Leidse winnaar NK judo gaat voor carrière als arts: 'Je ziet direct resultaat van je werk'

De Leidse student Duco Krijvenaar werd afgelopen najaar verrassend Nederlands kampioen judo bij de senioren onder de 100 kilo. Een pad naar de Olympische Spelen lijkt daarmee geplaveid. Toch kiest Krijvenaar voor het studentenleven en een loopbaan in de medische wereld.

Toen Krijvenaar de torenhoge favoriet voor de eindzege Simeon Catharina met een weergaloze aanvallende actie neersmeet, laaide er een ongelofelijk kabaal vanaf de tribunes op. “Dat gaf mij extra kracht om helemaal gek te gaan”, blikt Krijvenaar terug bij mediapartner Omroep West. “Er waren teamgenoten van mijn judoschool, familieleden en vrienden van mijn studentendispuut.”

Op overtuigende wijze behaalde de 22-jarige atleet de finale: alle drie de voorafgaande wedstrijden besliste hij met een ippon. Om een ippon te realiseren, moet de tegenstander grotendeels op de rug worden gegooid. De wedstrijd is vervolgens direct afgelopen.

“Wat judo zo’n fantastische sport maakt, is dat je niet altijd de beste hoeft te zijn om te winnen”, vervolgt hij. “Het is een momentopname. Eén seconde, één actie is genoeg om die ippon te krijgen. Dat is het mooie van de ippon: dan is het gewoon meteen klaar en dan kan niemand het je meer afpakken”, vertelt hij breed grijnzend. “Als ik honderd keer tegen Catharina had gejudood had ik er denk ik één of twee gewonnen.”

Geen valse bescheidenheid
Krijvenaar denkt niet dat er sprake is van valse bescheidenheid. “Ik had één perfecte actie en daardoor won ik. Maar verder is hij eigenlijk op elk vlak beter. Hij is technischer, ouder, fitter. Daarnaast traint hij denk ik twintig uur per week. Hij was zelfs gekwalificeerd voor de Olympische Spelen! Daarnaast was hij regerend wereldkampioen bij de junioren”, vertelt Krijvenaar met ontzag voor zijn tegenstander.

Duco Krijvenaar werd op 20 september 1999 geboren in Beverwijk, waar hij ook opgroeide. In 2019 toog hij naar Leiden om geneeskunde te gaan studeren aan de Universiteit Leiden. Hij woont in een groot studentenhuis op de statige Herengracht en is lid van studentenvereniging Augustinus. Sinds zijn derde judoot hij. In totaal staan er drie nationale titels op zijn palmares. In 2016 won hij het NK O18, in 2019 het NK 021 en in 2021 het NK bij de senioren onder de 100kg.

“Ik ben begonnen met tuimeljudo toen ik drie jaar was, bij sportschool De Lange in Beverwijk. Vervolgens ging ik trainen bij Kenamju in Haarlem. Dat was toch wel een beetje het Ajax van het judo. Voordat alles gecentraliseerd werd op nationaal trainingscentrum Papendal stond ik daar met wereldkampioenen in de zaal.”

Tekst gaat verder onder de foto

De driejarige Krijvenaar voorafgaand aan zijn eerste les. (Foto: prive-archief)

Zo trainde de toen zestienjarige Krijvenaar onder meer met Dex Elmont, de toenmalige nummer twee van het WK in Tokyo, en judo-icoon Henk Grol. “Die had je dan ineens in je handen”, vertelt hij vol bewondering. “De basis is echt in de periode tussen mijn twaalfde en mijn achttiende gelegd.”

Hij werd nooit gevraagd voor het topsportcentrum. “De reden is simpel: mijn concurrent bij de junioren, Tom Boneschansker (inmiddels gestopt, red.), was beter.” Dat hij alsnog wist uit te groeien tot Nederlands Kampioen, zonder professionele begeleiding, voelt niet als zoete wraak op de judobond. “Maar het is wel lekker om te laten zien dat ik het op mijn eigen houtje heb gedaan.”

Ik had nul advies op het gebied van voeding of voorbereiding, maar ik had wel een goede coach.

Week in week uit werkte hij zichzelf in het zweet in de sportschool in Leiden, voordat hij de trein pakte naar zijn judotraining. “Ik had nul advies op het gebied van voeding of voorbereiding, maar ik had wel een goede coach (Zeger van Oirschot, red.). Dan is toch leuk om de laten zien dat ik op de hoogste tree sta.”

“Ik had niet veel verwachtingen voor het NK. Zeker door corona heb ik in anderhalf jaar tijd maar minimaal kunnen judoën. In de zomervakantie ben ik veel weg geweest”, vervolgt hij. “Ik had één week getraind voor het Nederlands Kwalificatie Toernooi (NKT) en daar werd ik derde.”

Negentienjarig broekie
Doordat Krijvenaar niet als topsporter werd aangemerkt, stond hij maar weinig op de tatami (judomat) omdat de toenmalige coronaregels dat niet toelieten. Stilgezeten heeft de 1,93 meter lange spierbundel echter allerminst. “Ik hou heel erg van sporten, ik gym vier tot vijf keer per week. Maar ik had weinig gejudood, want dat mocht dus niet.”

Hij besteedde zijn tijd voornamelijk aan krachttraining en hardlopen. Twee jaar geleden leverde Krijvenaar al eens eerder een huzarenstukje af, door als derde te eindigen bij zowel het NKT als het NK. “Stond ik daar als negentienjarig broekie op het podium, bij de mannen onder de 100 kilo… Na mijn kwalificatie hoopte ik stiekem wel om wéér op het podium te komen. Dat ik uiteindelijk kampioen werd, had ik niet verwacht.”

Geen bier meer
“Twee of drie weken voor het toernooi ging de knop om. Ik ben 20 september jarig en toen dronk ik mijn laatste biertje, dertien dagen later was het NK. Ik heb dus een kleine twee weken geen bier gedronken”, zegt hij lachend.

De topprestatie kwam hem absoluut niet aanwaaien, benadrukt hij. “Toen ik me plaatste via het NKT heb ik zes keer per week keihard getraind en goed op mijn voeding gelet. De krachttraining deed ik in Leiden, dat was beter te combineren met mijn studie want ik had een ontzettend drukke periode.” Hij trainde vier weken lang nagenoeg iedere dag bij zijn judoschool Kenamju.

Artikel gaat verder onder de foto

Duco Krijvenaar na het winnen van de titel bij de junioren in 2019. (Foto: Gerry van Bakel).

Krijvenaar moet het naar eigen zeggen altijd hebben van hard werken. “Ik had vroeger veel last van wedstrijdspanning. Doordat ik nu de underdog was, was ik heel vrij. Dat je dan alles op ippon win, was voor mij de bevestiging: oké, ik kan echt wel judoën. Als het koppie maar goed zit en ik vrij in mijn hoofd ben, kan ik iedereen wel pakken. Die bevestiging was het meeste waard.”

Bewuste keuze voor studie
Het besluit om niet vol voor een carrière als topsporter te gaan, roept vragen op. Een aantal jaren geleden deed Krijvenaar al een bewuste stap terug. Topsport was simpelweg niet te combineren met een studie geneeskunde. “Als ik door had willen trainen, had ik alles moeten achterlaten. Als ik naar een EK of WK zou willen, zou Papendal mij allereerst moeten accepteren en zou ik moeten verhuizen naar Nijmegen om mijn studie daar te vervolgen. Dat had gekund, maar dat is niet wat ik wil.”

Krijvenaar denkt de juiste keuze te hebben gemaakt en geniet van het studentenleven. In november rondde hij zijn bachelor af. Momenteel doet hij onderzoek bij de afdeling orthopedie. Na de zomer is Krijvenaar van plan om nog een master in Healthcare Management te doen, alvorens hij in 2023 begint aan zijn coschappen. “Het is handig om iets breder opgeleid te zijn dan alleen te kunnen dokteren.”

Je bent de eerste opvang, je hebt de eerste blik op het probleem en je stelt als eerste de diagnose.

De optie om vol voor de sport te gaan, nadat hij klaar is met studeren, sluit hij niet uit. “Het zou zo maar kunnen dat ik er dan vol voor ga. Als ik rust en regelmaat heb, wil ik meer toernooien gaan draaien. Wie weet waar dat eindigt…”

“De wereld van de geneeskunde vind ik heel bijzonder: een aantoonbaar probleem nog dezelfde dag oplossen. Daarom trekt de orthopedie me zo. Je ziet direct resultaat van geleverd werk.” Naast zijn studie is Krijvenaar werkzaam op de spoedeisende hulp van het LUMC. “Je bent de eerste opvang, je hebt de eerste blik op het probleem en je stelt als eerste de diagnose.” Een carrière binnen de orthopedie is allerminst een uitgemaakte zaak, naar eigen zeggen zijn er ‘heel veel’ interessante opties.

Toch plaats hij een kanttekening. “Judo is het eigenlijk het leukste wat er is. Vooral als je wint: zo’n gigantische tribune die er helemaal voor jou staat. Dat is zo’n gevoel, dat is niet normaal. Ik vind het een enorm pluspunt dat je zelf verantwoordelijk bent voor de prestatie”, vervolgt hij. “Als het eruit komt, is de overwinning voor jou. Dan kun je jezelf bedanken dat je het gewoon geflikt hebt. Als je het niet goed doet, is het ook heel makkelijk. Dan is het gewoon je eigen schuld.”

De toekomst
Zijn deelname voor het NK volgend jaar is een zekerheid, omdat de regerend kampioen zich automatisch plaatst. “Ik judo nu nog elke donderdag. Daarnaast gym ik nog steeds veel. Ik zie het wel of het me lukt.” Of Krijvenaar favoriet is voor titelprolongatie laat hij in het midden. “Om nou te zeggen dat het reëel is dat ik dit jaar weer kampioen word… Catharina is natuurlijk helemaal scherp nu, net zoals al die andere judoka’s”, zegt hij met een knipoog.

Tot slot komt Krijvenaar toch nog even voor een dilemma. Verkiest hij een goede stapavond met zijn vrienden, boven een ippon? Na enig aarzelen: “Toch de ippon dan…”

Leiden Sport