DIOK Rugby Hunk kalender voor Xenia vanaf dinsdag verkrijgbaar

De DIOK Rugby Hunk kalender is vanaf dinsdag verkrijgbaar. De spelers van de Leidse rugbyclub DIOK hebben een mannenkalender gemaakt voor het goede doel. Het ingezamelde geld gaat naar Xenia Hospice waar ernstig zieke jongeren en jongvolwassenen tussen de ongeveer 16 en 40 jaar terecht kunnen als intensieve verzorging thuis niet meer mogelijk is. Een DIOK Hunk Kalender kost 10,00 euro. Dit bedrag wordt volledig beschikbaar gesteld aan Xenia. Zaterdag 1 december vindt er rond 16.30 uur een signeersessie plaats bij DIOK.

De kalender is online te bestellen en vanaf dinsdag 18.30 uur ook te koop bij RC DIOK aan de Smaragdlaan, Frank’s Bloemensjop aan de Lange Mare en bij Sportscafé The Duke of Oz aan de Oude Singel. Inmiddels zijn er al meer dan 370 kalenders besteld. Deze kunnen ook vanaf dinsdagavond worden opgehaald bij DIOK. Er zijn 600-700 kalenders gedrukt en OP = OP, zo laat DIOK weten.

 

Interview: Teruggeven aan het rugby maar ook aan Leiden (Door Welmoet Lugt)

De Leidse rugbyende jeugd is inmiddels niet anders meer gewend: Op zaterdag spelen Richard Manley en Oliva Sialau de sterren van de hemel in de hoogste regionen van de Ereklasse en doordeweeks zijn beide actief als trainers bij de CJC-jeugd, jeugdspelers van middelbare school leeftijd. Het is een concreet voorbeeld van het beleid dat de Leidse rugbyclub DIOK al een aantal jaren voert. Het plan DIOK2021, waarin de rugby ambities en ook de weg er naar toe voor DIOK beschreven staan, is de basis van het rugbybeleid en de uitvoering daarvan. De jeugd is belangrijk voor de bijna 50-jarige club, die inmiddels is uitgegroeid tot een flinke familieclub met ruim 600 leden.

Richard Manley (links) en Oliva Sialau (rechts).

En dat die jeugd belangrijk is beamen ook deze twee basisspelers van het eerste team. Richard, binnen de club minstens zo bekend onder de naam Richie, kwam zes jaar geleden naar Nederland. Sindsdien speelt hij voor Leidse club, met een intermezzo van één seizoen waar hij nog even speelde in zijn thuisland Wales (GB). Als vaste tighthead prop, een positie op de eerste rij van de scrum, draagt hij twee avonden per week zijn kennis over op de voorwaartse spelers van de DIOK Colts, de oudste jeugdspelers. “Natuurlijk vind ik het belangrijk om ook iets terug te geven aan het rugby. Ik zie die jongens en meiden steeds beter worden, dat is leuk om te zien. Het is een hele leergierige groep, ik werk graag met ze”.

Echte teamspelers

De van origine Samoaanse speler Oliva Sialau, die met zijn loopvermogen en step technieken het menig tegenstander erg lastig maakt, knikt instemmend. “Ik ben nog niet zo lang in Nederland, maar naast het spelen beleef ik veel plezier aan het training geven”. Oliva, die op zijn 8^e van Samoa verhuisde naar Nieuw-Zeeland, is voor de DIOK -fans een lust voor het oog met zijn spel. Als hij de bal in handen krijgt betovert hij het publiek met zijn sensationele bewegingen en passes. Rugby is hem met de paplepel ingegoten. Nadat hij op zijn achtste startte, heeft hij de bal dan ook nooit meer losgelaten. “Ik kom uit een sportieve familie. Mijn vader was een fanatieke volleyballer en mijn oudere broer rugbyde ook niet onverdienstelijk!”. Beide spelers blijken uit kinderrijke gezinnen te komen. Richard groeide op met vier broers en Oliva was thuis met vijf jongens en een meisje. Alleen dat al heeft er voor gezorgd dat de mannen echte teamspelers zijn.

Vrouwen gooien altijd roet in het eten

Waarom Nederland en waarom Leiden, zijn vragen die de heren vaker horen. Richard werd zes jaar geleden benaderd door André Ros van DIOK. Tot dat moment zag hij rugby voornamelijk als een hobby. “Ik had het geluk dat ik altijd in een team met veel talentvolle spelers heb gespeeld. In zes jaar tijd hebben we geen wedstrijd verloren, dan gaat het een soort van vanzelf. Binnen dat team was ik ‘one of the guys’. Pas toen ik in Nederland kwam zag ik dat ik met rugby veel kon bereiken. In Wales speelde ik op regionaal niveau, hier op het hoogste. Ambities heeft Richard nog wel: “Ik zou het leuk vinden om een seizoen in de Verenigde Staten te spelen, maar als we hier goed blijven presteren, dan kan het net zo goed zijn dat ik hier blijf. En wie weet, ik heb een Nederlandse vriendin, dus misschien is zij wel degene die me hier houdt uiteindelijk. Vrouwen gooien altijd roet in het eten”, voegt hij er grappend aan toe.

“Uiteindelijk wil ik professioneel rugby spelen”, gaat Oliva verder, “vanuit Australië, waar ik in Melbourne speelde, wilde ik graag in Europa mijn geluk beproeven. Via mijn agent hoorde ik dat DIOK op zoek was naar een centre en na contact met Andy Egonu, de Head of Rugby van DIOK, ben ik naar Nederland gekomen. DIOK heeft me toen geholpen met een visum en het vinden van werk en woonruimte, dus dat was super.” De 24-jarige Oliva heeft geen vriendin die hem aan Leiden bindt: “Met een Nederlandse vriendin blijf ik misschien wel hier”, lacht hij.

“Natuurlijk wilden we meewerken aan de kalender voor Xenia”

De twee heren zegden direct hun medewerking toe toen ze benaderd werden voor het initiatief van de DIOK Herenkalender. Voor Hospice Xenia, een Leids hospice in de binnenstad dat zich richt op de verzorging van ernstig zieke jongeren tussen de 16 en de 40, gingen uiteindelijk 17 selectiespelers van DIOK op de foto, in ontbloot bovenlijf. Alle opbrengsten van de kalender, die 10 euro kost, komen ten goede aan dit mooie doel.

Richard heeft geholpen bij het organiseren ervan. “Ik heb de coördinatie bij de heren gedaan. In eerste instantie had ik niet bedacht dat ik zelf mee zou doen. Zo’n kalender gaat toch om strakke lichamen, maar op de eerste rij kom je er niet met een six pack alleen. Dan moet je ook wat gewicht in de schaal leggen. Niet het klassieke fotomodel dus”. Toch is ook Richard overstag gegaan. Binnen de club geldt hij, met zijn indrukwekkende baard, als een icoon en is daarom een essentieel onderdeel van de kalender. Uiteindelijk staat de voltallige eerste rij van DIOK op de kalender. De kalender geeft een goed beeld dat er voor alle lichaamstypes plaats is binnen het hoogste niveau van rugby. Natuurlijk zijn alle spelers wel superfit en hebben een enorm uithoudingsvermogen, maar het zijn zeker niet alleen maar gespierde spijkers. Binnen een rugby team heb je snelle en wendbare spelers nodig zoals Oliva, maar ook sterke en onverzettelijke zoals Richard. Ook als je kleiner van stuk bent, zoals een scrum half, of juist boomlang bent als een tweede rijer, dan is er plek voor je.

Xenia en DIOK hebben veel met elkaar gemeen

De parallel tussen Hospice Xenia en DIOK is snel getrokken. Ramses Braakman, voorzitter van Vrienden van Xenia en ook groot rugbyliefhebber ziet de overeenkomsten: “De waarden van DIOK sluiten naadloos aan bij waar we ook bij Xenia voor staan. Commitment, onbaatzuchtigheid en kameraadschap zijn de basis. Samen vechten voor onze gasten en in het geval van DIOK voor haar fans, zonder daar wat voor terug te verwachten, dat kenmerkt beide organisaties. Ik ben echt blij dat DIOK Xenia heeft gevonden met deze sympathieke actie.”

Rugbyen in Nederland bevalt de heren goed. “De speelstijl van het rugby is hier wel anders dan in Engeland”, vertelt Richard. “In Engeland regent het altijd en speel je altijd. Het resultaat is dan regelmatig ‘zwemrugby’, het wordt er niet mooier op. Veel ‘pick and go’ werk, veel scrummen. Hier spelen we veel wijder, de bal wordt meer uitgespeeld.” Oliva knikt: “Het niveau van rugby in Australië is wel wat hoger, maar de speelstijl daar komt overeen met Nederland.” Richard ziet wel dat het niveau in Nederland, maar ook bij DIOK snel stijgt: “Vergeleken met zes jaar geleden is er echt veel gebeurd. Je ziet nu ook veel jonge spelers, die vanuit de colts komen, in het eerste team. Er is veel talent op de club en het trainingsniveau gaat ook omhoog. Een goede ontwikkeling”.

Teruggeven aan de stad Leiden

Dat de mannen het naar hun zin hebben in Leiden is duidelijk. Maar zijn er ook zaken die eigenlijk wel een beetje tegenvallen? “Ik moet erg wennen aan het weer”, zegt Oliva direct, “het is hier een stuk kouder dan ik gewend ben”. “Voor mij geldt dat minder”, lacht Richard: “Maar ik vind het wel jammer dat de openingstijden zo beperkt zijn. Alles is om zes uur dicht. Als je werkt, op zaterdag de hele dag bezig bent met je wedstrijd en meerdere avonden per week training geeft of krijgt, dan is er weinig tijd om naar de kapper te gaan bijvoorbeeld“. De voordelen overstijgen echter de ongemakken. “De mensen in Leiden zijn heel aardig, dat is echt waardevol. Echt lokaal eten heb ik nog niet geprobeerd, maar een haring ga ik zeker proeven!”, zegt Oliva enthousiast. Richard is het er mee eens: “Wat ik echt fijn vind is de relaxte sfeer. Lekker ergens rustig een koffie drinken, of even een pub in, dat maakt het Leidse leven echt leuk. Leiden heeft ons als buitenlandse spelers echt opgenomen in het dagelijkse leven. We wonen er, we werken er en we zijn er onderdeel van. Voor ons als spelers is het belangrijk dat we ook wat teruggeven aan de stad. We doen dat onder andere met dit mooie initiatief van de kalender. Het zou geweldig zijn als we Hospice Xenia hiermee een flinke financiële injectie kunnen geven!”

Leiden Maatschappij Sport