Deel dit bericht!  

Is de parkeergarage Lammermarkt op tijd klaar?

Stedelijk museum De Lakenhal heeft in zijn planning staan dat in de zomer van 2017 een grote expositie over De Stijl zal plaatsvinden. Het plan was die samen te laten vallen met de heropening van een ver-/herbouwd museum De Lakenhal. Dat gaat niet lukken. Maar de expositie komt er. In de open lucht. Zij het dat het maar de vraag is of het dak van de nieuwe parkeergarage dan klaar is en dus of de herinrichting van het plein dan een feit is, met begroeiing en al. Aan de tentoonstelling wordt stug doorgewerkt en de eerste impressies zijn veelbelovend, zo bleek tijdens een bijeenkomst van Leidse Stijl maandagavond 9 mei.

Waar blijft Leidse Stijl?
Leidse Stijl is een intrigerend gezelschap van kunstenaars, “creatief ondernemers”, die zich bezig houden met een boeiender, socialere en duurzamer stad Leiden. Een gezelschap dat in wisselende samenstelling en met verschillende thema’s bezig is, van de opvang van vluchtelingen tot en met de publieke ruimte. Voor wie zich enigszins aangetrokken voelt tot die activiteiten, of gewoon iets wilde leren, waren er de maandelijkse maandagavondbijeenkomsten in Joris22 aan de Jorissteeg. Maar die stoppen daar per 1 juli en Wim Kuin, misschien wel hét fysieke contactpunt van Leidse Stijl, weet nog niet wat er daarna gebeurt. “Daar zijn we nog niet uit. Een deel wil splitsen over de stad. De ‘vluchtelingenlocaties’ volgen?! Anderen toch één herkenbaar punt.”

Boeiende lezing
Het charmante aan Leidse Stijl is dat niets lijkt te gaan zoals gepland. Maandagavond zou ondermeer worden gesproken over de toekomst ná 1 juli. Het werd een boeiende lezing van Michael van Hoogenhuyze over een (mogelijk) muzisch manifest en muzisch denken. Een boeiend verteller over de wereld achter, naast, die van kunstwerken. Wat bewoog een kunstenaar te doen wát hij deed? Hoeveel geklieder is het ‘geklieder met verf’, of is het een uiting van de tijd, van de sociale opvattingen van de kunstenaar? Beïnvloedt omgeving de kunstenaar? Van Hoogenhuyze maakt dat aannemelijk door níet de werken – ook muziek, toneel en film – centraal te stellen, maar de omgeving en daarin de werken een plaats te geven.

Scheppen
Interessant aan het denken in termen van ‘muzisch’ is dat het de weg opent naar een manier van kijken naar creativiteit die verder gaat dan ‘vakkundig’. Met muzisch krijgt, zoals hij dat omschrijft, “denken met handen en materiaal” een prominentere rol. “Een irrationele enclave” waar fantasie, verbeelding, creativiteit heerst. Niet langer wordt vooraf lang en diep nagedacht over wat iets moet gaan worden. Er bestaat een gevoel hoe het, grof, zal moeten worden, maar werkende weg ontstaat de definitieve vorm. Het boeiende zit ‘m erin dat die houding makkelijk ontaardt in individuele kunstbeoefening en het verdwijnen van ‘stromingen en manifesten’. Uit de discussie bleek dat ook wel: terug grijpen op stromingen uit het verleden wordt vaak gezien als een stap achteruit, omdat ‘vooruit, vooruit’ en ‘nieuwer dan nieuw’ doelen lijken te zijn geworden.

De Stijl 2017
Iemke van Dijk van IS-projects sloot eigenlijk naadloos aan op Van Hoogenhuyzes verhaal. Samen met Guido Winkler blijken zij, deels, verder te werken in de traditie van Mondriaan en De Stijl. Maar wel degelijk in een internationaal netwerk van geestverwanten met vergelijkbare opvattingen over kwaliteit en positie van kunst. “Het is niet een bestaande beweging met een kern of met een uitgeschreven manifest. Moeilijk te verwoorden. Geestverwanten, inderdaad”. Die bevinden zich over heel de wereld. Met Van Dijk als curator zullen zij de De Stijltentoonstelling van De lakenhal in 2017 verzorgen: in de open lucht, op 24 panelen die zijn geordend naar een fragment uit een werk van Mondriaan (Pier and Ocean). De kunstenaars zullen op verschillende manieren de koppeling naar De Stijl leggen. Dat het geen ‘wie imiteert De Stijl het best’-wedstrijd zal worden, staat nu al vast. Mits dus het terrein klaar is voor een tentoonstelling met deze allure.