De Leidse Hofjesconcerten willen uitbreiden naar de Pieterskerk

De tweedaagse Leidse Hofjesconcerten waren dit jaar voor het eerst niet gratis. Per dag moest €5,00 worden betaald. De weervoorspellers waren niet enthousiast over droog en zonnig weer, om het zwak uit te drukken. Dé omstandigheden voor een fikse terugval in bezoekers, nietwaar? Niet waar. Tot zijn eigen verbazing stelt Michiel van Westering vast dat “het aantal bezoekers schommelt rond dat van afgelopen jaar (10.000, red.). En, nog wonderbaarlijker, niemand die klaagde over de vijf euro”. Vijf euro die het wegvallen van “landelijke aanloopsubsidies” moeten compenseren en “misschien een potje mogelijk maken voor de jaren waarin het weer ons werkelijk écht dwars zit”. Natuurlijk, er zijn een paar plensbuien naar beneden gekomen. Maar achteraf was het eigenlijk twee dagen goed festivalweer, mét (af en toe) zon.

Keuzestress
De Leidse Hofjesconcerten zijn wat lastig te plaatsen. Wat maakt ze nu zo boeiend en aantrekkelijk? Voor de een wellicht de hofjes, waar nu ook muziek is te horen. Voor een ander de muziek, in een andere ambiance dan een concertzaal. Wat samengebracht leidt tot volle hofjes waar diverse soorten muziek is te horen. En, minstens zo leuk, overal in de Leidse binnenstad mensen die in hetzelfde boekje bladerend hun route (trachten te) vinden. Met de omvang van het aanbod is dat een heel gepuzzel. Ook de LHC-app – “geen idee hoe vaak die is gedownload” – biedt geen steun als je niet kunt kiezen. Volgend jaar ook dat maar uitbesteden aan de app?

Bucket Boyz
Na de (voorspelde) laatste regenbui stroomt het meteen vol bij The Bucket Boyz. Energieke, vrolijke muziek zoals je die op iedere straathoek zou willen horen, gespeeld op een jerry-can bas, met eetstokjes en op een mandoline. Het vinden van The Bucket Boyz was overigens een opgave: ze speelden op Pieterskerkhof 42, niet 4. Het zetduiveltje had toegeslagen. Gelukkig leverde dat ook iets moois op. The Bucket Boyz zijn onmiddellijk een petitie gestart ter ondersteuning (en terechtwijzing) van de organisatie. “Die willen we wel ingelijst terug zien volgende jaar”. Ze hadden ook de oplossing voor zetters en drukkers: wordt lid van het gratis (en virtuele) ‘genootschap’ Dyslective Collective, zet dat onderaan op al je drukwerk en je bent gevrijwaard van kritiek. Díe mentaliteit maakte ook de muziek, was erdoor doordrongen.

B.O.O.M. en Swinnish Guitar
Soms was het wel druk in de hofjes. Dan is het zaak, zo bleek, niet snel ontmoedigd te zijn. B.O.O.M. leek onbereikbaar. Het gros van de toeschouwers bleek de ingang van het Heilig Geesthofje te blokkeren. Een paar stappen verder was voldoende ruimte om volop te genieten van ‘opera in snackvariant’: korter, leuker, volgbaar én goed gezongen. De akoestiek en de kwetterende mussen hielpen qua sfeer mee. Dit is genieten van muziek in de openlucht. Kleiner, maar met vergelijkbare sfeer, was te vinden bij Swinnish Gitaar. Niet zo vreemd dat je daar met de ogen dicht, soezend in de zon, kon luisteren naar twee gitaristen met een gevarieerd programma.

Coal Harbour
Niet alles is klassiek tijdens de Leidse Hofjesconcerten. En niet alle concerten zijn in een hofje uitgevoerd. Coal Harbour trad met het programma Crossing The Canal op in De Burcht. Iedere keer voor een volle zaal. Een crossover tussen jazz en klassieke muziek; een jazzsextet samen met een klassiek kwartet. Het boeide. Ook Hazel van 6 vond het mooi, maar haar zus Djuna(3) gaf uiteindelijk toch de voorkeur aan het kleurboek.

Aerts en Koerts
Ook Vivienne Aerts trad niet echt op in een hofje. ARS Aemula Naturae is wel een mooie zaal. Ook vol – “ik zie veel bekende gezichten. Leuk dat jullie er allemaal zijn” – en dan stonden er nog mensen in de hal te luisteren. De ex-Leidse – meer in de VS dan in Nederland – maakte een soort soundscapes, met muziek gemaakte omgevingen. Haast dromerige combinaties van jazz, zang en elektronische sampling. Dwingende herhaling. Het kost je wel even tijd om de wereld van Vivienne, en bassist Robin Koerts, binnen te komen. Ben je eenmaal daar, dan is weggaan weer lastig.

Kinderen en talenten
Er was zoveel. Een kinderroute, net als het Jeugdjournaal ook handig voor volwassenen die niet alle opera snappen maar wél Opera Dolleboelja’s Ei!, B.O.O.M.’s Kinder Nozze of de avonturen van de hond Malabu door MIYO. Of de pianoconcerten in het kader van Jonge Talenten, die wij jammer genoeg bij gebrek aan tijd moesten overslaan.

Klein maar fijn
Het voorspelde slechte weer zorgde ervoor dat de after party werd geannuleerd. Jammer, want de combinatie Coal Harbour, Kapok en Gijs Idema had borg gestaan voor een spetterende afsluiting tussen 17.00 en 22.00 uur. Nu was er ‘alleen maar’ de veel kleinere sessie met Laraia (zang en piano), die aanstekelijke Zuid-Amerikaanse muziek maken, en een extra concert van Vivienne Aerts – “Geheimpje. Er komt iets spannends aan: Choco Jazz op 28 mei”- en Robin Koerts. Leuk, goed, maar klein.

Pieterskerk
Michiel van Westering mijmert dan alweer vooruit, naar 2017. Vooral over een verbetering van de afsluiting van de Leidse Hofjesconcerten “volgend jaar gaan we de Pieterskerk gebruiken. Dan maakt het weer niet meer uit. Daar kunnen meer dan genoeg mensen in voor een mooie afsluiting”.

Cultuur Reportage