Toekomst onzeker volgens bewoners Pesthuislaan: 'We worden politiek gewaterboard'

Al vijf generaties lang woont de familie van Susanne Sterk aan de Pesthuislaan in Leiden. Een idyllisch, historisch plekje achter het Pesthuis, naast Naturalis. Maar de zekerheid dat ze daar ook kan blijven wonen, staat op losse schroeven. Althans, daarvan is Sterk zelf overtuigd.

Door de geplande ontwikkelingen rondom het monumentale Pesthuis vrezen Sterk en haar buren uit hun sociale huurwoningen gezet te worden. Of daar ook echt sprake van is, blijft onduidelijk. Sterk: “We krijgen wel te horen dat de woonfunctie voor onze huizen behouden blijft, maar dat wil niet zeggen dat wij als huidige huurders ook kunnen blijven.” Ook de ontwikkelaar geeft volgens haar geen duidelijkheid. “Die zegt alleen dat er nu geen plannen zijn, maar dat zegt niks over de toekomst.”

De Pesthuislaan, een onopvallend doodlopend straatje naast Naturalis, herbergt een rijtje monumentale panden. Susanne is er geboren en getogen, net als haar moeder, grootouders, en haar eigen kinderen. “Mijn overgrootopa en -oma kwamen hier wonen omdat niemand anders erheen wilde. Te ver buiten het centrum”,  vertelt ze. “Nu is het een echte familiehub, we willen hier nooit meer weg. Als ik hier wegga, is het omdat ik er zelf voor kies, niet omdat ik eruit gezet word.”

Susanne Sterk vertelt over de zorgen die ze heeft over haar huis en dat van haar buren.

Bestemmingsplanwijziging
Juist die uitzetting vormt een reële angst voor Sterk. De gemeente werkt aan een bestemmingsplanwijziging voor het gehele Pesthuisgebied. Hoewel er al invullingen zijn voor het Pesthuis zelf is de toekomst van de bewoners van de Pesthuislaan volgens Sterk nog volstrekt onduidelijk. “Het is in het verleden al vaker spannend geweest,” zegt de strijdlustige bewoner. “Mijn oma en tantes hebben toen hard moeten strijden om de huizen te behouden.”

De huizen aan de Pesthuislaan zijn monumenten en kunnen niet gesloopt worden. De zorg van de bewoners zit in de wijziging van het bestemmingsplan. “Als dat wijzigt naar bijvoorbeeld horeca, blijft dan ons huurcontract dan nog geldig? Mogen we hier dan nog wel wonen?” vraagt Susanne Sterk zich af.

De bewoners vermoeden dat financiële motieven een rol spelen. “Wij brengen veel minder op dan wanneer je appartementen van een huis maakt. Ook bij nieuwe huurcontracten kan de huur een stuk omhoog. Wij betalen sociale huur en zijn geen rijke mensen; AOW’ers, alleenstaande moeders. Een nieuw huurcontract is voor ons onbetaalbaar.”

Gewaterboard
Het proces sleept al jaren voort. De eerste schop zou al in 2020 in de grond gaan. “We worden bijna een soort van politiek gewaterboard, omdat het maar constant wordt uitgesteld”,  verzucht Sterk. “Je voelt constant die nieuwe druk. Zolang ik niet weet wat er gaat gebeuren, blijf ik mensen mailen, bellen en vragen stellen.”

Leiden Maatschappij