Gerlinde Vliegenthart: 'Ik zocht powerverhalen, niet alleen maar drama'

Het begint onder de douche in Jordanië. Een droomvakantie die in een nachtmerrie dreigt te veranderen als Gerlinde Vliegenthart een knobbeltje in haar rechterborst voelt. “Ik wist meteen dat het mis was, maar ik heb het geparkeerd, want het was vakantie.” Die lichte toon kenmerkt ook de vlogs die Vliegenthart later ging maken, toen ze de medische mallemolen inging. Want het was mis en flink ook.

Op 7 juni voelde ze dat knobbeltje, op 4 juli hoorde ze de uitslag dat ze borstkanker had en een week later had het beestje echt een naam: borstkanker triple negatief. “Dat vond ik wel fijn”, zegt Gerlinde Vliegenthart. “Voor mij was het een opluchting. Ik wist wat het was, nu konden we het gaan aanpakken. De beuk erin.”

Drama
Een van de dingen die erbij horen als je een ziekte krijgt als kanker is dat je het aan anderen moet gaan vertellen. En niet een keer, maar steeds opnieuw. “Ik had er al aan gedacht om een blog te gaan maken, om het van me af te gaan schrijven. Ik had gezocht op internet naar verhalen van vrouwen die iets soortgelijks hadden meegemaakt, maar ik vond niet wat ik nodig had. Ik wilde powerverhalen, die me konden inspireren. Maar ik vond vooral trieste verhalen. En dat begrijp ik, het is een hele verdrietige situatie. Maar tien maanden is lang, dan wil je niet alleen maar drama.”

Verslaggeefster Gerry van Bakel in gesprek met Gerlinde Vliegenthart over de vlogs die ze maakte over wat de ziekte borstkanker met haar deed.

Een vriend raadde Vliegenthart aan een wekelijks vlog te gaan maken. “Ik ben een showgirl, heb musicals gedaan, presentaties. Dus dit paste wel bij mij. Die vlogs zijn een ‘lifesaver’ voor mij geworden. Het bood structuur, ik had iets waar ik mijn bed voor uit moest komen. Make-up opdoen, leuk mutsje erbij. Want mensen moeten er wel naar willen kijken, het moet er wel een beetje leuk uit zien.”

Ze zag het als een efficiënte manier om iedereen in haar omgeving in een klap op de hoogte te houden van het verloop van haar ziekte en te laten zien hoe het met haar ging. “Ik had me niet gerealiseerd dat als je zulke video’s op YouTube zet, dat heel veel andere mensen ook gaan kijken. Want er zijn natuurlijk meer vrouwen zoals ik die kanker krijgen en dan op zoek gaan naar ervaringen.”

Mutsjes
In veertig vlogs neemt Vliegenthart je mee op reis door de wereld van borstkanker. Van alles komt aan bod. Zoals de pijnlijke biopten bij de eerste onderzoeken die moeten vaststellen of de tumor goedaardig is of niet. Wat haar de uitspraak ontlokt over de tumor in haar lijf: ‘als ik een goedaardig gezwel zou zijn en er zou zo in me geprikt worden, dan zou ik vanzelf kwaadaardig worden’. Maar ook een aflevering nadat de chemo is gestart en haar haar begint uit te vallen. Vliegentharts zus die kapster is geweest, hanteert de tondeuse. In de vlog worden herinneringen opgehaald aan eerdere knip- en kleurexperimenten van de zussen. Een bonte verzameling aan mutsjes ligt klaar.

Onze relatie was er uiteindelijk niet tegen bestand. We groeiden onherroepelijk uit elkaar

In de vlogs komen naast Gerlinde Vliegenthart ook andere mensen aan het woord. Ze laat vrienden tips geven aan familie en vrienden van andere borstkankerpatiënten over wat je wel en beter niet kan zeggen. Ook haar toenmalige man spreekt de kijkers toe. Maar een ziekte als kanker brengt ook in relaties schade aan. Vliegenthart wil er niet teveel over zeggen. “Ik wil er best open over zijn, maar het is niet alleen mijn verhaal. Onze relatie was er uiteindelijk niet tegen bestand. We groeiden onherroepelijk uit elkaar.”

Kijkcijfers
Een begrip dat je vaak tegenkomt als het gaat om kanker is: strijd. Dat mensen zo goed vechten tegen kanker. Maar daar hoef je bij Vliegenthart niet mee aan te komen. “Alsof mensen die het niet overleven niet hard genoeg gevochten hebben. Het is gebrek aan een beter woord. Bovendien onderga je kanker vooral. Mijn taak was om mentaal sterk te blijven en daar hebben mijn vlogs mij erg bij geholpen. Ik heb het nooit voor kijkcijfers gedaan. Soms is het vreemd dat mensen ze nog steeds kunnen zien. Maar als ik er iemand mee kan helpen, is het goed.”

Op de dag dat ze hoort dat de kanker weg is – door de chemo, door de operatie, door de bestralingen – wil Vliegenthart een feestje bouwen. Maar het is half maart en het land wordt overvallen door een pandemie-uitbraak en gaat al gauw op slot. Haar werk als zangeres, theatermaakster en entertainer dat ze zo graag weer wilde oppakken is weg. “Ik was al die tijd bezig geweest met terugkomen en toen was er ineens niks meer.”

Borstkanker heeft mij een meer empathisch mens gemaakt. Ik snap wat het betekent om niet meer gezond te zijn

Al tijdens haar ziekte, door de ervaring met de mensen in het ziekenhuis, op de afdeling oncologie en de mammapoli, begint zich al een idee te vormen een andere richting in te slaan. En omdat haar oude werk stilligt, kiest Vliegenthart voor een opleiding tot doktersassistente. “Alle mensen die op de mammapoli werkten, waren zo goed en aardig en hadden zoveel humor. Ik wilde ook graag iets terugdoen en ik vind het werk zo leuk om te doen. Borstkanker heeft mij een meer empathisch mens gemaakt. Ik snap wat het betekent om niet meer gezond te zijn.”

Blij ei
Anderhalf jaar na de diagnose ziet Vliegentharts leven er heel anders uit. Maar is ze er zeer tevreden mee. “Ik ben kanker wel dankbaar voor de waardevolle lessen. Ik had ze liever op een andere manier geleerd, want het is echt een rotziekte en die gun je niemand. Ook mezelf niet. Maar ik heb nu mijn leven een heel andere richting opgestuurd, en dat had ik nooit gedaan zonder die ziekte. Ik kan naar hele kleine dingen kijken en heel erg gelukkig  worden. Ik ben blij dat ik er nog ben. Het had gewoon over kunnen zijn. Ik ben echt een afgrijselijk blij ei.”

De veertig vlogs die Gerlinde Vliegenthart maakte over wat borstkanker met haar deed, zijn terug te zien op YouTube.

Leiden Maatschappij