Hakketak, Francine sprak…Wilma en Astrid van Heerenleed

Onze Bree met die nieuwe inrichting past nu beter bij de pareltjes van winkels die er allang zaten. Eindelijk komt ook de bijzonder mooie damesmodewinkel Heerenleed veel beter tot haar recht. Heerenleed bestaat nu bijna een kwart eeuw op Breestraat 108, is van twee zussen en voert een fraaie collectie van verschillende kledingmerken waaronder; Hunza, Wax, Rosemunde, Branting, Julia Garnett en Myrine.

In Hunza kun je mij regelmatig tegenkomen. Buiten dat het al een feestje is om ze in die heerlijke winkel te passen is het merk één van mijn favo’s omdat je die ‘krulletjesjurken’ zoals ik ze noem, ’s morgens kunt aantrekken en er je hele dag mee doorkomt. Ook al staat je agenda propvol. Je werk, op de fiets naar de tandarts of een strandwandeling met een receptie er achteraan? Kan in één jurkje… ze zitten heerlijk, kreuken niet en zijn met veel te combineren.

Twee zusjes
Wilma en Astrid zijn de eigenaressen van Heerenleed. Maar verder weten we niet veel van hen. Buiten dat het opvallende verschijningen zijn in ’t Leidse. Wilma, de asblonde, zag ik deze zomer over de Hooglandse Kerkgracht lopen. Ik kreeg het gevoel alsof ik ergens in Frankrijk was. Zomer, de historische omgeving en die charmante vrouw met haar eigen kledingstijl en hondje. Ze leek een beetje op Brigitte Bardot. “Wie ben jij eigenlijk,” dacht ik en duwde een paar dagen later de winkeldeur open om het te vragen. Daar stond de altijd lachende koperrode Astrid: “Wilma is mijn zus en we hebben deze winkel samen.” Reden genoeg voor een Hakketak.

Hoe ontstond Heerenleed?
Wilma en Astrid komen uit een gezin van vier zussen met in het midden één broer. Geboren in Voorschoten maar volledig getogen in Leiden. Na het vervolgonderwijs begon Wilma aan een studie Frans en Astrid ging naar de Modevakschool. Toen Wilma na een tijdje merkte dat ze meer interesse in de opleiding van haar zus had, sloeg ze haar boeken dicht en zei tegen paps: “Je ne veux pas.” Vader was niet blij. Hij vond dat zijn dochters meer capaciteiten hadden dan goochelen met naald en draad. “Coupeuse is toch óók een frans woord!” zei Wilma en zette door.

De band tussen de zusjes werd hechter. Ze liepen stages, ontwierpen en maakten de eigen kleding en grepen de kans samen op kamers boven de fotostudio van Martin Ken in de Breestraat te gaan. Kamers, eten, leven. Het moet betaald kunnen worden. Ze pluisden de vacatures uit. Astrid ging in de thuiszorg en maakte, creatief als ze is, ’s avonds etalages. Wilma vond gevarieerd werk bij de ANWB op de Stationsweg. Terwijl Astrid kwaliteiten ontwikkelde die je nu nog in haar herkend – want wát een lief geduld heeft zij als je de halve winkel passen wil – ontdekte Wilma tussen de reisgidsen dat ze verkopen en administraties doen eigenlijk wel héél geinig vond.

Dus toen ze op die kamer samen weer eens een uniek ontwerp in elkaar naaiden, keken ze elkaar aan en zeiden: “We gaan het doen hé? We beginnen samen een winkel!” De strooptocht naar het juiste pandje begon. Dat was lastig. Er was niet zo’n enorm verloop als nu in winkelpanden. Maar nét toen ze de bereidheid hadden om willekeurig wélk gerenoveerd hok dan ook te betrekken, hoorden ze dat de Reformwinkel die jarenlang op nr 108 in de Bree zat ging stoppen. Ze renden naar het raam van hun kamer, daar schuin tegenover en keken naar het pand. Dát was ‘m!

What’s in a name?
Een naam!!! Pandje inrichten en een collectie ontwerpen en maken – want in het begin deden ze dat allemaal zélf – was niet de grootste starthobbel. Een goede naam bedenken was lastig. In die tijd waren Engelse of Franse namen mode maar die werden gruwelijk uitgesproken volgens Wilma. Uiteindelijk was het broerlief die Heerenleed opperde. Of dat nu te maken heeft met zijn plekje tussen vier zussen of met het feit dat winkelen om allerlei redenen door mannen over ’t algemeen niet als de meest leuke vrijetijdsbesteding wordt gezien, is juist de kracht van de naam. Iedereen filosofeert daarover, dus? Hij blijft hangen en dáár gaat het om. De gedachten en ontwerpkracht van Astrid en Wilma zijn met betrekking tot het winkelinterieur vertaald door kunstenaar www.leonarto.nl, natuur en organische vormen. Bij elkaar beeldschoon!

Zjoske
Toen ik Wilma deze zomer zag, liep zij met een hondje. Twee dagen later keek zo’n zelfde lieverdje mij aan vanuit de fietsmand van de vrolijk zwaaiende Astrid die over de Korevaarstraat peddelde. Eén van die twee ligt nu lekker te slapen, zie ik als ik over de toonbank in het mandje kijk, terwijl ik even wacht omdat beide zussen klanten helpen als ik er ben. “We hebben er geen twee hoor,” lacht Wilma: “We délen Zjoske!” Dit hondje is misschien zo lief omdat het beseft dat het gekoesterd wordt. De zussen waren in Griekenland. Het zwerfhondje viel op en via de lokale dierenarts besteedden ze de rest van de vakantiedagen aan entingen en het invullen van papieren. Zjoske mocht mee. De kleine schat is zowat het handelsmerk van Heerenleed geworden. Ga maar eens kijken, de etalagefiguren hebben een polystone Zjoske aangelijnd en er is zelfs een geschilderd portret.

Leiden
“Behalve die sufsaaie invalswegen naar Leiden vinden we alles aan Leiden leuk.” Ze zeggen het bijna tegelijk, terwijl ze elkaar tevreden aankijken. Ze wonen binnen de singels maar niet samen! Wilma heeft een huis in de buurt van waar ik haar tegenkwam en Astrid moest toen in één rechte lijn nog een stukje verder met Zjoske in die Korevaarstraat. Ze zijn dol op veel Leidse restaurantjes maar het tegenover de winkel liggende Burgerzaken is voor hen nummer 1. Daar is het zo gezéllig altijd!

Motto?
Wilma heeft geen motto, zij neemt het leven zoals het komt. “C’est la vie!” Doet ze goed denk ik, want het is een stralende vrouw. Astrid begint haar dag graag met een dansje! “Spreekwoordelijk en soms ook echt,” grijnst ze erbij. Astrid is een vrolijk mens die óók bloedserieus twee tellen later de voor- en nadelen van het fabricaat waarvan een bepaald vest waar haar klant interesse in heeft, staat uit te leggen. Ze zijn oprecht en eerlijk, deze zussen. Daar kom je ver mee, dan blijf je meer dan 24 jaar geliefd en op één plek. Zij bewijzen het!

Hakken
De kleding van Heerenleed kun je goed combineren, daar begon ik al mee. De collecties worden niet meer zelf gemaakt, maar zusterlijk samengesteld uit diverse merken. En, heel bijzonder, Wilma en Astrid passen, combineren en proberen eerst alles zelf uit voordat het label Heerenleed erin mag! Onder mijn Krulletjesjurken draag ik graag hoge hakken maar Astrid heeft er een aan met… laaggehakte cowboyboots eronder! Dát staat ook superleuk!

Wilma heeft het niet op hakken. “Ik hou van comforrrrrttt…,” zegt ze, terwijl ze haar zachtwollen vest met twee knuistjes behaaglijk tegen haar kin optrekt. “En weet je? Je vroeg net wat we zouden doen als Leiden niet meer bestond? Dan zou ik op deze laarzen – ze wijst op haar booties – naar Griekenland of Frankrijk afreizen om daar te regelen dat straathondjes een beter leven hebben!”

Ah..! Dus toch een soort BB die Wilma. “En jij Astrid?” Fluister ik op weg naar de uitgang naar haar omdat ze met een klant bezig is: “Ik ga dan natuurlijk met Wilma mee en Zjoske ook!”

Met de deur in mijn hand valt me op dat er een hondenbot met een strik eromheen tussen de geëtaleerde decembercadeautjes in de etalage ligt. Ik geloof hen dus direct. Maar wat een oog voor detail hebben zij! De Heerenleed etalages zijn niet voor niets diverse keren prijswinner geweest. Ga maar eens naar de, binnenkort geheel nieuwe, website van de winkel. Daar staan de foto’s van veel etalages die zij ooit maakten allemaal op. “Belle, belle, belle…,” zou een Fransoos zeggen! Wij zeggen: “Chapeau Wilma en Astrid, wat fijn dat jullie naar Leiden kwamen en zijn gebleven, nooit meer weggaan alsjeblieft!”

Heerenleed Damesmode: www.heerenleeddamesmode.nl
Breestraat 108, Leiden

Hakketak Leiden Hakketak