Deel dit bericht!  

Internationale studenten vieren feest

Het was voor alweer de elfde keer een geweldig feest. International Student Network Leiden organiseerde z’n jaarlijkse ISN Cultural Festival. In het hele Scheltema Complex was van alles te doen, van hapjes uit diverse landen proeven tot muziek, uit diverse landen, en workshops. En, uiteraard, een after party, want wat is tegenwoordig een festival nu zónder after party?

Scheltemasfeer
Een goede sfeer is een combinatie van verschillende dingen. Dat Scheltema een goede plek is, is al langer duidelijk. Er kunnen veel mensen in, en tegelijk is het een combinatie van grotere en kleinere ruimten die ervoor zorgen dat je je niet hulpeloos verloren voelt in een grote ruimte. Er zullen zaterdagmiddag zo’n vier-, vijfhonderd mensen binnen zijn geweest, maar het was geen moment te druk (of te leeg).

Bijzonder
Dat liefde door de maag gaat, heeft de organisatie goed in de gaten. Voor het luttele bedrag van €5,00 kon je – ook u! – naar binnen. Daar vond je een walhalla aan hapjes en drankjes, per land. Van de wat bekendere als Engelse scones en Franse gevulde paddenstoel tot en met de minder bekende als de Peruaanse Moraya en de Chinese Jiu Niang Yuan Zi. De eerste is een gedroogd aardappeltje met saus, de tweede een licht-alcoholisch drankje met rijst.

Smullen
Het werkt echt heel goed. Overal zijn mensen die hapjes uitproberen en als vanzelf aan de praat raken. Uit Hongarije komt de Lecsó, een groentegerecht, maar die bleek zo populair dat-i om 15.00 uur al op was. Bij alle landenkramen waren echter meerdere gerechten of dranken te vinden. Naast de bekendere rendang, nasi goreng en gado gado was aan de Indonesië-tafel ook klepon te vinden. Of alle gerechten goed zijn voor ‘de lijn’ moet u zich die ene middag in het jaar maar niet afvragen; alhoewel de Peruaanse quinoaballetjes lekker én gezond zijn. Mocht u op de Syrische honing-pistache-sesamzaadBarazek-koekjes stuitten: kopen!

Ontdekken
Vreemde gerechten proberen, is leuk. Met mensen praten, is nog leuker. Waar waren bijvoorbeeld de Franse slakken? Die bleken de studenten/koks niet te hebben gevonden in de winkels noch in het wild “I wanted to go hunting in the park”. Of de Litauwse grey peas, die ik eerst aanzag voor capucijners. Die blijken nog beschermd ook, en lekker! Het is bijzonder om al die gerechten op één samen te zien; van de wat grovere tot en met de verfijnde smaken. ’s Lands wijs….. zie je terug in het voedsel.

Speciaal
Overigens bleek uit de gesprekjes ook dat het niet altijd zó eenvoudig is om gerechten samen te stellen. De grey peas zijn niet overal verkrijgbaar, en dat geldt voor meer ingrediënten en gerechten. Ook blijkt ‘moeder’ een belangrijke factor. Een aantal keer bleek die te hebben geholpen. Of – zoals bij de Portugese gerechten en drank (Maciera) – er is een sponsorende ingrediëntenleverancier.

Muziek
Het festival lijkt dan wel een hapjesfestijn, maar da’s ten dele. Voor een groot deel is er ook een muziekprogramma en zijn er workshops. De Syrische muziek zorgde bijvoorbeeld voor een enorm feest op de vloer. De aanwezige Pakistaanse televisieploeg (Dunya TV) zal ongetwijfeld genoeg beeldmateriaal hebben kunnen opnemen. Wie een herkansing zoekt: 26 juni in het Van der Werffpark tijdens de Leidens Gouden Eeuwmarkt zal ook een en ander te vinden zijn.

Winnaar
Dan ben je toch nog wel benieuwd wat nu het lekkerste hapje of het leukste programma-onderdeel was. Dat blijkt er niet te zijn. “People from different countries gatheting at one place”: dát blijkt volgens een Duitse, Italiaanse, Griekse en Nederlander, in één groep, eigenlijk het leukst. En ten opzichte van vorig jaar, de Pieterskerk, is dit volgens de Griekse wel kleiner maar “gezelliger”. Een écht Nederlands begrip.