Deel dit bericht!  

Scheidend voorzitter Oogvereniging Rik Wouters: 'Ik ben niet lastig, maar wel gedreven'

Na negen jaar houdt Rik Wouters het voor gezien als voorzitter van de Oogvereniging Zuid-Holland. “Mijn termijn zat er na al die jaren op”, zegt Wouters die eerst wat vakantie wil opnemen. “Als vrijwilliger heb je bijna nooit vakantie. Maar ik ga me zeker nog vastbijten in het toegankelijkheid van kunst en cultuur.”

In zijn woning staat de kerstboom al te glimmen met kleurrijke ballen en veel lichtjes. Wouters ziet nog wel iets, maar dat is zeer beperkt. Maar hij merkt wel op dat het wat donker in de kamer wordt als er een foto moet worden gemaakt. Door tegen zijn smartwatch te praten, gaat de schemerlamp eerst aan en vervolgens nog wat harder branden. Blindengeleidehond River drentelt met zijn knuffelschaap in zijn bek door de kamer. Wouters reikt een kop koffie aan. Zelfstandig kunnen leven is een belangrijk punt voor de Oogvereniging. “Het leven houdt niet op als je blind wordt”, zegt Wouters.

Verslaggeefster Gerry van Bakel in gesprek met scheidend voorzitter Rik Wouters van Oogvereniging Zuid-Holland.

De Oogvereniging is een patiëntenvereniging voor iedereen ‘die iets met zijn ogen heeft’ zoals Wouters het omschrijft. “Het gaat natuurlijk wel wat verder dan een brilletje nodig hebben.” De Oogvereniging let daarbij op patiëntenzorg. Wordt er eigenlijk veel vooruitgang geboekt als het gaat om oogaandoeningen? Er is wel zoiets als gentherapie vertelt Wouters, maar dat is nog niet zo eenvoudig. “Mijn oogaandoening wordt door zo’n driehonderd genen veroorzaakt. Om daar gentherapie tegen te ontwikkelen is echt monnikenwerk.”

Blindengeleidehond
“Soms krijgt iemand van een arts te horen dat er verder niets meer aan te doen is, wij helpen iemand dan met zijn of haar revalidatie”, vervolgt Wouters zijn verhaal. “Het gaat erom dat je leert omgaan met je beperking. Hoe loop je bijvoorbeeld met een blindengeleidehond of een stok. ” Ook is er aandacht voor sociale contacten in de diverse Oogcafés waar lotgenoten elkaar kunnen ontmoeten. In de afgelopen coronajaren konden die echter vaak niet doorgaan.

De Oogvereniging maakt zich ook hard voor participatie van mensen met een visuele beperking in de samenleving. Het begint allemaal met mobiliteit, zegt Wouters. “Het is belangrijk dat mensen ergens zelfstandig kunnen komen, daarom vragen we op de ‘Dag van de witte stok’ aandacht voor verkeersveiligheid.” Goed openbaar vervoer is daarbij onmisbaar. “Er komen nu allerlei bezuinigingen aan op het openbaar vervoer. Daar zijn wij het niet mee eens en dus laten we van ons horen.”

Voorgelezen
Een ander punt van aandacht is digitale toegankelijkheid. Op een computer informatie opzoeken is voor veel mensen dagelijkse praktijk en ook mensen die blind of slechtziend zijn, hebben dat nodig. “Wij gebruiken software die alles wat op een website staat, voorleest. Organisaties moeten dan wel zorgen dat hun documenten dat toelaten.” Wouters heeft een paar maanden geleden nog bij de gemeente Leiden geklaagd dat vooral pdf-bestanden niet altijd voorgelezen kunnen worden.

Volgens Wouters zouden veel mensen met een visuele beperking zouden graag aan het werk gaan, maar zijn werkgevers nog wat huiverig. “Werkgevers hebben liever geen werknemers die blind of slechtziend zijn. Terwijl er heel veel mogelijk is.”

Ook is er nog een wereld te winnen als het gaat om preventie van oogaandoeningen. “In de coronatijd zijn veel mensen teveel achter hun computer blijven zitten. Ook jonge kinderen. Er komen steeds meer kinderen met hoge myopie. Het gaat dan niet alleen om een bril met dikke glazen, de kans op zoiets als netvliesloslating wordt ook groter.” Wouters vindt dat er wel meer aandacht mag komen voor de 20-20-2-regel. “Na twintig minuten achter het beeldscherm twintig seconden wegkijken en elke dag twee uur buiten spelen. We moeten goed voor onze ogen zorgen.”

Running Blind
Voor buitenspelen krijgt Wouters zelf ook meer tijd als hij eind van dit jaar zijn voorzittershamer van de Oogvereniging inlevert. “Ik wil eerst wat rust nemen en eens goed nadenken over wat ik wil gaan doen. Als vrijwilliger heb je niet veel vrij.” Hij zette zich graag in voor de emancipatie en participatie van mensen met een visuele beperking. “Ik ben niet lastig, maar wel gedreven. Ik blijf zeker actief in het blindenwereldje en ik loop ook nog hard bij Running Blind van de Leiden Road Runners Club.”