Leidse molenaar na 40 jaar met pensioen: 'Het bezig zijn in weer en wind ga ik missen’

Na 40 jaar gaat de molenaar van de bekendste molen van Leiden met pensioen. Al die tijd was hij als molenaar verbonden met Molenmuseum de Valk. Hij redde in de tijd het museum van de ondergang maar maakte ook de viering van het 50-jarig bestaan van het museum mee. Vandaag de dag draait de molen goed. Zonder corona bezoeken zo’n jaarlijks zo’n 30.000 mensen het molenmuseum.

Er is veel veranderd in de 40 jaar dat Hennie van der Lelie molenaar is van Molenmuseum de Valk. Op de 14-meter hoge stelling van de molen kijkt hij uit over stad: “Toen ik begon in 1979 kon je hier vandaan 25 molens zien staan. Die zijn er nog wel, maar je ziet er nog maar twee. Er is allemaal hoogbouw gekomen.” En de hoogbouw bij station Leiden Centraal zorgt er ook nog eens voor dat zijn wieken minder wind vangen. “Daar ben ik niet blij mee.”

Van der Lelie begon zijn lange carrière als molenaar eigenlijk bij toeval. Hij wilde eigenlijk onderwijzer worden, maar zag al snel dat hij beter wat anders kon gaan doen. Dus solliciteerde hij naar de functie van molenaar bij Molenmuseum de Valk. “En toen werd ik uit 36 kandidaten, waaronder echte molenaars, gekozen.” Zelf denkt hij dat zijn talenkennis en zijn interesse voor het weer de doorslag gaven. “Je bent als molenaar toch vaak met het weer bezig en ook toen al kwamen veel buitenlandse toeristen de molen bekijken.”

Vrijheid
De zogenaamde stellingmolen uit 1743 is tegenwoordig een van de blikvangers van Leiden. “De meeste zijn gesloopt, maar deze gelukkig niet”, lacht Van der Lelie. Hij is het meest in zijn element op de stelling van de molen. “Bezig zijn met de molen in weer –en wind. Ja, dat ga ik absoluut missen.”

“Nog een paar dagen en doe ik voor het laatst de deur achter me dicht.” Veel doet hem dat nog niet. “Ik zie het eigenlijk niet als een lange periode, want ik heb het gevoel dat het is omgevlogen. De vrijheid van dan weer buiten en dan weer binnen is echt iets voor mij. Anders was ik niet zo lang gebleven.”

Leiden Maatschappij