Urine stampen voor kunstproject: 'Het is in ieder geval niet saai'

Het participatiekunstwerk ‘Van kade tot zelfkant’ van kunstenaars Nina Mathijssen en Sara Vrugt is gisteren een nieuwe fase ingegaan. De kunstenaars maken, samen met inwoners van Leiden, het historische Leidse textiel ‘saai’. Woensdag is de wol op authentieke wijze, met boter en urine, bewerkt.

De oproep om urine te doneren leverde 150 bijdragen op. De geweven wol werd in een badje op de Lammermarkt gelegd, met gesmolten boter ingesmeerd en daarna met de urine overgoten. “Nu moeten we erop stampen zodat ammoniak vrij komt en de stof steviger maakt”, legt Mathijssen uit. Het proces heet ‘vollen’ en gebeurde in vroeger tijden door de hele Sleutelstad. “Dat zal flink geroken hebben. Gelukkig doen we het nu alleen nog maar hier. Alhoewel ik moet zeggen dat de lucht meevalt.”

Niet saai
Omstanders staan woensdag enigszins verbaasd naar het proces te kijken. “Ik voel me niet echt geroepen om mijn schoenen uit te trekken en mee te stampen, maar bijzonder is het zeker. Het is in ieder geval niet saai”, grapt een toeschouwer.

Keuren
De saai wordt nu eerst goed gewassen. Daarna beoordelen een groep keurmeesters op 10 september de kwaliteit. “Dit keuren gebeurt in de Lakenhal, net als vroeger. Als het goed genoeg is wordt onze saai opgenomen in de collectie van het museum.”

Alle donateurs zijn uitgenodigd om bij de keuring aanwezig te zijn.

Cultuur Leiden