Opnieuw aandacht voor coldcase zaak uit Oegstgeest

Het is al 27 jaar lang onduidelijk wie de 63-jarige Lieneke Troost uit Oegstgeest om het leven heeft gebracht. De vrouw is in mei 1993 vermoord door iemand die tijdens haar slaap haar huis binnen is gegaan. Mevrouw Troost was zwaar gehandicapt door een polio-aanval tijdens haar jeugd en kon zich daardoor niet verweren. Het coldcaseteam van de politie doet nog steeds onderzoek naar de zaak en heeft de onopgeloste moord in 2019 op de coldcasekalender gezet. Er is een beloning van 15.000 euro uitgeloofd voor de gouden tip.

Lieneke Troost werd geboren in 1930 in Oegstgeest en is opgegroeid in een gezin met haar tweelingzus, twee broers en nog een oudere zus. Op haar twintigste is ze naar Engeland vertrokken om daar als au pair te werken. Toen nam haar leven een onverwachte wending: ze kreeg een heftige polio-aanval. Om te overleven moest ze een half jaar in een zogenaamde ijzeren long liggen, die haar ademhaling overnam. Het levert haar een levenslange angst om te stikken op.

Toen ze terug in Nederland was, overleed Lienekes vader. Ze werd goed opgevangen door haar familie. Hoewel de gevolgen van de polio nog altijd verergerden, hervond ze haar levenslust en had ze veel contact met bekenden en familie. Ze kreeg zelfs een baan als typiste. Haar moeder verzorgde haar en reed haar iedere dag op en neer naar haar werk.

Verzorgers aan huis
Toen haar moeder in 1984 overleed, kon Lieneke niet meer zelfstandig blijven wonen. Met behulp van de gemeente kreeg ze een aangepaste invalidenwoning aan de Kerckwervelaan in Oegstgeest. Daar wist ze zich met hulp van verzorgers te handhaven. Omdat ze in een rolstoel zat en niet meer zelf de deur kon opendoen, kregen die allemaal een sleutel.

Ze werd in die periode ondersteund door tientallen verschillende verzorgers die haar in vijf ploegendiensten de dag door hielpen. Iedere avond rond 23.00 uur bracht een verzorger Lieneke naar bed. Ze werd uit haar rolstoel geholpen en in bed gelegd. De lakens werden dan zo strak mogelijk getrokken, omdat ze anders niet kon slapen. De nacht brengt ze alleen door, tot ze ’s morgens weer uit bed werd gehaald door een verzorger.

Verstikking
In de nacht van 4 op 5 mei 1993, vermoedelijk rond middernacht, is een nog steeds onbekende dader haar huis binnengedrongen. Deze persoon drukte iets op het gezicht van Lieneke. Haar grootste angst om door verstikking om het leven te komen werd daarmee bewaarheid. Waarschijnlijk heeft ze nog geprobeerd om zich te verzetten, maar de vrouw kon zich door haar handicap niet verweren en overleed.

De dader ging vervolgens gericht te werk en nam geld mee. Toeval of niet: het geld in huis was recent aangevuld door haar familie. Lieneke gebruikte het altijd om haar verzorgers te betalen. Blijkbaar wist de dader waar dat geld lag.

Dierenharen, nat kussen en DNA
Nadat het lichaam van Lieneke Troost de volgende dag was ontdekt, deed de politie sporenonderzoek. Er werd een behoorlijke hoeveelheid dierenharen aangetroffen, op het bed en de nachtjapon van het slachtoffer. Daarom zou het kunnen dat de dader zelf een dier had of met dieren werkte.

Verder viel op dat het rode kussen dat op het bed van het slachtoffer lag, nat was. Omdat mevrouw Troost zich niet kon omdraaien gaat de politie ervan uit dat het kussen door handelen van de dader nat is geworden. Daarnaast zijn er meerdere DNA-sporen gevonden. Die sporen zijn zorgvuldig bewaard en er wordt geprobeerd die volgens de modernste methodes op te waarderen om meer duidelijkheid te krijgen dan in 1993.

Tientallen sleutels in omloop
Er zijn na het misdrijf geen braaksporen ontdekt aan de woning. De politie gaat er daarom van uit dat de dader wist wanneer en hoe hij of zij binnen kon komen. Ook was het huis niet overhoop gehaald: er was gericht gezocht naar geld. Er waren tientallen sleutels van het huis in omloop. Die zijn met name uitgegeven aan verzorgers van mevrouw Troost. De dader zou dus een bekende van haar kunnen zijn, of iemand die bijvoorbeeld zo’n verzorgende kende.

Bovendien was bekend dat ze altijd contant geld in huis had, om de particuliere verzorgers mee te betalen. Mevrouw Troost leende ook weleens geld uit aan personeel. Wellicht liep die schuld op en vormde dat een reden om haar te doden. De politie houdt dus rekening met verschillende scenario’s.

Verkeerd geplaatste advertentie
Wat destijds ook speelde, was dat Lieneke een maand voor haar dood een advertentie had laten plaatsen in een lokale krant. Daarin vroeg ze om mensen die een poliopatiënt ’s avonds naar bed wilden helpen. Die advertentie is toen door een fout niet geplaatst bij ‘personeel gezocht’, maar per ongeluk onder de erotische advertenties.

Het telefoonnummer van mevrouw Troost stond in de advertentie. Het kan daardoor ook zijn dat iemand met verkeerde bedoelingen contact heeft gezocht met haar en dat het verkeerd is afgelopen.

Daders praten vaak
De politie weet uit onderzoek dat daders van ernstige misdrijven in de loop van de jaren vaak gaan praten over wat er is gebeurd of wat ze hebben gedaan. Dat zou in deze zaak ook het geval kunnen zijn. Rechercheurs van het coldcaseteam komen daarom graag in contact met iedereen die iets weet of vermoedt over de moord op Lieneke Troost. Het is niet strafbaar om daar pas jaren later over te praten.

Heeft u informatie?
Bel de opsporingstiplijn van de politie: 0800-6070
Bel Meld Misdaad Anoniem: 0800-7000
Bel het Team Criminele Inlichtingen: 06-57876279
Mail naar coldcase@politie.nl

112 Sleutelstad Oegstgeest