Deel dit bericht!  

De brug over de Korte Mare die niemand wilde

Aardige kans dat weinigen ‘m weten te vinden: de Gouden Balbrug. Niet verwonderlijk, want hij bestaat (nog) niet. Toch is de brug een prachtvoorbeeld hoe buurten worden geconfronteerd met lobby’s van belangengroepen, vindt de buurt. Wijkvereniging Noordvest-Molenbuurt, de omgeving van de Langegracht, organiseerde een wijkraadpleging “over de vele ontwikkelingen die op ons afkomen”. Eén van de grotere zalen van De Nieuwe Energie was dinsdagavond in elk geval volgestroomd met bewoners als om aan te tonen dat de wijk zich dat ook realiseert.

Chris de Waard in gesprek met Gerdien Raap van de werkgroep HOV van de wijkvereniging Noordvest-Molenbuurt.

Reactief
Drie onderwerpen passeerden – in een strak maar niet té strak aangehouden tijdschema – de revue: de herinrichting van de Langegracht, de Gouden Balbrug en diens consequenties, en de toekomst van het Energiepark en omgeving. Alle drie projecten waarbij het initiatief niet bij de wijk(vereniging) ligt, maar elders. Dat betekent (vaak) reactief handelen: vanuit een zekere (kennis- en informatie)achterstand en verdedigend. En verdedigend wordt vaak opgevat als niet-constructief. De vraag is of dat terecht is.

Racebaan
De Langegracht moet worden aangepast vanwege ‘hoogwaardig openbaar vervoer’ en opgeknapt. Over de ‘meer bussen’ hoor je de bewoners niet eens zo veel. Over de verkeersoverlast des te meer. Over de “racebaan die de Langegracht is: kaarsrecht”, over geluid “vooral van motoren die ‘even’ het gas opendraaien”, over handhaving “misschien dat om de drie meter een flitspaal helpt”, en de leefbaarheid “we hebben nu – eindelijk! – een mooi groen bladerdak en dat zou worden vervangen door jonge aanplant?!”. De wijkvereniging heeft zich hard gemaakt om de grote bomen te behouden. Ze worden behouden en verplaatst. En ook de busbaan verdween ten gunste van een groene middenberm.

Middenberm
Volgend ontwerppunt is die middenberm. De gemeente wil ‘m halfverharden (zoals bij voorbeeld de Hooglandse Kerkgracht, JvdS), voorzien van bankjes en overal oversteekbaar. De bewoners zien liever een 100% vergroende middenberm: “wie gaat er nu op een bankje zitten op een middenberm?”, “die halfverharding verrommelt. Je ziet overal de plastic rasters er doorheen steken”, “past beter bij de biodiversiteitsambitie van de gemeente, met bij voorbeeld Operatie Steenbreek” en “als iedereen overal kan oversteken, wordt het verkeer nog meer opgehouden”. Niet dat er veel vertrouwen is “want bij de gemeente zit, geloof ik, een ambtenaar die overal halfverharding wil toepassen”.

Veronderstellingen
Het is ook het verhaal van een gemeente die veronderstellingen hanteert waarbij bewoners vraagtekens plaatsen. Minder verkeer en dus minder fijnstof: alleen als de Leidse Ring er ook komt en, ’terzijde’, fijnstof binnen de soepele Europese normen; níet binnen WHO-normen. Overigens steekt men ook de hand in eigen boezem “die overlast van de daklozen: kan dat worden aangepast in overlast door drugs- en drankverslaafden, óók bewoners?”. En keer op keer de overmachtskaart: een 30 kilometerregime kan niet, want de provincie wil 50. Smaller kan niet, want de bussen staan dat niet toe.

Gouden Balbrug
Wat dat betreft, is de Gouden Balbrug makkelijker. Dé reden om die aan te leggen, lijkt een idee van het Waterambacht om op die manier een extra, en iets kortere, vaarroute door te stad te creëren. Een idee met aan wal een hoop gevolgen, zo stelt de wijkvereniging. Die variëren van wateroverlast voor een aantal huizen tot en met een nog gevaarlijker verkeersafwikkeling op de brug en onhandelbare verkeersstromen in de wijk “(vracht) verkeer over de Oude Singel? Da’s al tijden terug afgeschoten vanwege verzakkingen” “nu al rijdt 80% tegen het verkeer in op de Volmolengracht”. Het zijn de mogelijke gevolgen van niet alleen de brug, maar ook van het daarop volgende mogelijk afsluiten van de Korte Mare voor gemotoriseerd verkeer. “Misschien is een rotonde een goed idee” is misschien de cynische verwoording van de vraag die leeft ‘waarom moet dit eigenlijk?’. Bij handopsteking blijkt dat niemand vóór is.

Energiepark e.o.
In een poging niet “achter de feiten aan te lopen” of om te voorkomen “met lege handen bij de gemeente aan te komen, want dat is niet goed” organiseert de wijk de komende weken Huiskamergesprekken over de toekomst van het Energiepark e.o.. Ook hier weer een hoge-druk-reactie situatie. Op 7 november wil men die hebben afgerond, want de verwachting is dat de gemeente dan aan de slag gaat met een consultatieronde. Een stadsconsultatie, want de gemeente, zo hoorde de wijkvereniging, is van zins “alle stakeholders in de stad” uit te nodigen. Dat moet gaan leiden tot “kaders op hoofdlijnen” voor de herontwikkeling van het Energiepark e.o.. Die twee laatste letters betekenen overigens dat ook het Stadsbouwhuis en het Sleutelspand daaronder vallen; het Huigpark dan weer niet.

Tegenwicht
De verwachting is dat de kaders die worden bepaald ruim zullen zijn “het zou een eerste experiment worden met de Gebiedsvisie (per 2021 vervanger van het bekende bestemmingsplan, JvdS)”. “Maar we zullen een eigen idee moeten hebben over wat wíj daar willen: horeca OK? Welke dan? Cultuur? Maar hoe omvangrijk? Woningen?” Het is niet dat de bewoners de messen gaan slijpen. Maar ze zullen niet als lammeren naar de slachtbank gaan, zoals de Engelsen zeggen. De sfeer dinsdagavond is niet die van activisten, maar wel die van mensen, van belanghebbenden die serieus genomen willen worden “zoals sommige lobbyclubs, die wel heel veel invloed hebben”.