Deel dit bericht!  

Als nieuw Ons Eiland heropend

Op de eigen website staat dat de speeltuin in 1946 is begonnen…. maar ook dat dat in 1947 was. Eén ding staat in elk geval vast: zondag 10 juni 2018 is speeltuin Ons Eiland wéér geopend. De speeltuin mag dan wel ruim zeventig jaar bestaan, dan betekent niet dat er niets veranderde. Sterker, de metamorfose is fors. Of, zoals voorzitter Cor Arnoldus, dat in zijn openingstoespraak zei “de speeltuin is zo groen mogelijk. Veel gras en hout. Volgens mij is dat goed gelukt. Zijn jullie het daar mee eens?”. Probeer dan maar eens ‘nee’ te zeggen. Zeker als de oude ‘versteende’ speeltuin nu oogt als een speeltúin.

Buurtcentrum
Leiden heeft een bijzondere relatie met speeltuinen. Nergens anders zijn er in Nederland zó veel te vinden, en allemaal gerund door vrijwilligers (uit de wijk). In tegenstelling tot wat je haast zou verwachten op basis van media-berichten over een steeds individuelere, anonieme samenleving en over bijziende jeugd als gevolg van teveel naar schermpjes staren, ziet (NUSO)speeltuinconsulent Léon Kloos dat niet zo terug in speeltuinen. Goed, er is een dip geweest. Maar nu speeltuinen gaten opvullen die het verdwenen buurthuiswerk achterliet, lijkt sprake van een opleving “de speeltuin(vereniging) is een belangrijke kern in de buurt”.

Paddenstoelhuisje
Bijna was Ons Eiland verplaatst. Gelukkig is dat niet gebeurd. Gelukkig, want zoals vaker geldt ook hier dat de locatie (mede) sfeerbepalend is. Het is alsof de wortels voelbaar zijn op de binnenruimte tussen de huizen aan de Kortenaerstraat en de Heemskerkstraat. Sterker, de kans is groot dat heel wat ouderen die de opening bijwoonden, als kind ook al hier speelden. Het paddenstoelhuisje – de portiersloge – zag er al duizenden komen en gaan, sinds zijn komst in 1950.

Openingsschaar
Als kinderen de enig beste maatstaf is voor het succes van een speeltuin, dan zit het wel snor met Ons Eiland. De tientallen kinderen moesten zwarte zakjes met woorden zoeken, om daarmee een zin te vormen die naar een sleutel zou verwijzen waarmee wethouder Marleen Damen een schatkist kon openen en de officiële openingsschaar vinden. De kinderen wachtten echter niet echt op het startschot van de piraten en waren al snel volop uitgezwermd over de speeltuin op zoek naar zwarte zakjes.

Piraten-nederlaag
De schaar werd gevonden in “de kombuit” (koelkast), waarna de wethouder het embleem van Ons Eiland op de spiegel van het piratenschip kon onthullen. Jammer genoeg bleek een piraat dat schip niet zonder slag of stoot af te willen staan. Tientallen kinderen bestormden het schip, waar ze een kansloze piratenkapitein – die sterk leek op voorzitter Cor en Kor Tenaer heette – verjoegen met veel geknal van kapotgetrapte zwarte ballonnen, excuus: kanonskogels. Toen pas was Ons Eiland echt weer heropend.

Vrijwilliger
De wethouder prees iedereen die heeft meegewerkt aan de hernieuwde speeltuin. Daaronder ook de beroepsmatig betrokkenen zoals de onderhoudsmensen van de gemeente, maar vooral de vrijwilligers zelf. Want dat is het Leidse geheim waarvoor andere gemeenten naar Leiden afreizen: de kracht moet van de bewoners zelf komen. Het is geen kwestie van ‘een structuurtje en wat beroepskrachten neerzetten’. Het is vooral – op de juiste manier – bewoners ondersteunen, ruimte geven en leidend laten zijn. De wethouder mag dan wel lovende woorden spreken, de voorzitter deed ook een oproep “we zoeken altijd vrijwilligers. We zoeken bestuursleden”. En anders word je gewoon lid, voor €12 per jaar per gezin.