Deel dit bericht!  

Driehonderd mensen vormen Leidse L750 Burgertop

De eerste Burgertop in Leiden bracht in elk geval een heleboel bekende gezichten bij elkaar. Wie op zoek was naar ‘de mensen die er toe doen’ kon zijn geluk haast niet op: bestuurders van sportverenigingen, hoogleraren, actieve wijkvertegenwoordigers, directeuren, beleidsmedewerkers, ZZPers-met-een-missie. Maar, maar, maar…. óók nieuwe gezichten. Het is te makkelijk de Burgertop af te fakkelen op die bekende gezichten, of op het opvallend hoog ‘witte’ gehalte, of op het extra beïnvloedingskanaal voor mensen en ideeën die de weg toch al kennen. Allemaal waar, maar het was de éérste Burgertop, nooit eerder gedaan en daardoor rechthebbend op het voordeel van de twijfel. En dan was het een succes.

300 is geen 750
Driehonderd mensen zijn niet de gewenste zevenhonderdenvijftig. Nu zegt kwantiteit op zich niet veel. Kwaliteit zegt meer. Daar ligt nog een hoop werk te verrichten. Een burgertop zet je niet in één keer goed neer. Het zal een kwestie van wennen zijn; het idee hebben dat meedoen ook werkelijk er toe doet “wat we in decennia afbraken door naar de overheid te kijken, herstel je niet met één burgertop”. De burger serieus de macht terug in handen geven – het ultieme doel van inspirator Van Reybrouck – eist een periode van een aantal jaar. Jaren waarin zo te zien wel keihard zal moeten worden gewerkt aan verbreding van de participatiegedachte over héél de stad.

Kwaliteit
Een deel van de aanwezigen weet de weg naar de overheid te vinden. Het effect daarvan is dat sommige gedachtewisselingen moeilijk het etiket discussie opgeplakt kon worden. Aan ruim veertig(!) tafels werd in de Stadsgehoorzaal gedebatteerd over negentien thema’s. Voor die gesprekken lagen de ideeën uit de huiskamergesprekken om te bespreken voor, zoals beloofd. Aan sommige tafels ging dat minder soepel dan elders. Overenthousiaste (en soms dominante) deelnemers kunnen een debat kapen. Niet overal kwam daardoor ‘het gesprek’ van de grond.

Jongeren, kunst en cultuur
De interessantste beweging deed zich voor bij het thema ‘jongeren’. Die hielden zich niet aan de regels, waardoor daar dynamiek ontstond. Eerst doordat groepen discussianten samenvoegden tot één groep, om daarna twee keer op basis van de discussie een ‘afsplitsing’ mee te maken van mensen die subthema’s of zijwegen insloegen. Je níet aan regels houden: het zou weleens de sleutel tot vernieuwing en goede ideeën kunnen zijn. Het thema ‘kunst en cultuur’ leverde niet voor niets “meer plek voor experimenten” op. En de jongeren, met De Spot, willen niet zomaar een plek voor en door jongeren, maar één volgens de regels van jongeren: een enclave zoals De Buurt dat was.

Efficiency
Rondlopend valt dat op een gegeven moment op: veel schurkt aan tegen maakbaarheid en doelmatigheid. De Woongolf ziet een toekomst waarin levensfasen bepalen waar je, regionaal!, woont. Website Liefs, je buur moet “op straatniveau mensen in beweging brengen”. Er is ook het idee “al die vervoersbusjes die rondrijden” samen te brengen en beter gecoördineerd te laten rijden. Een ideeënmarktplaats, een Leidse markthal met kleine pop upplekken voor kleine zelfstandigen: blijkbaar mist men iets tussen vraag en aanbod.

Nadenkertjes
Spannende ideeën waren er zeker wel te beluisteren. Misschien niet direct, hoe nodig ook in de versteende stad Leiden, de ideeën om Leiden groener te maken – vóór en achter het station één groot park, Leiden Central Park – of het al lopende programma Operatie Steenbreek – ongebruikte versteende oppervlakken omvormen tot groen(e snippers) – maar dan toch zeker van die ‘kleine’ opmerkingen tussendoor die tot nadenken aanzetten: “Leiden Stad van Kunst en Kennis: dat betekent dus dat ik, als ik daar niet aan kan voldoen, niet welkom ben?”. Je staat er niet direct bij stil. Of de omdraaiing van wie nu wie moet opzoeken als je culturele verschillen wilt overbruggen. Het zijn elk geval goede discussies, aan de tafels waar meerdere culturele achtergronden samen zijn. Het is goed te horen dat samenwerking wordt gezocht met de makers van Schuldig “omdat Schuldig schuldenaren een gezicht gaf en tot meer begrip leidde, willen we dat ook met vluchtelingen in Leiden doen”.

Bijzonder
Spannende was De Spot, was de experimenteerruimte voor kunst en cultuur, maar zeer zeker ook Energie Lekkerrr Zelluf. Het is niet alleen de mogelijkheid voor álle Leidenaars om gezamenlijk en zelf voor de benodigde energie te zorgen. Misschien nog wel belangrijker: het is ook het werken aan het weghalen uit het hoekje ‘elitair’ van energie-initiatieven; in het licht van de energietransitie en omgevingsvisie een noodzakelijke stap.

Populairst
Stickers plakkend is een keuze gemaakt uit de voorliggende ideeën.

De twaalf populairste ideeën (hier boven) worden de komende maanden verder uitgewerkt. Want nee, het is níet de bedoeling meteen naar de overheid te kijken voor realisatie of financiën. Eerst nagaan of het helemaal zelf kan worden gedaan, dan zelf met enige hulp en dáárna pas als idee voor de gemeente: dat is de volgorde die de organisatie in het hoofd heeft. De twaalf moeten nu in een plan van aanpak worden gegoten. Ook dat gebeurt weer door vrijwilligers, u?! “Schrik niet. Het zijn twee, drie vrij korte bijeenkomsten”. In september moet er dan een Leids Manifest liggen: alle ingebrachte ideeën en de plannen van aanpak voor de twaalf populairste.

Dóórgaan
Meer dan vijfhonderd deelnemers aan de huiskamergesprekken “die waren wel indringender dan de gesprekken vanavond, hoorde ik”, driehonderd mensen aanwezig op de top, prima catering – Hof van Sijthoff móet vermeld, een wethouder Damen (Werk en Inkomen, Wijken en Financiën) die het terecht moeilijk vond een keuze te moeten maken en uiteindelijk koos voor iets als ‘ontmoeting, verbinding en samenwerking’, en gesprekken met oude en nieuwe bekenden: L750 mag gerust een succes worden genoemd. Met één stevig punt van kritiek: laat Rian Evers nóóit meer ter afsluiting een van haar mooie luisterliedjes zingen als iedereen begint weg te lopen en te kletsen. Dat doet haar veel onrecht: niets aan de hand achtergrondmuziekje.