Hij volgt de hulpdiensten in de regio op de voet en gaat er direct op zijn brommer naar toe als er iets ‘interessants’ aan de hand is. Wie kent hem niet? Toon van der Poel die vrijwel altijd als eerste foto’s aanlevert waardoor nieuws visueel onderstreept wordt.
Hij houdt zoveel mogelijk meldingen van alle regionale alarmdiensten in de gaten en maakt die foto’s als er iets bijzonders gebeurt! Toon zet al vanaf 1980 alles op alles met zijn fotografie. Het 112 werk werd zijn specialiteit.
‘Pfff…,” denk ik, terwijl hij dit zegt, een beroep dat altijd maar doorgaat, 24/7. En ik besluit Toon nog even te bellen na de jaarwisseling. “Hoe was het?”
112-Fotograaf Toon van der Poel (Foto: Joke van der Poel).
Zondagmiddag 1 januari heb ik Toon dus opgebeld. Hij had het over een ‘rustige oudjaarsnacht’ want het was hem enorm meegevallen. Er was een auto in de fik gestoken in het Meerhof en hij was zich ‘de tandjes’ geschrokken toen hij met een aantal agenten aan de Brandts Buyskade stond te praten en er vuurwerk op hen afgeworpen werd. “Ik stond te trillen op mijn benen, het was een Cobra Francine, echt niet meer leuk. Ik heb nu aan den lijve ondervonden hoe hulpverleners getreiterd worden en kan daar écht de lol niet van inzien.” Terwijl Toon dit vertelt hoor ik aan zijn stem dat het hem nog goed dwarszit. Iets wat ik me kan voorstellen want een Cobra is een illegaal stuk vuurwerk wat je kunt vergelijken met een kleine handgranaat.
Toon woont al zijn hele leven tussen de singels, zegt hij trots. De eerste twaalf jaar op de Apothekersdijk. “Naast Foto Holvast”. Daardoor ontstond zijn interesse voor het fotovak! Hij ging naar de basisschool op de Haarlemmerstraat: de Mariaschool, destijds op nummer 26. Vooraan ongeveer bij Labrujère in de buurt. Later ging hij naar de Sint Jan school op het Rapenburg 48. Het gebouw waar na het verdwijnen van de school nog jarenlang Sportschool van Polanen en het Inloophuis Psychiatrie zaten en wat recent door de gemeente verkocht is. Wat de nieuwe eigenaar van zijn oude school gaat maken, gaat Toon van dichtbij beleven want hij woont er al 44 jaar naast. Met de LTS en KTS voor een banketbakkersopleiding rondde hij zijn jeugdjaren af.
‘Zijn’ binnenstad met overal terrassen en gezelligheid tussen de mooie panden vindt hij na ruim een halve eeuw nog steeds superleuk! Zomers is het helemaal genieten als mensen lekker buiten zitten. Ook al scheurt hij er op zijn brommer(t) langs op weg naar weer een fotoklus. Hij zuigt als het ware de vrolijke sfeer op en krijgt daar enorm veel energie van.
“Dat ze op het gemeentehuis denken dat de auto wel weg te denken is uit het centrum, dat vind ik een erg domme beredenering,” zegt hij stellig als ik hem naar nadelen van onze stad vraag. Toon vervolgt: “Het verkeer op onze mooie grachten is oervervelend, dat vindt iedereen en ik ook maar voor woon-werkverkeer zijn hier helemaal geen mogelijkheden en dus raakt de stad met regelmaat verstopt en dat is soms wel lastig.”
Mocht Leiden plots verdwenen zijn, dan pakt Toon zijn camera en gaat naar Amsterdam. Hij zegt dat met klém en benadrukt nog extra: “Je hoort het Francine, ik ben een echt stadsmens.”
Toon rijdt al vijftien jaar heen en weer naar Koudekerk aan den Rijn, waar zijn partner Yvonne woont. Zij houdt van dat dorp, Toon voelt zich beter in de stad. Ik vind het knap hoe ze dat al zo lang met een stevige LAT-relatie hebben opgelost. Ik trek die conclusie op het moment dat Toon trots vertelt dat hij binnenkort zelfs opa wordt. ‘Bonus-opa’ hoor! Zegt hij er nog snel maar lachend achteraan. Yvonne en hij zijn een hecht stel.
Is het niet lastig zijn om overal op af te moeten raggen? Wanneer slaap je dan? En hoe weet je de weg? Heb je weleens iets echt geks meegemaakt? Ik wil alles weten van deze persfotograaf. Toon begint te vertellen dat het voor het computertijdperk veel makkelijker was om 112-meldingen op te pikken. “Je kon gewoon alles meeluisteren via een scanner.” Die had hij dan ook voortdurend aan staan om de gesprekken van de hulpverleners op te vangen. Hij kon ze woordelijk volgen in die tijd. Nu gaat het allemaal digitaal, via een pager. Hij hoort niets meer zelf. De meldkamers horen hém nu eigenlijk te waarschuwen maar dat vergeten ze vaak. Dus het is de kunst om overal te zijn waar nét iets is gebeurd. Maar wanneer is dat? Dat weet hij niet, dat weet niemand.
Iets geks heeft hij ook wel mee gemaakt. In Rijnsaterwoude is hij met camera en al ooit eens een sloot ingelopen. Die zat stijfvol met groen kroos en hij was bezig met het beste plaatje maken toen hij erop stapte in het idee dat hij daar kon staan. Goh, als hij daar nog aan denkt! Iedereen in een deuk, zijn lens total-los maar zijn werkkapitaal, de camera zelf, die deed het gelukkig nog!
Toon is geen moeilijke man. Dat uit zich ook in zijn motto: “Geniet van simpel zijn!” Hij is snel tevreden, een goede foto, een mooie dag. En ja, vrouwen op hakken ook, die kijkt hij wel even na, want dat is simpelweg genieten toch? Ze lopen dan zo mooi. Toon vindt dat schoeisel wel wat hebben hoor!
Als je met Toon spreekt, kijkt hij je eigenlijk altijd maar met 1 zo’n vrolijk kraaloogje aan. Het andere neemt voortdurend een shot van een ruime cirkel om je heen. Hij is continue alert, de pager kan elk moment gaan, maar hij kan ook zélf bij toeval als eerste nieuws ontdekken. Omdat hij midden in onze stad woont, gebeurt dat ook met regelmaat. Mede daardoor heeft Toon het grootste, met foto’s gevulde 112-archief van de regio. Dat is het resultaat van slapen in je spijkerbroek, brommer altijd afgetankt klaar hebben staan en niet te beroerd zijn om bij nacht en ontij uit te rukken. Ik heb er wel bewondering voor!
Wil je eens wat meer weten over persfotografie?
Mail: fotovanderpoel@casema.nl
Of haak gezellig bij hem aan op Facebook https://www.facebook.com/toon.vanderpoel
Sleutelstad Media
Middelstegracht 87A
2312 TT Leiden
E-mail
redactie@sleutelstad.nl
Telefoon Redactie
071 - 5235907
