Column Walter Schrader: Gender, eenzaamheid en voetbal

Ik volg het voetbal niet meer zo goed. Toen ik gisteren hoorde dat Ajax zo goed speelde in de Champions League, begreep ik pas in tweede instantie dat het om het vrouwenelftal ging. Voor het maken van mijn maandelijkse column vraag ik aan de redactie wat ze gaan behandelen, zodat ik daarop kan aansluiten. Eenzaamheid en Genderidentiteit zijn dit keer de thema’s.

Nou, eenzaamheid dus, lijkt me de makkelijke weg waar niemand over zal vallen. Voor een sociaal wezen als de mens is eenzaamheid een kwelling, die de oorzaak kan zijn voor consulten bij een huisarts en een presentatie van allerlei klachten die de oorsprong vinden in een gebrek aan zinvolle warme contacten. Daar doet een tien minuten consult bij een huisarts niets aan, laat staan dat een pilletje zou helpen. Eenzaamheid is een groot maatschappelijk probleem.

Tekst loopt door onder audio

De column Omdenken voor het radioprogramma De ochtend met Marianne en Roeland.

Supermarkten die ontmoetingsplaatsen voor eenzame mensen organiseren blijken in een grote behoefte te voorzien. Wijkgericht werken, de inclusieve maatschappij en sociale cohesie zijn de sleutelwoorden waarmee Nederland de gesel van eenzaamheid te lijf wil gaan. Ik neig naar het andere onderwerp, de genderidentiteit en een ander maatschappelijk onderwerp, een probleem eigenlijk : voetbal.

Nergens lijkt sociale cohesie groter dan in het meest bekende bolwerk van de mannelijke identiteit, het voetbalstadion.

Daar kan geen supermarkt tegenop en dat is maar beter ook. Want hoe ziet de wedstrijd er steeds vaker uit. Twee opgefokte roedels halfblote bierdrinkende jongemannen beginnen met zingen, gooien vervolgens met vuurwerk, schreeuwen kwetsende leuzen en gaan halverwege, tijdens de inmiddels gestaakte wedstrijd de stewards, de ME en vervolgens elkaar met stadion meubilair te lijf.

Een poging om in deze blijkbaar geaccepteerde echte mannencultuur als voetballer of als fan de LHBTI gemeenschap te steunen, of zelf uit de kast te komen wekt spreekkoren, haat en agressie op. Afwijken van de zogenoemde normale genderidentiteit is een garantie voor problemen waarvan eenzaamheid er een is.

Doodgelukkig kun je worden in een harnas van een ontkende identiteit.

Een openlijk afwijken van de heteronorm is voor veel lieve mensen helaas wereldwijd vervlochten met levenslange eenzaamheid en erger.

Ik heb als arts meegewerkt aan het medische traject van de transitie van vrouw naar man. Zelden heb ik een vrolijker, gelukkiger en opgeluchter mens meegemaakt, dan degene die ik in die keuze van transitie heb mogen begeleiden. Daarom maakt de LHBTI vlag me blij, daarom maakt het homohuwelijk ook mij gelukkiger, daarom moet een gay-parade gevierd worden, het liefst in een voetbalstadion.

Column