Deel dit bericht!  

Schilderij trouwzaal definitief naar Lakenhal

Het gerestaureerde schilderij ‘De Spijziging der verloste Leidenaren’ van Pieter van Veen wordt opgenomen in de collectie van De Lakenhal. Het schilderij hing sinds 1978 decennialang in de Burgerzaal van het stadhuis in Leiden waar het onder meer het decor vormde voor de vele trouwerijen die daar plaatsvinden. In 2005 werd het weggehaald voor een grondige restauratie. In de Burgerzaal werd tijdelijk een kopie van het schilderij opgehangen.

[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/191731301″ params=”color=ff5500&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false” width=”100%” height=”166″ iframe=”true” /]

Wethouder Strijk (D66, cultuur) over het schilderij. In de trouwzaal komt iets nieuws. Wat? Dat wil de wethouder nog niet zeggen. Gokje dan maar: wij zetten ons geld op iets van de Leidse schilder Casper Faassen die bijvoorbeeld in 2013 met zijn Gezicht op Leiden veel waardering oogstte.

De in 2007 voltooide restauratie werd mede mogelijk gemaakt door een gift van de Geuzen van Boisot. Dat is een groep grotere ondernemingen die de 3 October Vereeniging steunt. Het schilderij van Van Veen is het vroegst bekende historieschilderij dat werd gewijd aan het Beleg en het Ontzet van Leiden. Een logisch goed doel dus voor de Geuzen die 25.000 euro bijdroegen.

Bij het accepteren van de gift beloofde het stadsbestuur dat het schilderij na restauratie terug zou komen in de Burgerzaal. Inmiddels is duidelijk dat de klimatologische omstandigheden daar sterk wisselen en dat is funest voor het schilderij dat daarom – tegen die gemaakte afspraak – niet terugkeert naar het stadhuis, maar een vaste plek krijgt in de Lakenhal waar het permanent tentoongesteld zal blijven worden.

De gemeente heeft met ‘De Geuzen’ afgesproken om de restauratie alsnog helemaal zelf te betalen. Het geld zat nog in een potje van het opgehevne LAKTheater. De gift van 25.000 euro van de Geuzen blijft wel beschikbaar, maar zal in de toekomst worden aangewend voor een ander cultuurhistorisch doel.