Zeewierbitterbal van Leidse ondernemers bezig aan opmars

Het was eigenlijk gewoon het zoveelste studieproject, maar is nu al een paar jaar een serieus bedrijf: La Boule Snacks uit Leiden. En dat maakt maar één product: de zeewierbitterbal. En die doet het steeds beter. “Elk jaar verkopen we er meer”, vertelt één van de oprichters. “Vooral aan de kust verkoopt dit groenbruine fruit goed.”

Vroeger was het leven nog overzichtelijk: een bitterbal was van rund- of kalfsvlees. En de enige strijd die er soms werd gevoerd: moet dat dan met blokjes of met draadjesvlees? Daarna kwam de kaasbitterbal en inmiddels zijn er steeds meer exotische varianten op de markt. Zoals met trappistenbier, of met goulash. En dus ook wakame, oftewel zeewier. Maar hoe kom je daar nou op?

“We zijn ooit als drie Leidse studenten begonnen aan een studieproject voor onze hbo-opleiding”, vertelt Joost Arbouw. “Dat was in 2018. Alle studenten moesten een echt bedrijf oprichten, heel serieus. Met inschrijving bij de Kamer van Koophandel, aandacht voor marketing, boekhouden. Wij werkten allemaal in de horeca en na wat brainstormen kwamen we op het idee een bijzondere bitterbal te maken.”

Meelwormen
Eerste ingeving van de drie jonge honden: een exemplaar met meelwormen. Insecten, dus. “Want we wilden iets innovatiefs, een beetje hip maar ook duurzaam. Maar daar was niet echt veel animo voor”, lacht Arbouw. “Toen zijn we na een brainstorm op de wakamebitterbal uitgekomen. Daarna werd het steeds serieuzer.” Het drietal begon aan de keukentafel van hun studentenhuis bitterballen te draaien. “Met een biertje in de hand. We werkten dus alle drie in de horeca en in de ochtenden hadden we niet zoveel te doen. Toen mochten we in de professionele keukens van onze bazen aan de slag. En toen wilden we de boel een beetje doorontwikkelen.”

Croquetier
De studenten namen een serieuze adviseur in de arm en belandden via-via bij een beroemde krokettenmaker. “Die gaf ons echt mooie tips.” Ze begonnen steeds meer bitterballen te verkopen, maar vooral aan vrienden en ouders van vrienden. “Dat ging als een lopend vuurtje. Iedereen wilde ze wel proberen.” Toen ze via een docent bij een echte fabriek belandden, wilde die de ballen wel voor hen maken. “Die kreeg ons recept. Het is wel ietsje aangepast, want massaproductie gaat toch net iets anders dan in zo’n klein keukentje.” Steeds meer restaurants in Leiden en omgeving bestelden de bitterballen bij Joost en zijn compagnons Arne en Matthieu.

Studie
“Matthieu is inmiddels wat anders gaan doen en wij zijn met zijn tweeën doorgegaan. Maar we hebben wel allemaal een voldoende voor onze studie gekregen, een 8,5”, zegt Joost. “Bijna alle studenten gooiden de handdoek in de ring en schreven hun bedrijfje weer uit bij de Kamer van Koophandel. Wij niet en nog steeds zien we elk jaar de afzet wel groeien. We verkopen makkelijk honderden doosjes per maand.” En dat zonder fulltime met het bedrijf bezig te zijn. “Tja, ik doe inmiddels iets heel anders. Ik ben uitvoerder in de bouw. En Arne is in opleiding tot piloot, in het buitenland.” De twee doen het naast hun andere werk, in de avonduren en weekends.

Huiverig
“We zijn misschien een beetje te huiverig om onze vaste baan er echt voor op te zeggen. Dus het is wel druk. Gelukkig hebben we ook wat vrienden die ons helpen. We toeren met zijn allen met een busje door heel Nederland.” Gelukkig hoeven ze in hun vrije weekend niet ook nog gewapend in een duikpak al dat zeewier zelf van de zeebodem te schrapen. “Haha, nee, dat komt gewoon van een groothandel. Maar je hebt in Nederland ook gespecialiseerde zeewierboerderijen. We zijn aan het bekijken of we daar misschien iets mee kunnen.”

Landelijk
Het klantenbestand voor de zeewierbitterballen strekt zich inmiddels uit van Friesland tot Zeeland. “Zo ver komen we maar één keer in de maand, hoor. Dan nemen we meteen een hele stapel dozen mee. Het is toch diepvries, dus dat kan prima.” Verder zijn ze er achter gekomen dat de bitterbal vooral een zomerproduct is. “Ja, op het terras. En vooral aan de kust loopt het goed.”

Uitbreiden
En de toekomstplannen? “We zijn nu dus allebei nogal druk, maar op termijn willen we het assortiment wel uitbreiden tot een compleet garnituur. Ook weer vegan en met aparte snacks, ja. We zoeken iets dat nog niet bestaat. Dus als mensen een idee hebben, laat ze zich vooral melden.”

Sligro
En het bedrijf verkopen? “Wie weet, op termijn. Of we zoeken er een nieuwe compagnon bij.’ Uitbreiding van het afzetgebied staat ook nog steeds op de agenda. “Het zou wel gaaf zijn als we ook bij de grote jongens als Hanos, Makro of Sligro in het diepvriesvak zouden liggen. Maar die stellen hele hoge eisen. Dat kunnen we nu nog niet waarmaken.” Ondertussen hebben ze het allebei nog prima naar hun zin. “Het blijft toch leuk, een beetje langs onze klanten rijden met die bitterballen. Overal een beetje een praatje maken, betrokken blijven. Echt leuk. We hadden toen we op school zaten nooit verwacht dat het zo zou eindigen.”

Nieuwe goud
De Haagse ‘kookmagiër’ Pierre Wind schreef eerder samen met Bart Chabot een boek over snacks. Omroep West belde hem om zijn deskundige mening te peilen. “Een zeewierbitterbal zeg je? Dat vind ik niet gek. Er komt tegenwoordig van alles op de bitterballenmarkt. Zelfs met hutspot. Zelf heb ik er al een tijdje één op de kaart staan met cola. En dan met uien, peper en zout. Is een megasucces.”

Wind is sowieso erg te spreken over zeewier als ingrediënt. “Ja man, kicken. Ik ben net samen met een onderzoekscentrum in Zeeland maandenlang bezig geweest om te kijken wat je allemaal ermee kunt doen. Wat blijkt: heel veel. Er zijn ook zoveel verschillende soorten en smaken. Zeewier is echt het nieuwe goud.”

Duurzaamheid Economie Leiden