Deel dit bericht!  

Unplugged 19-10

Dat Leiden een verborgen economische kracht herbergt, begint langzaam door te dringen. Voor de goede verstaander zijn voor die kracht binnen een week minstens twee aanwijzingen te vinden: Peel Slowly And See, maar zeker ook de Unplugged Sessions in (de) Vrijplaats. Unplugged nog meer dan Peel Slowly And See, want Unplugged biedt een open podium aan iedereen die vindt dat-i talent genoeg heeft om op te treden voor publiek. Marcel van Schooten en consorten doen daarmee iets cruciaals: zij stimuleren creativiteit en ondernemerszin. Van de traditionele podia hoef je dat niet (meer) te verwachten, omdat daar bedrijfsvoering leidend beginsel is geworden. Peel Slowly And See biedt dat podium wel, maar stelt kwaliteitseisen en kan daardoor de volgende stap faciliteren: de band die op punt van doorbreken staat. De Unplugged zijn echter de voedingsbodem voor álles: de plek waar je voor het eerst je talent kunt laten horen, en toegejuicht of afgebrand kunt worden.

Authentiek
Unplugged Sessions in Vrijplaats is gratis. In ruil daarvoor weet je níet wat je krijgt. Maximaal tien acts krijgen op een avond te ruimte zich te presenteren, met drie nummers. “Drums proberen we weg te houden van het podium”, zegt Marcel van Schooten, samen met Jaime en Zyno organisator. Niet omdat-i daaraan een hekel heeft. De reden is (achteraf) voor de hand liggend: overlast. De Vrijplaats is een prachtig oud gebouw dat liefdevol, maar langzaam, wordt opgeknapt door vrijwilligers. Wat ontbreekt, is een goede geluidsisolatie. Daarvoor is Vrijplaats nu een crowdfund-actie begonnen: vóór 7 december wil men €28.000 ( van de totaal €57.000) ophalen. Na de zomer van 2017 moet er dan in Leiden een kleine zaal te vinden zijn waar talent/of niet zich kan presenteren. Want dat Leiden een kleine en vooral laagdrempelige zaal hard nodig heeft, is wel duidelijk. En het charmante aan de aanpak van Vrijplaats is dat er geen geld in een spreekwoordelijk zielloos project wordt gestort maar in een club van mensen die zélf trekken, sjorren, schroeven, spijkeren, en vooral bezieling tonen voor wat ze doen.

Bezieling
Bezieling is een sleutelwoord. Peel Slowly And See bewijst dat. Unplugged Sessions bewijst dat. De bovenzaal van Vrijplaats is niet zomaar een kleine zaal in een historisch pand. Het is ook een hot spot, zoals ook Qbus er een is. Muzikanten weten de plek te vinden; muzikanten van vér buiten Leiden en ook van ver buiten Nederland. Muzikanten wíllen er ook spelen: gratis, voor een publiek van mensen die open staan voor verrassing. Overigens is er (uiteraard) ook een oplossing voorhanden voor degenen die niet kunnen of durven komen – want het vooroordeel dat Vrijplaats een krakerswereldje is, blijkt toch nog niet helemaal verdwenen – in de vorm van een live stream via Sticky Stage en (achteraf) daarop ook terug te vinden opnames. Wat wil je meer? Je moet natuurlijk eigenlijk zélf gaan kijken, luisteren en oordelen en niet afgaan om de indruk van een ander. Sticky Stage biedt je die kans.

De Unplugged Sessions van 19 oktober liep uit de hand, of beter uit de tijd. Niet van 20.30 uur tot 23.00 uur, maar van 20.45 uur tot 23.30 uur. Niet dat dat hinderde, want het aanbod was boeiend genoeg om niet om de haverklap aan de tijd te denken. Natuurlijk waren er verschillen. Zo blijft opvallen dat Nederlandse singer/songwriters vaak van die melancholie over gemiste kansen willen verwoorden en dat dat dan nét niet lukt. Stemmen die of te zwak lijken te zijn of niet pakkend genoeg zijn of ook wel krakkemikkig Engelstalig zijn. Niet slecht – dat was niemand – maar of dit nu de doorbrekende talenten zijn? De twee niet-Nederlandse bands – Les Omelettes Du Fromage (inderdaad, Frans) en Trials of Cato (Engeland/Wales) – staken er toch echt met kop en schouders boven uit. Niet omdat ze nu technisch gezien zo veel beter waren, maar de balans tussen instrumenten, stem(gebruik!) en soort nummers was beter.

Internationaal
Een universiteit in de stad is handig. Het levert soms goede muziek op. Mensen uit verschillende landen die elkaar treffen om muziek te maken; dat is niet per sé klassiek. Les Omelettes Du Fromage is zo’n gezelschap. Een ukelele, een gitaar, een slagdrum, een accordeon en een viool: dé combinatie om zowat alle menselijke emoties mee te ondersteunen, maar dat vooral op een heel aanstekelijke manier. Dansbaar haast.

Parel
Je hebt een EP klaar (opgenomen in de Abbey Roadstudio’s). Trials of Cato besluit dan tot de release – check over een week of twee, drie hun Facebookpagina voor details – naar het continent te gaan. Op 19 oktober staan ze gedrieën op het podium van Unplugged Sessions. Wat is het toch dat zij het beter doen dan de rest? Alleen talent? Of is het ook de cultuur van zang en muziek (in de pub)? Zijzelf weten het desgevraagd nog zo net niet. Nederland zal toch ook wel muzikaal talent hebben en Nederlands is toch net zo exotisch als Welsh? Wat als een paal boven water staat, is dat Trials of Cato positief opvielen. De meerstemmige zang doet soms denken aan iets als Jethro Tull. Helemaal unplugged spelen ze drie mooie nummers, waarvan één onverstaanbaar want in het Welsh “dat is één van de twee exotische Eurpese talen. De ander is Nederlands”. Deze avond is dit de parel waarop je hoopt en waarvan Van Schooten stelt dat je die geregeld zou moeten kunnen vinden op Unplugged Sessions-avonden.

Singer/songwriters
Singer/songwriters die solo op een podium staan, staan daar min of meer naakt. Niets verhult fouten, maar ook niets vult aan en juist dat maakt het die solist zo moeilijk. De drie solisten deden niet echt opveren. Van hen was Narda nog de kansrijkste. Een wat dunne stem in vergelijking tot de stemming van haar gitaar, waardoor een vlakker dan nodig geluid tevoorschijn kwam. Haar derde liedje was hoger gestemd en stukken boeiender. Daardoor? Marjolein (Amsterdam) had “al podiumervaring” en kwam duidelijk úit Amsterdam náár Leiden, maar straalde niet veel uit. En ondanks de hoed schoot ook Richard (Utrecht) op dat punt tekort. Alsof er net iets teveel aandacht aan het imago was besteed.

Stemmen
Meerstemmigheid en multi-instrumentaal geven meer body. Maar ook dan blijft gelden dat het moet pássen. Hérout (of Hérault?) maakt aardige liedjes. Ondanks de geluidsaanwijzingen door een vader vanaf de eerste rij werd het echter niet echt spánnend. Dat de potentie er is, was echter ook wel duidelijk. Belangrijkste keuzen lijkt de taal te worden: de twee franstalige liedjes vereisen een andere balans tussen stem en instrumenten. Hoe belangrijk die stemmen zijn, werd eigenlijk nog het best geïllustreerd door de afsluiters Olaf en Pieter. Een mooi voorbeeld van wat Unplugged Sessions teweeg brengt: een gelegenheidsduo en ook nog ’s een gelegenheids vijfmansoptreden samen met Trials of Cato. Een niet (altijd) loepzuivere stem van Pieter blijkt in de meerstemmigheid het intrigerendst. Het is een effect dat wereldberoemd werd door ene Neil Young. Dus wie weet. OP 26 oktober zijn ze, met de Folk Road Show, in Gebr. De Nobel te zien.

Zelf oordelen
Wie de kat uit de boom denkt te moeten kijken, kijkt op 16 november via Stickystage.com. Een beter idee is om 20.30 uur in Vrijplaats te zijn en je te laten verrassen. De nieuwe zaal komt er vast wel en dan maar wachten totdat de potentie van activiteiten als deze wordt herkend. Want dát dat gebeurt, is de vraag niet. Wel wanneer.