietsje meer bescheidenheid nodig.” Lach. “Hongaren daarentegen zijn vaak erg stellig, discussies zijn fel en vurig omdat men zo overtuigd is van het eigen gelijk. Zij zijn conservatiever en meer gericht op het verleden. Daar is de familieband nog heilig. “ Ze houdt van Leiden vanwege haar kleinschalige karakter, haar historische schoonheid en de mix van een intellectuele en bredere volkscultuur, gedragen door de universiteit en de kleurrijke bewoners van alle sociale lagen van de stad. Maar volgens Susan is haar prachtige en dynamische lievelingsstad Boedapest de leukste stad ter wereld op dit moment, afgezien van de politieke kortzichtigheid daar. Er komt weer een klant binnen. Nieuwsgierig volg ik het verkoopgesprek en weer constateer ik iets leuks. Susan heeft volgens mij alle kleurenschijven in haar hoofd. Ik herken thema’s uit de kleurenster van Oswald in haar gesprek met haar klant. Ze onthoudt kleuren, grijpt in een kast met tientallen stofstalen exact die tint die haar klant zoekt en biedt hem aan met dat staaltje gerust thuis te beoordelen of de kleur match ’t met de rest van zijn inrichting. Wat een ongelooflijk goede service!

Ouderwets
Wat ooit begon als een mix met fraaie vintage meubelen en oude schoolprenten aan de Hooigracht hebben Hans en Susan opgebouwd naar een serie winkels met een gelikt hedendaags assortiment van meubelen die om je aandacht vechten in vrijwel elk trendy woningblad en zeker in de winkels van de Klare Lijn in Leiden. De winkels worden gerund door henzelf en een aantal medewerkers die met het bedrijf meegegroeid zijn. “Onze jongens” noemt Susan hen met een glimlach. Toevallig ken ik een van hen en weet dat het volwassen kerels met gezinnen zijn met dezelfde liefde voor design als hun werkgevers. Met Hans en Susan als grote voorbeelden hebben zij zich ontwikkeld als ware profs op interieurgebied. Ze helpen niet alleen klanten, zij worden en zijn altijd betrokken bij de ontwikkeling van het bedrijf en ze komen bij u thuis! Want, nóg een mooie, ouderwetse service van de Klare Lijn is dat een aangeschafte lamp of meubelstuk netjes bij u wordt afgeleverd, in elkaar gezet, of opgehangen als dat nodig is. Met regelmaat gaat de Klare Lijn met een aantal medewerkers op pad, want ook bedrijven laten de interieurs van de Klare Lijn komen. En dat zijn niet alleen Leidse! En ook niet alleen Nederlandse.

Nee, dat maar niet
Aan Susan stel ik niet de vraag wat zij zou doen als Leiden zomaar ineens verdwenen zou zijn want ik weet waar ik haar dan kan vinden. Zij verplaatst alles naar Hongarije, daar liggen nog veel mogelijkheden op zakelijk gebied. Ook daar spreken we samen over. Dan maar de vraag: “Waarom maar liefst vier winkels op loopafstand van elkaar?” Wij, maar ook onze klanten hechten zich aan de winkels waar we zitten. Ieder heeft zijn eigen voorkeur. Een reden voor al die plekken is ook dat zij zich er prettig bij voelen om klanten 100% en overzichtelijk te kunnen bedienen en daar hoort het voeren van veel op elkaar afgestemde merken in deze tijd bij. En dus kwamen er winkels bij op de momenten dat de collectie uitbreidde, het ging een beetje gelijk op. Een vijfde winkel? Ze weet het niet. Susan is nuchter, ze lost problemen op als ze er zijn, in het creëren ervan is ze niet zo ervaren. “Een virtuele misschien?” Ze lacht weer, om een tel later in diep gepeins te zakken als ik haar naar haar motto vraag. “ Heb ik niet, ik hou niet van beloften en grote woorden, het leven en onze taak erin is te complex om in een aantal woorden in te pakken, zegt ze uiteindelijk, en ik heb ook nog nooit over een motto nagedacht! ”

Verbaasd me niets, dit is inderdaad een sterke vrouw, die stevig op haar benen staat, erg betrokken is bij het bedrijf en elke dag op, vandaag goud lamé flatjes, loopt want hakken? “Nee, noem mij maar saai, want daar kan ik niet op lopen!”

Vrolijk
Susan is een prettige mens met een aanstekelijke lach en met een assortiment meubelen om zich heen waar iedereen wel vrolijk van moét worden! Van de kleine, op dieren lijkende stoeltjes van Me Too tot en met in mooie kleuren presenteerde merken als: Moooi, Moroso, Foscarini, Dutch Originals, Hay, Carl Hansen, Nanni Marquina, Montana, Muller, Harvink. Naast de gevestigde Scandinavische, Nederlandse en Italiaanse merken, introduceren zij vaak als eerste in Nederland kleinere verlichting en meubelmerken vanuit heel Europa van Spanje tot Bosnië, waarbij een kleinschalige productie, verfijnde ambachtelijkheid en perfecte functionaliteit hun voorkeur geniet. Artisan, Gazzda, Treku en WON zijn enkele voorbeelden hiervan. Niet de geijkte merken of alom bekende iconen uit het verleden. En dan er is natuurlijk nog de toonladder kapstok, de boekenrekken en de kleppenkast van het eigen merk: De Klare Lijn Producties. In alle winkels aangevuld met mooie kunst, spannende, baanbrekende ontwerpen van jonge ontwerpers, apart servieswerk en grappige gadgets. Het is eigenlijk teveel om in een dag te bekijken dus raad ik je aan de winkels stuk voor stuk eens te bezoeken. De collectie en de kennis van beide eigenaren plus medewerkers garanderen je mooie momenten.

Combi servies
Als ik weer wegga, sta ik even stil bij een tafel met grappig Oost ontmoet West serviesgoed van het Italiaanse Seletti, halve borden, schotels, mokjes en zelfs schalen van verschillend traditioneel Engels en Chinees dessin, lijken wel aan elkaar geplakt maar zijn toch uit één stuk gemaakt. In en op de te verkopen kasten en wandmeubels staan nog veel meer mooie, grappige, nuttige en trendy interieur accessoires.

Dus heb je zin in iets leuks in je huis of zoek je een fijn cadeautje? Ook daarvoor kun je bij de Klare Lijn terecht, in alle vier winkels! Surf voor een eerste indruk naar www.deklarelijn.nl. Zeker weten dat je dan niet lang meer wacht met een echt bezoekje!

 

Hakketak Leiden Hakketak